"Bana kalsa dönüp bakmazdım bir kez bile" "Karım olsa bile, benden bir şey beklemeye hakkı olmayan kadın!!!" "Zoruna mı gitti" "Neden zoruna gidiyor!" "Gözümde zaten bir ölüsün" Her bir kelime güçlü zırhını delerken hissettiği acı öylesine yoğundu ki hissettiği güçsüzlüğe çaresizliğe ağladı gözlerinden yaşlar bir bir akıyordu.Sonra aynadaki mavi gözlerine baktı artık gökyüzü değildi mavileri, derin bir okyanustu insanı içine çeken girdaplarla doluydu. ***** Eğik başıyla,gözünden akan yaşlarla uzun uzun zemine baktı,akan her bir damla,çenesinden yere düşüyordu. Yere düşen aslında gözyaşı değildi, Günden güne, Dide kendi düşüşünü izliyordu ... &&& GENEL KURGU İÇİNDE:3 Bu hikaye şahsıma aittir çalınma veya benzeri durumda gereken yapılacaktır..

Yaprak yaprak sararan AŞK yeniden doğar mı?

-"Ben her gece üstüme çöken tavan inadına nefes alıp verdim sana. Ama değmezmiş senin için bunlara katlanmaya." -"Değmez evet. değmez. çünkü senin bu ön yargın bizi uçurumun kenarına sürükledi." -"Sana inanamıyorum. Artık burdan gidiyorum. ne bu sevdayla uğraşacak gücüm nede senin yüzüne bakacak mecalim kalmadı." -"Hiç bir yere gitmiyosun." -"Neden." -"Çünkü sen bana Aitsin." ¤¤¤¤ Kapak resmi = Gamze Şener. Senaryo = Gamze Şener & Nisanur Arslan & Muhammet Arslan.

Sevdiği kadının tek damla yaşına dünyaları yakacak adam, kadınının gözyaşlarının sebebi oldu. *** Oysa bütün Rıha bilirdi Mirza'nın nefesi Asmin'di. Onların hayatlarını alt üst eden; kimsenin bilmediği bir kin, kör bir kurşun, aniden gelen ölüm, körleşen vicdanlar ve değişen kaderleriydi. O gün Mirza ve Asmin için sıradan bir gündü. Rıha sıcak yaz günlerinden birini yaşarken Mardin'de onlar için Hazan Yeli esmeye başlamıştı... ***

Kan davasıyla evlenmek zorunda olduğu kişi evlendikten hemen sonra ülkeyi terk eder. 1 yıldır kocasını görmeyen Nisan, bir anda ortaya çıkan kocasıyla baş edebilecek mi?

Karan Keskinoğlu, Koskocaman Mardin'in sahibiydi. Ancak tek bir kişiye sahip değildi. Mardin'in en güzel kızı Feza'ya. Ona da sahip olmanın vakti gelmişti. Feza'nın Soyadının Keskinoğlu olmasına az kalmıştı.

****Kurgu 25 Temmuz 2016 tarihinde yazılmaya başlanmıştır**** ***Hikaye düzenlenme aşamasındadır.***

Ben, her zaman onun için bir yıldız kadar değerli olmak istemiştim. Ben, her zaman onu gülümsetebilen şeylere sahip olmak istemiştim. Ben, her zaman ona umudu vaat etmek istemiştim. Peki ya bunları yapabilmiş miydim?

İnsan katilini sevebilir mi? O sevdi... Koşulsuz ve geri dönülemez bir şekilde aşık olduğu adam masumiyetinin, saflığının ve tüm güzel duygularının katiliydi. #1 mafya 28.03.2019 #4 ask 26.03.2019 #5 ask 19.03.2019 *** Onu bulmak için 2 gün gerekmişti. Beni az biraz tanıdığı kadarıyla bile kaçıp ülkeyi terketmesi gerekirken, bir kaç semt ötemde olması aptalca bir hamleydi doğrusu. Kolundan çektiğimde dengesini kaybedip göğsüme tutunduğunda, o kadar farklı bir Eylem vardı ki karşımda sanki daha saf, daha naif, daha çekici... Ona karşı hiç bir şey hissetmiyor ve kokusunu bile bilmiyorken şimdi çiçek gibi mis kokusu beni ona çekiyordu. Ve bu beni daha çok sinirlendiriyordu. Onu gördüğümden beri içimde oluşan arzuyu görmezden gelemiyordum. Aklımdan bile hiç geçirmediğim bir şeyi yapmak için dayanılmaz bir istek duyuyordum ki yapacaktım da. Her ne kadar şu an çok farklı biri gibi davransa da o bunu haketmişti. Hem de daha önce kendi teklif etmişti. Bir sıkıntı olacağını düşünmüyordum. Asansör yukarı çıkarken kafamı kaldırıp ona baktığımda tekrar dudağını kemiriyordu. "Sana dudağını kemirmeyi kes dedim" diye bağırdığımda korkuyla yerinde sıçradı. Dudağını kemirmeyi bırakıp sırtını asansörün kapısına yasladı. Bakışlarını benden kaçırsa da gözlerinin dolduğunu hissediyordum. İlk yayınlanma tarihi 03.03.2018

Vicdanı taşlaşmış bir adam... Yüreği kanat çırpmaya yeni adım atmış bir kız... İki farklı hayat... İki farklı aile... İki farklı aşk hikayesi... Onlar kaderin kendilerine çizdiği yoldan habersizdiler. Bir baba evladını kucağına alırken bir babanın evladını toprağa verişiydi. Acılarının diğer adı idi varlığından habersiz oldukları: töre