Tanrı seni yaratırken benim fikrimi almış gibi geliyordu oysa ki... Şimdilerde, onca aşka rağmen, nasıl nihilistim sana bir bilsen yanarsın.

Beyninin içindeki yelkovanla akrebin yarışı bitmek bilmiyordu. Biri yavaş ve aheste, diğeri aceleci ama acemi... Her saatte bir berabere kalsalar da, bir türlü durmak bilmiyorlardı. Hele o saniyenin susmayan tiktakları, sanki yaramaz ve yıllardır hiç büyümeyen bir çocuk gibi​... Onun için zaman hiçbir şeyin ilacı olmadı, aksine onu hasta eden şeyin ta kendisi zamandı.