*Tamamlandı* Romantizim #4 Gizem #57 İki Farklı İnsan, İki Farklı Dünya, Aynı Kader. ❂❂❂ Kuraktır Vantum demişlerdi, Boğucudur, tehlikelidir, kızıldır. Çiçeklerin unutulmaya yüz tuttuğu bir dünya demişlerdi, Ama bilmezlerdi ki, o genç kızın ismi bahar çiçeği demekti. Cahilliklerinden utanmazlardı, şayet bunu bilselerdi. Ama Eranthe utanacaktı. Onunla öğrenecekti adının manasını, o daha pek çok sırları aralayacaktı. Onunla tanışmak hayatının dönüm noktası olacaktı, yoktu geriye dönüşü. Peki Eranthe geriye dönmek ister miydi? Ne de olsa dillerde tüy bırakmayan Vantum Diyarı değil miydi bağımlılık yapan... Onlar böyle söylerdi. Ancak Eranthe benliğinin cahil kalmasına izin veremezdi. Vantum kuraktı, tehlikeliydi, boğucuydu, kızıldı. En çok da... Derinlerinde gizemler saklardı. ❂❂❂ *Ailesinden acı bir şekilde koparılıp, Vantum İmparatorluğu'nun sarayına getirilen ve burada diğer kızlar gibi 'nainen' olmaya zorlanan Eranthe'ın hayatı, bir gün ölümden döndürdüğü esrarengiz bir adam tarafından tamamen değişecektir. Diyarın ve hayatın araladıkları gizemlerle dolu sır kapıları, ona tahmin bile edemeyeceği bilgiler sunarken, birbiri ardına yaşayacakları nefes kesici olacaktır.* "TÜM HAKLARI SAKLIDIR, HERHANGİ BİR ÇALINTI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR!" Muhteşem kapağım için Hidden_Assassin e çok çok teşekkür ediyorum! *.* ❤️

Beş kız arkadaş, yılların getirdiği artık arkadaşlıktan, dostluktan öte kardeşliğe geçmiş sımsıkı kopmaz bağlarla bezenmiş hayatlar. Bazen gülümseyişler, bazen hüzün, bazen acı ve olmazsa olmaz gözyaşları. Onlar birbiri için can'dı. Birinin canı yansa hepsinin canı acırdı. Biri ağlasa hepsi ağlar, biri gülse hepsi gülerdi. Duru Güneş, adı gibi duru, temiz, doğal ve soyadı gibi etrafa ışık saçan bir kız. Grubun kıvırcığı, annesi, duygularını heykellerine, fırçasına yansıtan sanatçı Alev. Elbiseler dediğinde onun için akan suların durduğu, tüm yoksunluklarını çizdiği kıyafetlerde anlatan Özden. İnsanları saatlerce dinlese bıkmayacak, sevgi dolu psikologumuz Senem. Hak, hukuk, adalet'in en ateşli savunucusu, doğrucu avukat Merve. Tüm bunlar varda esas oğlan yok mu? Var tabi ama hemen ortaya çıkmıyor ağırdan satıyor kendini. Bilmiyor safım aşk sarmaşığı başladı mı seni sarmaya, yok kurtuluşun. Sen kime, neye ağır ağabey takılıyorsun? Yine zevkli, yine heyecanlı, bol dostluk, kardeşlik ve aşk kokan kimi zaman gülüp, kimi zaman duygulanacağımız bir hikaye. İyi okumalar...

Bir adam düşünün içi dışı kötülüğe bulanmış olsun. Her adımında sinsi planlar var... Hep sizden bir adım önde... Zeki ayrıca inanılmaz derecede kurnaz biri. Siz onun hikâyesini henüz bilmiyorsunuz. Belki de bundandır onu kötü diye yargılamanız. Her kötü gerçekten kötü müdür? Her kötü içinde az da olsa bir iyi barındırır mı? Bunları bilemem ama bildiğim şu ki, kimse hayata kötü olarak açmaz gözlerini. Onları biz kötü yaparız belki de yaşattıklarımızla. Bir katilin, kötü adamın anatomisi var burada. Onun çocukluğu var, acıları, geceler boyu cevapsız kalmış haykırışları ve sonunda vazgeçişleri... İçindeki masumiyetin benliğinden keskin bir bıçak ile sıyrılıp, nasır tutmuş yüreğiyle acımasız bir katile dönüşmesi var. Onun büyük intikamı var...

