One shot w trzech aktach. Umarłem w Wigilię. Czemu Czyści palą cygara? Tylko jedne drzwi należą do mnie. Jest jeden dzień w roku, kiedy mogę zobaczyć Marię. I Tosię. Mam trzy lata. Cover graphic author: len-yan on DeviantArt

~Bo tylko ty potrafisz wstrzymać mój oddech~ ________ Pierwsza część (skończona) Druga część na moim profilu pod tytułem „Breathe Out". Autorka nie pozwala na udostępnianie, kopiowanie, czy przywłaszczanie kolaży jej autorstwa bez wyraźnej zgody! !Prawa autorskie zastrzeżone!

Kiedy przyjaciele oznajmiają Lauren, że pierwszą część wakacji będzie zmuszona spędzić bez nich, dziewczyna jest załamana. Jako jedyna z całej paczki zostaje w domu z powodu remontu, pewna, że właśnie nadszedł najnudniejszy miesiąc jej życia. Jednak co się stanie, kiedy zupełnie niespodziewanie w życie nastolatki wkroczy zadziorny i tajemniczy Caden, na którego obecność będzie skazana przez połowę lata? Co prawda przez swoje dziwaczne poczucie humoru i nietuzinkowe podejście do wszystkiego chłopak doprowadza ją do białej gorączki praktycznie każdą wymianą zdań, ale podobno przeciwieństwa się przyciągają... ✨ Pierwsze miejsce w konkursie literackim "Splątane Nici" (zima 2017/2018) #302 - 18.12.2017 #263 - 19.12.2017 #168 - 24.12.2017 #130 - 01.01.2018 #88 - 13.01.2018 Pierwsza setka, dziękuję ♥♥♥ #69 - 18.02.2018 #53 - 10.03.2018 #49 - 13.03.2018 Pierwsza pięćdziesiątka! Yey ♥ #26 - 17.03.2018 #18 - 22.04. 2018 #11 - 23.04.2018

Lauren jest królową szkoły. Wielu zazdrości jej urody i znajomych. Ona sama nie przejmuje się uczuciami innych. Często ich rani, przecież może, w końcu ona tu rządzi. Ma sekrety, które rozpaczliwie chowa przed innymi. Kiedy zaczyna dostawać tajemnicze wiadomości, wszystko się komplikuje. Prześladowca chce, by odtąd grała na jego zasadach.

„- Ale ona jest gorąca. - Tak, wiem. Jestem trochę zazdrosna... - Zamierzam się z nią umówić. - Zwariowałeś? Prosisz się o śmierć. - Cokolwiek! Po prostu nie możesz. - Czemu!? - Ponieważ ona należy do króla." ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ Mia White była zwykłą dziewczyną, która chodziła po ziemi. Była tą, za kim ludzie się oglądali. Miała dobre oceny. Była najmilszą osobą, jaką kiedykolwiek można by było spotkać oraz była oszałamiająco piękna. Wszyscy w ClearHills Academy kochali ją. Ale, byli też tacy, którzy się jej bali i gardzili nią. Niektórzy ludzie nienawidzili Mii ponieważ była znana jako 'mała miss idealna' i dlatego, że została uznana przez tego, który praktycznie wszystko posiadał. Poza jej najlepszą przyjaciółką, Sarą, niewiele osób się do niej zbliżyło. Większość ludzi obawiała się, że jeśli zrobią jej coś złego, to Go to ze złości. A to była ostatnia rzecz, której ludzie chcieli. Ace King był kimś, z kim nie można było zadzierać. Jego ojciec posiada potężną firmę, którą wkrótce przejmie. Był tym, kim rodzice powiedzieli aby się nie stał. Był złym chłopcem w ClearHills Academy. Od kiedy Ace po raz pierwszy zobaczył ją kiedy była dzieckiem, stała się tym, czego najbardziej pragnął. Mia była jedyną osobą, której upadł na kolana i ukłonił się. Była jedyną osobą, której nie chciał się obawiać. Tylko ona mogła go oswoić. ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ „- Co jest kochanie? Chcesz czegoś innego? - spytała jego mama, spoglądając w dół, by skupić uwagę na czymś. A raczej na kimś. - Ją. - powiedział, wskazując na dziewczynę, siedzącą na małym drewnianym stołku z książką w rękach - Chcę ją." „Wszyscy wiedzą, że ona należy do niego." Okładka wykonana przez : @NiczymZBajki14 Oryginał: @crystal5466

