Bugün günlerden Pazar saat akşam 06.32 ve ben yine terkettiğim sokaklardayım. Pişman olmak istemiyordum. Asla pişman olmak istemiyordum! Buraya gelme sebebim de buydu, tek sebebim yani. Ölümle burun buruna olmak, onlarla yüzleşme hissi uyandırıyordu bende. Hayatım da verdiğim en değerli kararlardan biriydi buraya gelmek. Çok düşünmüştüm. En kötü ne olursa olsun demiş kapıyı çarpıp çıkmıştım. Ve şimdi yıllar önce de en kötü ne olacaksa olsun diyip çarpıp çıktığım kapının önündeydim. Hayallerime saygı duymayan insanları terketmiştim ve 8 yıl sonra tekrar terkettiğim yerde onların yanındaydım. Ama bu sefer hayallerimin fazlası vardı elimde... Asker olmak, aile olmak... Geçmişi tekrar yazmak... Pişman olup, keşke dememek...

(+18) Şehrin kıyılarına itilmiş, izbe bir mahallede inşaatı bitmemiş hanedanlıklarında yaşayan çete üyeleri, mahallelerine kimselerin girmesine izin vermezler. Çetin geçen yaşam şartları şehrin merkezine indiklerinde basit soygunluklarla geçirirlerken geceleri bambaşka aleme açılırlar. Sokaklarda kanlı oyunlara karşı sağlanamayan adaletin temsilcileri olmaya karar vermişlerken vahşi ve son derece sınır tanımazdırlar. Karşı mahalleyle olan düşmanlıkları dışarıda yaptıkları işlere engel olurken onlar arasında da gerçekleşen çatışma iki mahalleyi de alevler altına alan bu hikayede Serçe'nin acımasız aşkını ve yıkımlarını göreceğiz. "Serçe ama ne serçe..."