O; Baran'dı. Yanlış onun göbek adıydı, kaderiydi... O; Zeynep'ti. Doğruluk onun kanına, ruhuna işlemişti. Onlarınki belki de zıt kutupların birbirini çekmesiydi. Belki de değildi... Her karanın içinde bir ak, her akın içinde bir kara vardı. Belki de bundandı birbirlerini tamamlıyor olmaları, birbirlerine iyi gelmeleri, birbirlerine çekilmeleri... Ama bir yanlışlık vardı. Eksiklik vardı. Zaten her şey de dört dörtlük olmazdı..

Melis ve Yiğit'in kötü bir olayla başlayan çalışma hayatı kocaman bir aşkla perçinleniyor. Yiğit hatalar yapıyor, iftiraların altında kalıyor bu hikayede lakin sonunda aşk onları bağrına basıyor.

"Ona bir bak! Onunla beni bir arada düşünebiliyor musun gerçekten?" ☙ ❧ "Onu istemiyorum! Onunla ilgili hiçbir şey istemiyorum. Onu görmek bile istemiyorum ama sen ikimizi bir araya getirmek için canla başla çabaladığından onu sürekli görmek zorunda kalıyorum!" ☙ ❧ "Beni hayata döndürecek kadın o mu? Ona dönüp bir baksana! Hiç bana benziyor mu? Birbirimizin ne kadar farklı olduğunu göremiyor musun?" ● O Kuzgun'du. Kuzgunlar gece gibi siyah olurdu. Gecenin karasını kanatlarında taşır, yüreğini de siyaha boyayan duygular gözlerinden okunurdu. Asla acısını belli etmez, asla gün ışığına aldanmazlardı. Aşkın varlığını dahi bilmezler, onu görmek ve solumak istemezlerdi. Karanın rengini almış ruhları, bir sis gibi hareketlerine yayılırdı. Kuzgun yakardı; siyahıyla, gecesinin acısıyla, sevişiyle ve acısıyla. O ne kadar siyahsa, ben o kadar beyazdım sanki.Gece gibi kara bakışlarına bakıyor ve görsün istiyordum. O kadar derin, o kadar koyu ve o kadar çok şey anlatan bir bakıştı ki, içim titredi. Peri'si olarak ona tutunmak, o bakışlardaki acıyı ve çaresizliği ondan alıp sonsuza kadar yok etmek istedim. Bana ihtiyacı vardı ve bunu dile getiremiyordu. Çünkü çok gururluydu. Çünkü gururun onu koruduğunu düşünüyordu. Oysa gurur, bizi hayattaki güzel şeylerden alıkoyuyordu: cesaretli olmaktan, korkusuz olmaktan, sevmekten. Ona, "Yeter artık," diye fısıldamak istedim. "Görmelisin artık beni. Ve teslim olmalısın..." Ama hiçbir şey diyemedim. Biz kelimeler hakkında ne bilirdik ki? Ve duygular hakkında? Konuşamayacak kadar yoğun duygular boğazımızda düğümlenirken titrerdik ancak dil kemiğe bürünüp de söze gelmezdi. Su bütün sızıları dindirirdi ama suyun sızladığını kimse bilmezdi. Gözlerimi kapatmak istedim. Suyun sızısını içimde hissetmek istedim. Sızılarımı dindirebilseydi, ona ne derdim? AŞK SERİSİ 4. KİTAP

"Kitap okuyorum sessiz olur musun?" "Benim yüzümde mi yazıyor cümleler?" "Hayır, kitap baştan aşağı sensin. Tozlanır diye diğerlerinin yanına koyamadığım, benim kadar özenli bakamazlar diye başkasına vermekten korktuğum, biter diye okuyamadığım, sonunu deli gibi merak ettiğim en güzel kitabımsın. Yüzlerce kitap okudum: ruhum en çok sende dinlendi."