-Giraj- Besin zincirinin en tepesinde artık ukalar vardı. İnsanlık gökyüzünde süzülen şehirlerinde yaşamaya devam ederken başardıkları çarpıcıydı. Tek amacım yükselmek ve yükselmeye devam etmekti. ''En Tepedeki Ojusa ve Çapadaki Ukate adına üç oluşumu kabul ediyorum.'' Benim sonum bu kelimelerle başlamıştı. *** -Hina- Bir dokumacının sevgilisi olmak gizemi ve kıskançlıkla dolu günleri beraberinde getiriyordu. Ta ki tek seçeneğimin o olmadığını fark edene kadar. Yapmam gerekenler ve isteklerim birbiri ile çatışırken yürüdüğüm düzlemin en karanlık sırrını açığa çıkarmıştım. ''Onu boşlukta kendin keşfedersin.'' Kelimeler yakıcıydı. Sanki keşfettiklerim bana yetmemişti. *** Not: Hikaye bazı yetişkin sahneler içermektedir!

Mabedin zemini kadar soğuk onun kadar kızıldım. Ben Gazap'ın Gözdesi geri dönüyordum. Bilmediğim kaderim beni yükseldiğim Kule'nin beyaz mermerine sürüklerken kafesin kara parmaklıklarının ardındaki esirime baktım. Bir asi, bir av, bir düşman. İçimdeki ses hepsine itiraz edip fısıldadı. Ojmia. Kehribar rengi alevler beni ölüm vaadi ile yakarken ihanetin acı çeliği kalbine yeniden saplanmış gibi yüzünü buruşturdu. Bense başımı çevirdim. Yuvama dönüyordum. Ölümün her tonunun işlendiği saf beyaza. Ardında beni bekleyen sırlar ellerimin yumruk olmasına neden oldu. İnandıklarım yalandı, bildiklerim yalandı, hayatım yalandı. Öyleyse ben kimdim?

Ben numaralardan ibaret bir bedenim ta ki Kule'de üstün olana kadar... Atalarım dünyayı yok etmenin kıyısına geldiğinde bizi kurtaran Yaratıcı'nın Atlılarından başkası değildi. Yaşamın kaldığı yedi diyara Kuleleri dikip bizi aralarına davet etmişlerdi. Daha güçlü ve zeki olanlarımız yükselirken, kalanlarımız zayıflıklarının mahkum ettiği sonla buluşmuştu. Tek kurtuluş üstün olana katılmaktı. Bana doğduğumdan beri öğretilen bu değil miydi? Peki her şey bana anlattıkları kadar mıydı? Ne de olsa kader iki tarafı olan bir hikayeydi.

Piyanonun seksen sekiz tuşunda gizli bir hayat, zor ve çıkmazlarla dolu. Yanlışlar, mutluluklar, gözyaşları, aşklar ve hüzün... Hayat sandığından daha acımasız, doğru bildikleri ise yalandı. Her nefeste biraz daha battı ölüme. Neydi aşk? Başlangıcı veya sonu var mıydı? Bir piyanistin lügatında aşk, piyanonun; tüm masumiyeti kuşanan beyaz ve o masumiyete leke düşüren siyah tuşlarında hayat aramak gibiydi bazen. Seksen sekiz tuşun hepsine hakim olduğunu sanıp yanılmak gibi. "Nefeslerimiz bile bize ait değilken sen, müziğe nasıl bu kadar ait olabiliyorsun?" Babasının yolundan, babası olmadan gitmeye çalışan bir kız... Bir kadının, hayatını mahvettiği bir genç... Ve en başından hayata yenik başlayan bir çocuk... Hayat, onların yollarını kesiştirmiş; ardından aynı anda mahvetmişti. En battığınızı hissettiğiniz, "Her şey bitti," dediğiniz anlarda bir şarkı, bir melodi, belki farklı bir şeyler sizin için yaşam; ilham kaynağı olur muydu? Ve bir gitar sesi kapladı içindeki boşluğu. "Ben, Neva Karaer. On sekiz yaşında bir karanlık silsilesi, acı bulutu, hüzün tozu.... Notaların beden bulduğu ağıt. Babasını gururlandırmak için çırpınan ama annesinin kırık hayaller okyanusunda batmış bir kız. Kendimi acı sularıma hapsetmiş olmama rağmen henüz, hâlâ hayatta ve güçlüydüm. Ben, Neva Karaer. Bir yıkımın habercisi, ışığını kaybetmiş bir beden... Bir piyanistin ve bir hayat kadınının kızı." #Müzikten Bedenler Serisi'nin ilk kitabıdır. 05.01.2014-25.07.2017 NOT: Bazı bölümlerde argo geçmekte ve kurgu bütünü itibariyle psikolojik ögelere yer vermektedir. Etkilenebilecek ve 16 yaşından küçük olanların okumaması tavsiye edilir.

