Bir rüzgar esti, saçlarım savrulurken uçurumun aşağısından gelen dalga seslerini duyabiliyordum. Bir adım yaklaştım. 'Evet, kötü olmak iyi hissettiriyor.' dedim. Cümleler benden izinsiz çıkmıştı ağızımdan. Bir adım yaklaştı. 'Bana karşı beslediğin duyguları anlat biraz.' sanki bileklerini kesmeye çalışan bir genç kızın terapi odasındaydık. Doktor o, genç kızda bendim. 'biliyor musun hasta, burada soruları ben sorarım. Terapi odasındayız. Senin odan büyük sadece. Buradaki hiçbir şey gerçek değil.' dedim. Ellerimi kulaklarımı kapatmak istedim. Bir adım daha attım. Bir adım da o attı ve ortada buluştuk. 'Sence de öyle mi?' diye sordu. Önüme düşen saçları geri ittirdi ve nefesi boynuma çarparken kanımı donduracak o sözleri bahşetti bana 'Dikkat et doktor terapi odasında boğulayım deme.'

Anonim: Kalbimden geçenleri duymak ister misin? Anonim: Mucizevi Anonim: Aşk mı? Anonim: Aşk değil zehir. Anonim: Zehir değil kelebek. Anonim: Kelebek değil Asrın.