Bir şey kaldı, bir denizin kıyısında senden Bakışlarla yüklü, söylemelerle sessiz.. Seninle dolu, seninle sensiz bir şey... Arandıkça bulunmamış yıllar yılı, Bulundukça aramaklı. O da herkes gibi bırakıp gitmişti, arkasında kırık bir kalp daha bırakarak. Ne olacağını sanıyordu ki dönüp onu sevmesini mi umuyordu? Her şey bitmişti işte, ne bir umut kırıntısı kalmıştı ne de sevdiği için çarpan yüreği. Bir daha görebilecek miydi peki hafızasına kazımaya çalıştığı o yüzü? Bir daha tekrar aynı hızda atabilecek miydi kalbi? Bir daha başka yüzlere aynı sevgiyle bakabilecek miydi? Kocaman bir, hayır. Ya şimdi ne yapacaktı onsuz? Halbuki o onun hiçbir şeyi değildi sadece kalbinin derinlerinde gizlediği gözleriyle anımsayacaktı onu. İşte o korktuğu gün gelmişti, onun hiçbir şeyi olmadan gidivermişti ansızın. Bu kız şimdi ne yapacaktı? Hiç gelmeyeceğini bile bile onu bekleyecek miydi unutmadan? Ya da küllerinden yeniden doğmayı başarabilecek miydi? Veda etmeden gitmişti ona ama bir gün gelecek vedanın ne demek olduğunu asıl o zaman öğrenecekti... ~ #ikiz 123.