Hani vardır ya hayatımızı değiştiren, duygularımızı yerle bir eden, ya da onu yaşadığımız için ömrümüz boyunca dua ettiğimiz geceler.. İşte evet o.. O gece.. Hayatı boyunca yaşayacağı ilk, tek gecelik ilişkiyi eline yüzüne bulaştıran bir kadın. Saygı ve sevgiye aç bir adam. O gece onları birleştirecek miydi? Yoksa yerle bir mi edecekti? Sahiden onlara bağıra çağıra gelen aşkı engelleyebilecekler miydi?

"Çekil Demir önümden, alacağım babamın intikamını." "Çekilmem gülüm, çekilemem. Bedenim çekilse, yüreğim önünde durur. Yüreğim çekilse, ruhum izin vermez senin ona gitmene. Lütfen, yapma bunu bize, yapma bunu aşkımıza." Gülüm, karşısındaki kara gözlere baktı. O gözlerde yaşamayı öğrenmişti, o gözlerde nefes almayı. Kocasıydı o. İlkiydi. Şimdi ona sırtını dönmek ya da onunla sırt sırta bir kavgaya girmek, tüm mesele buydu aslında. "Demir..." Bir kara oğlan, bir kara gözlü oğlan aşkı için sevdası için eşkiya olan... "Bazen sen seçimler yaparsın, bazen de seçimlerin seni olduğun kişi yapar." İki deli ve aşık yürek... Ya sırt sırta verip sevdiklerinin intikamlarını alacaklardı, ya da birbirlerine sırtını dönüp yabancı olacaklardı birbirlerine...

Kurdoğlu'nun İkiz Kardeşleri Kemal ve Gediz Kurdoğlu ve tabii ki haşarı kızımız Elif Kurdoğlu'nun Hikayesi.... ''Kemal yetiş şu deli kızın peşinden ...'' Gediz bir yandan yerde kıvranan adama gülüyordu bir yandan da Kemal'e bağırıyordu. Kemal,mavi gözlerini kısıp koştu Elif'in peşinden... ''Elif bekle abicim...'' Elif o kadar hızlı koşuyordu ki ... Nefesi kesilmişti... Fırını dağıtmaya gidiyordu öyle mi şerefsizler...hemde ilk aşkının ekmek teknem,baba yadigarı dediği yeri... ''Bu sefer abi,bu sefer beni babam bile tutamaz...Öldüreceğim o herifleri...'' Elif burnundan soluyarak fırına geldiğinde babasının önüne dikilmiş adamları gördü. Üç kardeş babalarının yanına geçtiler... Kemal,Gediz ve Elif...Aynı anda kükrercesine bağırdılar... ''Biz Kurdoğlu'yuz... Babamı,ekmek teknesini yedirir miyiz ,sizin gibilere?'' Gediz çoktan gülümsemesini yüzüne takmış adamın birine geçirmişti yumruğunu..Elif birinin sırtına atlamış saçlarını yolarken en ağır ve sağlam yumruklarını atan Kemal'den bir nida koptu. ''Kurdoğlu çetesi ,5 dakikamız var...Annem yemeğe geç kalmayın dedi...'' Kahkahalar havada uçuşurken fırın çoktan birbirine girmişti bile....

Kapak tasarımı için @zuhrenazx 'e teşekkürlerimi sunarım. (Aşık Serisinin 1.Kitabıdır!) *** Doğuştan Epilepsi hastası olan Kaan, içine kapanık, arkadaş çevresi bulunmayan, eski can dostu ve onun arkadaşları tarafından dalga konusu olan bir genç adamdır. Beren'e, Kahverenginin En Güzel Tonu'na aşıktır, ama her şeyden habersizdir ki, Beren Kaan'ın eski dostu Emir'le sevgilidir. Geçmişte yaşananların gün yüzüne çıktığı, geçmişten gelen davetsiz misafirlerle dolu acı bir hikaye... *** "Kahverenginin En Güzel Tonu, bana Hastalıklı Aşık der misin?" Sorar bir tonda cümlesini dudaklarından özgür bıraktı. "Neden Hastalıklı Aşık?" "Beynimde bilmediğim bir şey var, tek çözümü işin uzmanı doktorlar. Ama ben buna inanmıyorum, çözümüm sensin, ben...sana aşığım."

"Hedef güçtür ! Hedefin ne kadar büyük olursa O kadar güçlü olursun"

karma şiir ve güzel sözler bide aşk hikâyesi olcak

Aşk,uçurtmalara benzer paşam... Sen ne kadar seversen sev,ne kadar özgür bırakırsan bırak o kendi karar vermeli ne kadar yükseleceğine... Çocukluğumuz uçurtmalarımızdı bizim bir de sevdalarımız... Sevdalarımızı da böyle yaşardık,korurduk hatta kimi zaman ne kadar sıkı tutarsak tutalım elimizden kayıp giderdi ama mesele hiçbir zaman bizimle kalanlar olmazdı zaten... Bizim peşinden koştuklarımızdı. Şanslıysak beraber aynı gökyüzüne bakar,aynı gökyüzüne inanırdık... Ama inanıyordum ki o uçurtmalar gibi kimi zaman tek renk ya da rengarenk ama sevdalar da vardı, sevdayı kendine zehir edende.

"Mutluluğu sende bulan senindir, ötesi misafir..." "Yetime mi yetiyor lan gücünüz? Ben de Poyrazoğlu'ysam, ya ben kazıyacağım sizi bu dünyadan, ya da siz beni!" ****** "Bakmayacak mısın bana? Görmeyecek misin beni? Nasıl yandığımı... Pervanelerinde kanatlarımı nasıl tutuşturduğumu görmeyecek misin?"