"Her şey akar, her şey değişir, hiçbir şey olduğu gibi kalmaz." senin için, @giztpts 💓

"Hem eğer istersen biz, ileride seninle çocuğumuza böyle bir ad verebiliriz. Tersten ve düzden okunuşu aynı olur." palindrom: tersten okunuşu da aynı olan cümle, sözcük ve sayılara denilmektedir.

Willie Colleen her şeyin bu kadar hızlı değişebileceğini hayal dahi edemezdi, özellikle kendi hayatının.

Bana ilk kez bakıyordu, gözlerime. Varlığımın farkına vardığı bu ilk an ben nefesimi tutmuş beklerken onun ifadesi korkuyla çarpılmıştı. İçimdeki heyecan kanatlarımı titreştiriyordu; bir tüy, ufacık bir tüy ikimizin arasında süzülmeye başladı. Öyle küçük olmasına rağmen havada asılı kalmasıyla tüm odanın enerjisini etrafında toplamış gibiydi. Kanadımdan kurtulan tüy yere ulaştığında bir şeylerin kırılma sesini duyar gibi oldum. Harry, ancak o zaman konuşmaya cesaret etti ve sesindeki endişe beni de telaşlandırdı. Sorduğu soruyu önceden biliyordum ve bu, cevaplaması hiç de kolay olmayacak bir soruydu. "Nesin sen?"

Ve ben sen olsaydım, beni hiç bırakmazdım.

Normal temaslar aslında dışı bakır içi altın olan ufak hazineler gibidir. Sadece normal bir temastan ibaret olsa da insanın içinde yüklü bir duygu fırtınasına yol açar. Harry ve Candy'nin başına gelende buydu. Harry dünyaca ünlü bir grubun üyesi olsa da, Candy'nin gözünde yolda yürüyen bir adamdan başkası değildi. Ya da bilinmesi gereken buydu. Küçük, istenmeyerek oluşan ufak bir temas. İmkansızlığın, iki farklı hayatta boy gösterdiği o anda, duyguların bir armağan gibi üzerlerine düşmesi. Hayaller, ve onların gerçek oluşunun hikayesi denilebilir. Fakat aynı zamanda kusursuzca giden bir sevginin, ani patlamalara ve çöküşlere nasıl dayandığının hikayesi. Londra'nın derin soğuk havasına, acımasızca eleştiren insanlara ve üzücü gerçeklerin üstünü kapatan yalanlara rağmen sevgileri ayakta kalabilecek miydi? Küçük bir normal temas nasıl işlere yol açabilirdi ki? Kendinizi kız karakterin yerine koymayacağınız, tamamen sizin olacağınız ve başbaşa Harry ile geçireceğiniz büyük bir macera bu. Unutmayın; Hayaller gerçekleştirilmesi gereken zorunlu küçük kurallardır Harry Styles Fanfiction @creamcakesharry 2017-2018-2019

Elini kaldırıp parmak uçlarıyla suratıma dokunduğunda etrafımızdaki her şey hareket etmeyi kesti. Dokunduğu her yere, bin yıllık acımı iyileştiren bir tedavi gibi geliyordu. Şair değildim, şiir yazamazdım ama bu şiir yazmak gibi değildi. Bir şiiri silmek gibiydi. "Napıyoruz biz?" Ben bile kendimi zor duymuştum. Paylaştığımız an o kadar yoğundu ki, kulaklarım uğulduyordu. "Öyle görünüyor ki daha bize bu soruyu sorduracak çok şey yaşayacağız." Sonra sakince kendini öne bırakıp alnını köprücük kemiğime yasladı. Hiç düşünmeden kollarımı kaldırıp boynuna doladım. Göz yaşım davetsiz bir misafir misali yüzümde koşup çeneme ulaştı. 21 yıldır, böyle "tamam" hissetmemiştim. İşin kötü yanı, kendimi suçlu da hissetmiyordum. Vicdan azabım dinmişti. Sadece bunun kötü bir şey olduğunu bilecek kadar aklı başındaydım, ama biliyordum. Birlikte attığımız her adımda vicdan azabı çekmemek de normal gelecekti, ben de gelişini çiçeklerle karşılayacaktım.

"Sadece en iyi rüyaların senin dokunduğun rüyalar olduğunu gördüm." Epoch (n) a particular period of time history or a person's life. ©All Rights Reserved

Bir dilek tutmuştu. Gerçekleşecekti belki Ama olmayacak mıydı bir bedeli? Çaldıysa bir başkasının dileğini.. * © o-ophelia 2016