Roxanne zamiast na wyjazd marzeń, trafia na obóz piłkarski. Na miejscu okazuje się, że sprawcą "niespodzianki" jest znienawidzony przez nią ojciec i jednocześnie trener jednego z najlepszych klubów w ich mieście. Siedemnastolatka, jej najlepsza przyjaciółka, "kochany" ojciec i cała drużyna piłkarzy. Czy na pewno będą to najgorsze wakacje Roxy - córki trenera? #1 miejsce dla nastolatków - 16.02.2017 BARDZO WAM DZIĘKUJĘ za każde wyświetlenie, głos i komentarz ♡

Nora Winslow, w wyniku traumatycznych doświadczeń z dzieciństwa i diagnozy, która zakłada, że zostało jej pół roku życia, w ogóle nie wychodzi z domu. Dziewczyna ma praktycznie zerowe doświadczenie w relacjach z innymi ludźmi, co w gruncie rzeczy bardziej niż samej Norze przeszkadza jej mamie, która siłą posyła córkę do szkoły, by ta przed odejściem poznała smak przyjaźni i miłości. Ale pójście do liceum i żenujące spotkania szkolnej grupy wsparcia to tylko wierzchołek góry lodowej. Nora nawet nie spodziewa się, że na drodze do spokojnego ukończenia szkoły mogą pojawić się kłopoty. Kłopoty te mają czarne włosy, ciemne oczy, tatuaże na rękach i powszechnie znane są jako Parker Presley, przez wielu uznawany za alegorię chaosu i nieporządku. Wkrótce Nora przekona się, że każda plotka zawiera ziarnko prawdy, a Parker faktycznie jest jedną z osób, których dla własnego bezpieczeństwa lepiej unikać. Ale co zrobić w sytuacji, gdy unikany człowiek na siłę wchodzi ci z butami w życie, a ty nie masz serca, by go z niego wyprosić? Okładka wykonana przez @Tail90 Praca została nagrodzona w konkursie literackim "Splątane nici".

To jest za dobre, żeby mogło być legalne. 28.12.2018 r. -#4 w - Dla Nastolatków 27.12.2018 r. - #37 w - Dla Nastolatkówi 18.07.2018 r. - #7 w - różnicawieku

Niemal cztery lata na walizkach. Dwanaście przeprowadzek. Dwanaście nowych domów i osiem do złudzenia podobnych szkół. Sześć krajów i setki poznanych osób. Ciągłe życie w drodze sprawia, że chcąc nie chcąc zaczynasz nazywać swoją rodzinę stadem, a samego siebie samotnym wilkiem. Wiesz, że nie warto rozpakowywać swoich rzeczy, bo za chwilę rodzice i tak ogłoszą wyprowadzkę. Nie przywiązujesz się do nikogo ani niczego, ponieważ to wszystko jest dla ciebie jak śnieg, który prędzej czy później roztopi się i zniknie. Każde miasto to nowa i jednocześnie ta sama historia. Te same ulice przepełnione samochodami, kawiarnie wieczorem oblegane przez grupy przyjaciół i zakochane w sobie pary. Centra handlowe, dworce, lotniska, parkingi, szkoły, biblioteki, do znudzenia przypominające te, które już poznałam. Nazywam się Debra Moquin i właśnie przeprowadzam się po raz trzynasty. Po raz kolejny wniosę walizki do swojego tymczasowego pokoju i pójdę do nowej szkoły, którą pożegnam zanim zdążę się obejrzeć. Trzynasty raz poznam kolejne, nudne miasto tylko po to, żeby za kilkadziesiąt dni pożegnać się z nim na zawsze.

-Uważaj, jak łazisz!- usłyszałam pisk opon, a ja przestraszona odskoczyłam do tyłu.- Ślepa jesteś?! Mogłaś mi samochód rozjebać! Ten samochód jest więcej wart, niż całe Twoje życie!- warknął chłopak, który wyszedł, trzaskając drzwiami. -Wal się.- warknęłam, wymijając go. To było reakcję na plastikową pannę. Czasem mówimy coś, co nieświadomie rani drugiego człowieka. #2 w ROMANS 31.03.2017 Zapraszam na Zamknięte Bramy ✔