"Eğer saç teline bile dokunursan varya, aleme ibret olursun Sedat, aleme ibret olursun. Yalvara yalvara geberdi gitti derler." karşımda tüm ihtişamıyla duran Ateş'e baktım. Gözüme bir an mükemmel görünmüştü. Tüm kusurlarından sıyrılmış ve mükemmel. Yaşlı olan adam elini kaldırdığında tokat atacağını anlamıştım. Refleks olarak kapanan gözlerim, sanırım yanağımda hissettiğim sızıyla ya da kulaklarıma dolan ağır ses ile tekrar açılacaktı. Tam da öyle oldu, ama kulaklarıma dolan ağır sesten öte kulaklarıma dolan tanıdık ses ile neredeyse sevinçten kalbim göğüs kafesimin dışarısına çıkacaktı. O, Adı gibi yakar, yıkar, savurur. Acımaz, önemsemez. Attığı her adım, aldığı her nefes, Acı verir birilerine. Ateş, Yeterince acı çekti, acı çektirme zamanı onun için. Acımadan Umursamadan Şimdi onun karşısında, Tüm acılarının ödülü var belki de. Onu dindirecek, Kalbini açabilecek birisi, Kucağına oturtacağı, kokusunu içine çekeceği, kalbi olduğunu hissettirecek birisi. Saçlarını okşayıp buseler konduracak ve 'Sonunda seni bulacağımı bilseydim, bin defa ölürdüm.' diyebileceği birisi. Herşeyden önce, nefreti ve öfkesini, söküp alabilecek birisi.

"Bakmayın siz benim kuru bir yaprak gibi sallandığıma.. Köküm sağlamdır sarsılsam da kopmam dalımdan.. Öyle kolay değil rüzgarın önüne kapılıp gitmem.. Son ana kadar 'vazgeçmem' yaşamaktan.. Ne fırtınalar koptu benim hayat dallarımda.. Hiç birinde vazgeçmedim umutlarımdan içimde kıyametler kopsa da.. Ben baharıyım yarınlarımın,çiçek açarım her kışın ardından" (Nazım Hikmet) Her okuduğumda kendimi buluyordum bu mısralarda.Ne kadar kırılsamda, kuru bir yaprak gibi rüzgarın oyuncağı olup bilinmez sonlara doğru savrulsamda şairin dediği gibi hiçbir zaman vazgeçmemiştim yaşamaktan.. İçimdeki virane olmuş harabelerime kimseyi misafir etmemiştim yıllardır ne kadar çok yıkıldığımı kimseler görmesin,kimseler acımasın diye.Çünkü bu hayatta beni ben yapan şey kazandığım savaşlar değil kaybettiğim,acımasızca kaybetmeye zorlandığım savaşlardı. Ben Cansu.. Sevdiği adam tarafından nedensiz bir şekilde terkedilen ve hiç bir şey olmamış gibi hayatına devam eden kadın.Ta ki bedenen kusurlu,ruhen kusursuz biriyle tanışıncaya kadar..

"15.04.2017 düzenlendi" "Ben her kız gibi değilim işte. Benim gibi olanların nesli tükenmek üzere. Nasıl olduğuma gelirsek. Okulda, utangaç kendini ifade edemeyen sessiz sakin aynı zamanda erkeklerle pek iletişim kurmayan -evet kuramayan değil kurmayan- daha önce hiç sevgilisi olmamış bunun için aşık olmayı bekleyen bir kızım. Bir de futbolla haşır neşir olmam çabası. Arkadaş çevresinde, deli dolu azıcık psikopat ve manyak yani resmen okuldakinin tam tersiyim. İnternet ortamında, aslında tam olarak arkadaş çevresindeki halimin 10 katıyım. Evde, babasının biricik kızı olan ama annesiyle sürekli tartışma halinde olan bir evladım. Misafirlikte, en cicisinden bir çocuğum. O kadar güzel rol yapıyorum ki oyuncu olsam yerirdir. İç dünyamda, oralara pek girmeyelim bence en delisi de burası çünkü. Şöyle söyleyeyim iç sesimi biri duysa tımarhaneye kapatırlardı." Sonrası da arabada 5 evde 15 işte.

