"Ben seni seviyorum, seni sadece Emre'den değil etrafımdaki tüm erkeklerden daha özel kılan bu." Bir cümle ile başlamıştı oysa ki her şey...

Ben Ada.Gün içinde normal,sessiz,dersten derse koşturan bir kızken;geceleri kafes dövüşleriyle uğraşan bir manyağım.Evet manyak.Herkesin yaklaşmaya korktuğu bir manyaktım ben.Bu yüzden hiç arkadaşım yoktu.Ama iyi olansa bu durumdan şikayet eden de yoktu.

Mira için tek bir cümle vardı ; "Aşk diye birşey, yok." |Aşk'a inanmayan kızın, Aşık olma hikayesi.|

Ben Futbol oynamaya dört yaşımda başladım babam çok ünlü bir takımda futbolcuydu ama emekli olduğu bu Yüzden benimde futbol oynamamı istedi erkek çocuğu olsaydı belki istemezdi evet bir kızım ve futbol oynuyorum bence bu gayet normal bir şey ve gayette iyi oynuyorum yeni seçildiğim takımda erkeklerle beraber oynayacağım belkide hayatımın Aşkı ile karşılaşırım... Başlama tarihi-14.07.2015-

Sadece birkaç saniye sonra karşılaşacağı turuncu kramponlardan habersizce "Futbol tutkumun önüne hiçbir şey geçemez" diye tekrarladı içinden. Kendini bu şekilde motive etmeyi severdi. Herkes gittiğinde geriye kalan tek şeyin futbol olduğunu düşünürdü. Kumral saçlarını kafasının arkasında sıkıca toplamış maça tamamiylen hazır hissediyordu. Kafasını kaldırdı ve nefesi aniden kesildi. "Bu garip" dedi küçüklüğünden beri gizlice hayranlık duyduğu adam "benimle aynı formayı giyen bir kızı her gün bu sahada göremiyorum."

Komiser yavaşça karşısındaki kadına yaklaştı. Gözlerini dikip bir süre süzdü. Sonra geri çekilip dikleşti ve elindeki dosyayı masaya fırlattı. Masaya konulan dosyaya gülerek bakan kadın gözlerini komisere doğrulttu. Komiser ise yerine oturup masaya doğru eğildi. Kadının gözlerinin içinr baktı. "40 erkek." dedi. Sonra dosyayı açarak düşünceli bir şekilde cümlelerine devam etti. "40 tanesi hadım edilmiş. 40 tanesinin 8 parmağı var. 40 tanesi dayaktan komada... Toplam 120 kişi. Ve hepsi erkek. Neden erkek? Veya neden hep işkenceler 40 da bırakılmış?" Kadın bir süre karşısındaki başkomiserine baktı. "Bence bu olanlar erkek milletinin yaptığı iğrençliklerin karması. Ayriyeten dosyaya bakıyorumda bu adamlar tacizciler, karısını dövüp öldürenler, sapıklar... Çocuk tacizcileri bile var. Aslında bir yandan insanın bunu yapanları tebrik edesi geliyor. Ancak her insanı kendi kanunumuza göre yargılayamayız, değil mi? Ve sayıları neden 40. Bir nevi 40. senfoni gibi bir şey bu. 40. olduğunda bittiğini sanıyorsun ve o sesler kulağında yankılanmaya devam ediyor. Ama sonra tekrar başlıyor ve tekrar devam ediyor. Bu senfoni huzurlu gibi. Çünkü bu adamlar mahkemenin vereceği cezadan daha ağırını alıyorlar. Ama tedirgin eden... Bunu yapan kişilerin çığırdan çıkma ihtimali." Kadın dosyaya baktı ve "Komiserim... Eğer bu 40.senfoni biran önce durmazsa içimize işleyecek ve biz kafalarına göre adam yaramalarını kabullenmeye başlayacağız." dedi ve dosyayı kapattı.

~Kitapların bağlantıları YOKTUR. İkinciyi okumak için birinciyi okumak GEREKMEMEKTEDİR~ Yıllar önce, küçük ve tombul bir kız çocuğu iken düşmüştü genç kadının kalbine aşk. Yıllar sonra kader; oldukça güzel, genç bir yüzbaşı olduğunda tekrar karşılaştırdı onları. Ve kadın hiç usanmadan, bıkmadan yeniden tutuldu o kahve gözlere.

Hangisi daha kötü? En yakın arkadaşlarının ölümünü görmek mi? İçinizden birinin katil olduğunu bilmek mi? SEÇİM SİZİN...

xiamsaturnx: lütfen, tanrı aşkına bana oyun bildirimi göndermeyi kes.

Y: küsme ama (16.20) küsersen üzülürüm (16.21) üzülürsem sana dadanırım (16.21) her türlü senden başka bir yere gidemiyorum yahu (16.21)