"Her şey onunla değişti ben bile öfke, aykırı hatta soğuk bile..." 🌙 Acının esir aldığı bir kız ve onu acıya esir etmiş suçlular... Genç kız her geçen gün tanrıya daha da yaklaşacağı günü beklerken , her şey içinden çıkılamaz bir hal almıştır. Bir tarafta onun geçmişi , bir tarafta geleceği dururken genç kız şimdiki zaman olarak kalmıştır. 🌙 "Sadece yanında olmama izin ver , söz veriyorum sana zarar vermeyeceğim." 🌙 Sen kırılmış, incinmiş küçük bir kız çocuğusun. Önüne verilmiş bu repliklere ve bu oyuna bağımlı kalmana gerek yok. Benim yanımda her zaman kendin ol. Asıl kızı oyna. Bana yaralarını aç ki , yaralarını sarmana yardım edeyim. Lütfen incinmiş kalbini tamir etmem için bana izin ver. Sadece bir kere seni sevmeme izin ver.

Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

Tam her şey sıradan derken...

Kitap ağır dram içerir. Sadakati ve sevmeyi tam anlamıyla isteyenlerin okumasını tavsiye ediyorum. Çok sevmiş uğruna 3 yıl herşeye rağmen beklemiş bir kız.

Yaşanmış olaylardan esinlenerek yazılmıştır. Emeğe saygı gösterilmesi önemle rica olunur. Benzerine rastlanması sonucu gerekli işlemler uygulanacaktır. "Yalan dünya" olarak tanımladığımız bu gezegende, bizleri birçok duygu karşılıyor. Aldatmacalar, düş kırıklıkları, bazen mutlu anlar, bazen ise usanmışlıklar... Hayat dediğin nedir ki? Koca bir serüven. Nefes kesen bir senfoni, soğuk terler akıtan bir korku filmi, okurken gözyaşlarına boğan bir kitap ya da. Duygularımız, bizi biz yapan şeylerin bütünüdür belki de. Kendi benliğin ile dünya arasındaki eşsiz bağın kaynağı. O bağın koptuğunu düşünün bir de... Peki ya duygusuz olsaydık? Böyle bir şey mümkün müydü? Duyguları ile var olan insanoğlu, duygusuz yaşayabilir miydi? Duyguları yok olmuş bir hale gelebilir miydi? Belki evet, belki hayır. Ama duygusuz bir insan, insan değildi benim gözümde. İnsanı insan yapan, duygularıydı çünkü. Hissetme duyusunu kaybetmiş biri, insan olamazdı. Canlı veya cansız, sadece yaşayan bir varlık. Peki bu yaşayan varlık, bir başka varlığın yaşamına müdahele ediyorsa? Hem de hiçbir suçu yokken, sebepsizce öldürüyorsa insanların duygularını? Hatta bununla da kalmayıp, insan öldürüyorsa? Bir ölümlü, başka bir ölümlünün ölüm sebebi oluyorsa? Üzerine bombalar yağması günlük rutin hale gelen ülkeler kervanına katılan ve bizi de yakından etkileyen Suriye savaşından kaçıp buraya gelen Ensar ve ailesinin son altı yılda yaşadıklarını en doğru ve etkili şekilde sizlere yansıtmayı umuyor, iyi okumalar diliyorum.

Parmaklarımı birbirine geçirip bakıyorum yürüdüğün yollara. Sesim çıkmıyor,fısıldıyorum sen yine de duymaya çalış: "Vedaları sevmediğimi biliyorsun,hoşçakal diyemem sana. Hem,gidene hoşçakal denir mi hiç?" -hüzünsarmaşığı -yanıkkokulukadın

Ortak kahkahalarımız vardı oysa bizim; aynı anda, ritimli...