16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Bir gülü sevdim bir seni sevdim." (Kapak Tasarımı: @missb ) ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Canhıraş adlı hikayedir sadece ismi değişmiştir. "Ölüm,bazen hayatımızda bize en büyük acıları yaşatırken bazen de en umulmadık anda bizim yaşama olan bağlılığımızı arttırabilir" "Umut, bizim çıkmazlarla dolu hayatımıza yepyeni ve sonu olmayan yollarla karşımıza çıkabilirdi" Bir melek ,hiç beklenmedik bir anda mavi gözleriyle hayata tutunmam için bana umut ışığı olmuştu. O ışığın peşinden gidip hayatımın aydılanacağını düşünürken acımasızca gelen bir adamın pençelerine hapsettiği bir av gibi çaresizce kendimi ona bırakmıştım. Kendimi aşkın kollarına bıraktığımı ise çok geç anlamıştım. Peki ya aniden hayatıma giren bu adam benim için kalbimde yara mı yoksa o yarayı iyileştirecek merhem miydi? © Tüm hakları saklıdır

Sonra gece üstümü örttü, yıldızlı gece göğüne benzeyen gözlerine bakmaya fırsat bulamadan.