"Hayır, anlamıyorsun. Ben hep birilerinin arkasından koştum. Herkes beni terk etti. Onlar giderken ben onları durduramadım. Çabaladım ama başaramadım. Yeni bir başarısızlığa kendimi bırakamam. Sende gitme." Kafasını salladı. Gözlerini dalgalı denize çevirdi. Bende gözlerimin yaşlarını kuruladım. Kafasını tekrar bana çevirdi. Güçlü durmaya çalıştığı belliydi. "Kalamam Hazel. Üzgünüm." O giderken benim tek yaptığım daha çok ağlamak ve kendimi yere bırakmaktı. Yine yalnızdım. Yine birini kaybetmiştim. Karanlık beni kucaklamadan önce şunları mırıldandım. "Gitme... Sende gitme..."

Birbiriyle sürekli rekabet içinde olan iki okul arasında 1 aylığına öğrenci değişimi olursa ne olur ? Değişen öğrenciler o okuldan birinde kalmak zorundaysa ve bu kura ile belirlenecekse ? Hele ki kalacağınız öğrenci karşı cinsten biri denk gelirse ?

Aylar boyunca biz olmanın hayalini kurarken, garip bir şekilde biz olmuştuk. Daha doğrusu biz olmamıştık, sadece bir sırrımız vardı. Bize ait ilk şey olan sırrımız. Sadece ikimizi ilgilendiren bir sır. Birbirimizi en yakın arkadaşlarımızdan daha iyi tanıyacaktık. Beraber birçok şey paylaşacaktık. Gülüp eğlenecektik. Mutlu olacaktık. Belki sonunda üzülecektim ama kabul etmemek için bir sebebim yoktu. Belki yanlış bir şey yapıyordum ama kaybedecek bir şeyim de yoktu. Belki pişman olacaktım ama işin içinde o varsa ben de vardım. Bir de, benim korkağın teki olduğumu bilse belki de hiç böyle bir işe kalkışmazdı. Cesaretsiz, saçma korkuları ve takıntıları olan aptal bir kız olduğumu en başından bilseydi, bana o ilk mesajı atmazdı. Ama ben, korkak olsam da bu işte onunla olmaya vardım. Bu süreçte beni korkularımdan arındırıp iyileştirecekti, ama beni iyileştirdiğinin farkında bile olmayacaktı. Ve bu, beni ona her zamankinden daha çok bağlayacaktı. Ama bunu hiçbir zaman bilmeyecekti. Bu da benim sırrımdı. Benim küçük sırrım.

Hayatta her şey bir tesadüften ibarettir.Ve bir tesadüf koca iki yaşamı alır, değiştirir...Onu süsler, renklendirir ve hayatınızın merkezine koyar. İnsanı insan yapan şeydir tesadüfler. Ve tüm tesadüfler aşka çıkar.Bu bazen aynı trende yolculuk yapmış iki insan,bazen aynı sebzeye uzanmış manavdaki müşteriler ve bazen de bir ayakkabıdır... Bir ayakkabı... ♡Pamir Sarrafoğlu & Arya Tunç♡ **** 21.08.2018 #gelincik 2.'si ♡ İyi okumalar♤