Wattys 2018 "Dünya Kuranlar" kazananı! Bir evren hayal edin: İçerisinde düzinelerce galaksinin bulunduğu, rengârenk yıldızların sonsuz karanlıkta parladığı, gezegenlerin yörüngelerinde uyum içerisinde dolaştığı Poleane adlı evreni düşünün... Çekinmeyin yaklaşın yıldızlara. Bu evrenin en güzel yıldız sistemlerinden birine süzülün. Öyle bir yıldız hayal edin ki; mavi rengi içinizi ısıtırken yanından geçerken yüzünüz kızarsın. Size adının Nebulio olduğunu fısıldasın. Yanında durup bir müddet yörüngesinde dolanan gezegenleri seyredin. Dip dibe iki gezegen gözünüze takılacaktır çok geçmeden. İşte hikayemiz bu iki gezegenin içinde başlıyor... Çekinmeyin, o gezegenlere yaklaşın biraz daha. Boyutlarının farklı olduğunu fark edeceksiniz biraz daha yaklaşınca. Diğerinden daha büyük ve kudretli olan gezegen Herrum, hemen arkasındaki ikizi ise Hiddum olur. Bu gezegenlere biraz daha yaklaşın. Önce Herrum'un atmosferine girin. Cennet tasvirlerini imrendirecek kadar güzel vadiler, gökyüzüne uzanan kanatlı heykeller ve etrafta uçuşan Herradenler karşılayacaktır sizleri. Çok geçmeden Herradenler ile konuşmaya başlayacaksınız, kanatlarından bahsedecekler sizlere. Renklerinin bahşettiği güçleri ve renk ırklarını anlatacaklar ardından. Gezegendeki canlılarla tanışmaya başlacaksınız. Çok geçmeden efsaneleri duyacaksınız. Herradenlerin söylemekten kaçındığı bir kelimeyi işiteceksiniz; "Hiddarun". Ne olduğunu merak ederseniz Hiddum'a düşecek yolunuz. Geçitlerden birini kullanıp Hiddum'a vardığınızda önce sizi amazon ormanlarına taş çıkartan ormanlar, dik yamaçlı tepeler ve uçurumlu vadiler karşılayacak. Ardından kükreyen ve böğüren hayvanları işiteceksiniz. Sesleri telaşlanmanıza sebep olacaktır. Ormanı aşabilirseniz konuşan kuşlar şehirlerin yolunu tarif edip yolunuza eşlik edecektir. İşte orada Hiddarunlar

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Sotaina Krallığı'nın her köşesi coşku dolu kutlamalara ev sahipliği yapıyordu. Altmış yılda bir gerçekleşen, beş ilahın kutsadığı Çember Oyunları başlamak üzereydi. Bütün bu koşturmaca içinde keyfim yerindeydi. Ne de olsa kutlama demek rizzeler ile ağzına kadar dolu keseler demekti. Kırmızı Fener'in ünlü hırsızı, dolandırıcısı ve oyunbazı için bundan daha iyi bir gün olamazdı. Ta ki lanetlenmiş ve sürülmüş altıncı ilahın seçilmişi olduğumu öğrenene kadar. Erdemli, gizemli ve yakışıklı ileticim beni bulup zorla Çember Oyunları'na sürüklediğinde yoldaşlığımızın çıkarlarımızı kapsayacağı konusunda anlaşmıştık. Ama kader böyle anlarda beklenmedik sürprizler sunan bir kaltaktı. Lanet olsun! Şarlatan beni seçilmişi olarak işaretlemişti. Bu bir kabus olmalıydı. Bir türlü uyanamıyor olmam gerçeğiyle küfrettim. *Not: Hikaye bazı yetişkin sahneler içermektedir!