'niektóre osoby mają w oczach cały wszechświat, a wszechświat to spory ciężar' 16-letnia Audrey Williams uważa, że potrafi poradzić sobie ze wszystkim sama. Blokuje się na bolesne doświadczenia, które z upływem miesięcy zaczynają narastać w zatrważającym tempie. W momencie, kiedy dziewczyna zaczyna się nieświadomie krzywdzić, pojawia się osoba, która może pomóc Rey wydostać się z dołka, z którego istnienia nawet nie zdawała sobie sprawy. Może również pociągnąć Audrey na dno, gdzie sama od długiego czasu się znajduje.

❝Emo Steve, ryby i osoby lubiące Despacito nie mają głosu.❞ ㅤㅤBo w końcu wszystko, co dobre, nigdy się nie kończy, prawda? ㅤㅤCzyli jeszcze więcej shipów, kolejne wojny poduszkowe, nowe friendshipy, apokalipsa według Rocketa i Deadpoola, kolejne dziwne słowa oraz wiele, wiele więcej. Witam ponownie. | okładka: -zwloki / -cadavru. | to JEST kontynuacja ❝Infinity Chat❞, więc nie polecam czytać bez znajomości pierwszej części. | 2018/19 - sto lat przerwy - 2025

❝To niezwykle ludzkie, Tony, gdy bohaterowie upadają❞ © 2018 sookehh; one-part fanfiction with Tony Stark (Marvel)

Sam powiedz, kukuryku! Czyli cytując klasyk: 《Niegodziwe wiersze, godne rzucenia w ogień.》

W umyśle każdego, nawet największego pisarza-psychopaty panuje moment ciszy. To taki moment, w którym wszystkie plany na mordowanie swoich postaci czy na psucie humorów swoim czytelnikom nagle zamierają w bezruchu. Nie, ta książka nie będzie śmieszna. Ten, kto się odważy, może wejść na chwilę do mojego umysłu i przekonać się, jak wygląda, gdy panuje w nim mój moment ciszy. Czyli zbiór opowiadań i wierszy. Uwaga! W książce mogą pojawić się wulgaryzmy i sceny drastyczne. W podejrzanych rozdziałach uważnie posuwaj się do przodu. Wierzę, że znasz siebie i wiesz, kiedy zawrócić. Jeśli jednak nie, przed przeczytaniem rozdziału zapoznaj się z treścią komentarzy dołączonych do niego bądź skonsultuj się z autorką lub autorką, gdyż każdy rozdział niewłaściwie przeczytany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.

II część „Typowych przemyśleń nietypowego pisarza" Sytuacje i przemyślenia, których choć raz doświadczyli czytelnicy. Serdecznie zapraszam i mam nadzieję, iż sprawię, że na waszych twarzach pojawi się uśmiech.

Stary dziennik, lepiej nie wchodź. Nowy nazywa się "Far Too Old To Live", tam możesz wejść.

Mieszkańcy mówią, że jest bohaterem. Znajomi ze szkoły, że popychadłem. Jego ciotka twierdzi, że wybitnym nastolatkiem. Policja, że przestępcą. Więc kim tak naprawdę jest Peter Parker? Człowiek jest tylko małym, nic nie znaczącym robakiem. Każde istnienie gaśnie jak słaby płomień wypalonej świecy, nie pozostawiając po sobie niczego, z wyjątkiem łez. Dlaczego więc nie przeżyć tego, co jest nam dane jak najlepiej się da? Dlaczego nie spełniać marzeń? Dlaczego trzeba być zamkniętym w czterech ścianach naszych małych umysłów? Żyjmy tak, jakby koniec był bliski i nieunikniony. Niech każdy oddech będzie zarówno pierwszym, jak i ostatnim. Niech każdy deszcz przynosi przyjemny chłód, nawet w najzimniejsze noce. Niech każdy wiatr wesoło rozwiewa włosy, zamiast wyciskać z oczu łzy. Bo na tym polega życie.