Wattpad'da okumanız için kitap önerileri

Arya, hiç bilmediği bir ülkede doğmuş ve sonra yetimhaneye bırakılmıştır. Ailesi ile ilgili tek bildiği annesinin ölmüş olduğudur. Annesinin ismini bile bilmez. Yetimhanede kimsesizlik günlerini yaşarken, kendini bu karanlıktan kurtarmak ister. En büyük yeteneği beklemektir. Umutla onu hiç aramayan bir babası veya bir kardeşi olup olmadığını bir gün öğrenebilmenin hayaliyle yaşar. Yokluk zengini ruhu ve terk edilmiş olma duygusu onun asi ve inatçı bir kişiliğe sahip olmasına neden olur. Asla evlat edinilmek istemez. Başkaları onu evlat edinmesin diye de tüm gücünü sarf eder. Prematüre bebek olarak dünyaya geldiğinden diğer çocuklar gibi sağlıklı değildir. Sık sık hastalanan Arya yetimhanenin soğuk duvarları arasında yalnızlığın üstünü örtmesinden mutsuzdur. Zordur, hayatta kalmaya çalışırken aslında kimsesizliğin onun kadar küçük olmadığını, bir yetişkin gibi deneyimli ve güçlü olduğunu fark eder. Tüm çabalarına rağmen bir gün bir aileye evlatlık olarak gitmek zorunda kalır. Karşı çıkamayacak kadar güçsüzdür. Fakat bu evde sürprizlerle karşılaşacaktır. Asi, yaramaz, dik başlı, kararlı ve küçük bir aşık olan ARYA'nın öyküsü.... MUCİZELER GERÇEKTEN VAR MI? Öğrenmek isteyen varsa eğer...İşte Arya'nın öyküsü...

Gidecekmisin?"diye sordum,hıçkırıklar boğazımda dizilirken. Onun yanında ağlamayacaktım,ağlamamı sevmezdi. Gülümseyememiştik belki çok fazla,ama insanların sağ ve sol tarafında tuhaf izler oluşurdu,sahi o gülümsemeydi değil mi? "Gideceğim"dedi. Sesindeki kararlı 've sert tını sadece boyun eğmemi söylüyordu. Gerçekten gidecekti,o dediği seyleri hep yapardı. "Git.."diye fısıldadım,içime akan gözyaşlarıma inat,o durdurulmayı da sevmezdi. Bal dudaklarında acı bir kıvrılma belirdi,ha bu gülümsemeydi. O gülümsedi,şeytan meleğe boyun eğerek itaat etti,o gülümsedi cennetteki suların akışı durdu,o gülümsedi gökyüzü siyaha bulandı çünkü o acı bir gülümsemeydi. Gitti..... İdrak edemedim ilk başta ama o bir sarılmadan bile gitmişti,hani bana sarılmayı hiç bir zaman bırakmayacaktı,yalancıydı,evet tam da bir yalancıydı!. Ağladım. Hemde isyan edercesine,hayat sürekli terkedenlerle mi doluydu? Git gökyüzünü siyaha boyayan adam,ama bir daha dönme,dönmeki sadece sana olan aşkım,sana olan yürek yangınımla kalayım. Tik tak tik tak... Boş odadaki saatin sesi durmadan kulağımda ciyak bir ses bırakırken,kırık aynadaki bulanık görüntüm daha da sinir bozucu oldu. Cehennemi külleriyle yakacak,Cennetteki suların akışını durduracak adam artık yoktu. O bir yangındı gidişiyle beni, yasemin kokulusunu mahvetmişti. Kitaplardaki kötü adam artık yoktu,bizim de etrafı Kara kapla çevrili Masal kitabımız burada sona ermişti. Cehennemi yak küllerinle söndür yandığımız ateşi. Cennetteki suları durdur gözlerinle,bir kez daha karanlığa hapset bizi. Bir Adam,o kadar sevmesine rağmen bırakıp giden,'ve bir kadın kalbindeki harabeyle arda kalan. Koray Demir've Eslem Karacan. Aşk uyumsuzdu,Aşk engeldi,Aşk sınırsızdı,Aşk engebeliydi,Aşk onlar işin yasak meyveydi. Yasemin kokulu've gökyüzünü siyaha boyayan adamın hikayesi.. Hadi bul 've s