Evet, annemin evlenmesiyle babamın yanına, İzmir'e taşındım. Evet, hayatımın en güzel günlerini burada geçireceğimden habersizdim. Evet, hikaye çok klasik. En azından benim için, üç kafadarla tanışana kadar. Suratsız ve huysuz 'Buzlar Prensi' Mehmet, Üşenmeye bile üşenen, aşk adamı 'Akl-ı Selim' Selim, Genç kızların sevgilisi, atarlı 'Behlül Kaçar' Cenk. Bu üç koca çocuğun hayatıma girmesiyle, adını ilk defa duyduğum bir çeteye, VIP olarak katılacaktım. İzmir Çetesi'ne.

Bir tercih yapacak olsaydınız kimin yanında olmayı seçerdiniz? Kendinizi güvende hissettiğiniz, her kötü zamanınızda yanınızda olan kişinin mi yoksa sevdiğiniz kişinin mi? Peki ya sevdiğiniz kişi sizi çok üzdüyse? İşte Hazal’ın hikayesi de kendini böyle bir karmaşanın içinde bulmasıyla başlıyor. Sonsuza kadar kiminle olmayı tercih edeceğini hep beraber görmeye ne dersiniz?

Hayatı sırandandı. Ta ki yan eve birileri taşınana kadar...

Başlarken çok farklı bir hikaye oluşturmuştum.Ama öyle bir değişti ki önceki hikayeyle alakası bile yok.Sadece isimler aynı..

Kötülere bulaşma demişler, atalarımız. Şuan benim neyin içinde olduğumu bilseler, kurtulmak için cehenneme kaçarlardı heralde..

"Sen annemin istediği gelinin tam zıttısın. Boyama tahtası bir yüzün, sarı olan boyalı saçların, beyaz bir tenin, çılgın ve kıpır kıpır bir kişiliğin var...Ha birde bakire değilsen tam da annemin istemediği gelin tipine uyacaksın. Bakire değilsin değil mi?"

Bir kadın düşünün kendini embesil zihinlerden soyutlamış, gözden düşmüş ve düşmekte olan. O zihniyetlerde de düştükçe kültürlü zihniyette yükselen ve yükseldikçe kendini bulan bir kadın. Zorlukların ne derecede acıtabileceğinden habersiz üniversite eğitimini tamamlamaya çalışan ve ileride güzel bir kariyer sahibi olmak isteyen Rosie babası zoruyla para karşılığı Scott adında işi gücü yerinde nüfuslu biriyle evlendiriyor. Buralara kadar olan kısım sıradan. Asıl mevzu şu sorudan sonra başlıyor. Peki hayat onu küçük şeylerin büyük umutlara ve mucizelere dönüşebileceğini gösterecek mi? Not= +18 (DÜZENLENİYOR...)

Siyahın en koyu tonu sinmişti geçmişime Belki tonunu değiştirebilirdim Ama siyah yine siyahtı...

Geçen senelerin beni bu kadar olgunlaştırabileceğini hiç düşünmemiştim.Düşünemediğim için böyle oldu sanırım.Sevdiğim ya da adına sevmek denilemeyen 2 adam.Uğrumda canlarını verebilecek arkadaşlar.Seneler önce hepimiz aşıktık.Belki de her şey İstanbul'a gelmemle başlamıştı bilemiyorum.Dediğim gibi seneler önce hepimiz aşıktık.Şimdi ise hiç birimiz yokuz.Ben yokum.Ben yok oldum.Canımı bağışlayabileceğim adam gitti..Yalnız kaldım..Tutunabileceğim dalım kalmadı..Toprağın altında yatan bedeniyle karşı karşıyayım şimdi..Karnımdaki öksüzle birlikte..