"O ADAMI KENDİNE AŞIK EDECEKSİN! YATAĞINA GİRECEKSİN VE ÇOCUĞUMU YANIMA ALMAM KONUSUNDA ÖMER'İN ALEYHİNE KONUŞACAKSIN! SONRA SENİ DE KARDEŞİNİ DE BİR ÖMÜR BOYU RAHAT ETTİRİCEM! DÜŞÜN! BAŞKASININ HAYATI MI YOKSA SENİN HAYATIN MI? İYİ DÜŞÜN!" Geçmişte aşktan darbesini yemiş bir adam ve geçmişine ait bir kız.. Sırlarla ve oyunlarla dolu bir macera.. ELÇİN SANGU VE BARIŞ ARDUÇ ❤️ Kitabın yazılmaya başlandığı tarih: 24 Haziran 2018 Keyifli okumalar ❤️

Bir asker ve genç kızın oynadığı oyunların hikayesi... Bir türlü kavuşamayanlar... Kavuşupta buluşamayanlar... ? ? Bakalım hikayenin sonunda ne olacak??? Haydi hikayeye ???

Umut nedir biliyor musunuz? Umut etmek, bir insanın başına gelebilecek en kötü şeydir çünkü acıyı arttırır, diyenler yanlış söylemişler. Umut, acıyı arttırmaz. Çünkü umut etmek son noktadır. Zaten o kadar çok acı çekiyorsundur ki yaşamak için elinde kalan tek şey umut etmektir. Ondan sonrası yoktur. Her şeye yeniden başlamak... Bu ihtimal insanı hayatta tutar. Umut etmeyi aşağılayanlar yeniden başlayamaz. Onlar yeniden başlamaya cesaret edemeyen korkaklardır. Onlar dünyada iyiliğin bittiğini zannederler, yanılırlar. Onlar umut etmeyi bırakanlardır.Beklediğinin gelmeme ihtimalini göze alma pahasına umut etmeye devam etmek. İşte bu yüzden hem bıçaktır hem yaradır umut etmek. Bıçağınla kendi yaranı deşersin, eğer cesaretin varsa... Peki yarana bakmaya cesaretin var mı?

Ortaokuldan beridir aynı okullarda okuyan 5 kızın hikayesi Başlangıç tarihi:05.07.2018 Bitiş tarihi:05.05.2019

"Dinle şimdi." dedi. Sesi sanki bir şeyleri incitmekten korkar gibi çıkıyordu. Şaşkınca etrafıma bakındığımda dudakları yavaşça yukarı doğru kıvrılırken elmacık kemikleri belirginleşti. Öyle güzel gülüyordu ki... Gülüşü kapkaranlık kumsalı aydınlatıyordu sanki. "Duyuyor musun?" dedi beni kendime getirmek için. "Neyi duyuyor muyum Elçin?". Başını yavaşça omzuma yasladı. -Sessizliği Barış, sessizliği. Ne anlatıyor? Ne anlatıyor? Durup dinledim bir süre. Neredeyse ayaklarımıza kadar gelen dalgaları, şehirden uzak olmanın sessizliğini, Elçin'in düzenli bir şekilde alıp verdiği nefesini... Gözlerimi kapatıp sessizliği karşıladım onun yaptığı gibi. Başımı başının üstüne dayadığımda duyduğum tek şey vardı. -Seni.. Seni anlatıyor.

"Bal gözlerinin içindeki kızıllığa aşık olmuştum ben. Çok değil, biraz Ateş biraz Güneş biraz Sen." Elimin tersiyle ittiğim hayat kestirme yollardan yeniden kucağıma düşerken yanında getirdiği hediye de paha biçilemezdi. Müzik kapalı, gizemli bir kutunun içinde bulunan kaşıkçı elması kadar değerliydi benim için. Hayatımda daha önemli bir şeyin olmadığını ve olmayacağını düşünürken başıma gelen hediye ile sıkı bir yarışa girip yenilmişti. Müzik tutkumun yenildiği rakip AŞK'tı. Peki ben ne kadar yenilebilirdim bu aşka? Ç (alıntı) yapmayın !

ADAM GİTTİ... KADIN BİTTİ...

"Yaz başıydı gittiğinde. Bir aşkın ilk günleriydi daha. Aşk mıydı, değil miydi? Bunu o günler kim bilebilirdi? "Eylül'de aynı yerde ve aynı insan olmamı isteyen" notunu buldum kapımda. Altına saat: 16.00 diye yazmıştın, ve saat 16.04'tü onu bulduğumda." Aşk mıydı onları bulan ya da kaybettikleri? İlk görüşte mi olmalıydı aşk, yoksa birbirini tanıdıkça mı? Peki tanıyabilir miydi insan karşısındaki o kadar kısa zamanda ve daha da önemlisi aşık olabilir miydi o kısa zamanda?

Herkes uyuduğunda, uykularına şahit olan tek şey cılız bir sokak lambasıyken yaşanılan bir hayat...Rüyayla gerçek arasındaki çizgide kaderinle tanışmak...Bir düş peşinde, düşten güzel bir kader ortağı bulmak...