"Dur!" derken elinde ki silahın kabzasını sıkıca kavradı. Ve bir kez daha ikazını yeniledi, bir kaç adım ötesinde ki karanlık siluete bakarak. "Polis! Elinde ki silahı bırak ve teslim ol!" Derin solukları sakinleşirken uzakta ki polis sirenlerinin sesi ve bağışlar doldu kulaklarına. Ardından kesik hırıltılı sesleri işitti. Gece karası saçları rüzgarda savrulurken bir kaç adım ilerleyip yüzünü göremediği siluete yaklaştı. Fakat rüzgarla beraber burun deliklerinden içeri sızan o kesif koku onu duraksattı. Zorlukla yutkunurken karanlığa doğru dikkatlice baktı. Bir kaç adım ötesinde ki o siluete.. "Cihad" derken ismi dudaklarından bir dua misali dökülü vermişti. Adamın derin bir soluk aldığını ardından kısık bir sesle mırıldandığı küfrü işitti. Gözleri onun bedeninde takılı kalırken yavaşça kendisine dönen adamın yüzüne baktı. O ezbere bildiği yüze... "Ya beni vur ya da bırak gideyim Komiser" boğuk sesi kalın ve tehtitkardı. Her zaman ki gibi diye düşünmeden edemedi kadın. Her zaman ki gibi...

"Benim topraklarımda ölmek için özel bir nedene gerek yok." Mihra Elnurova, Türkiye'nin güneyinde yer alan, ufak bir Türkmen ülkesi olan Karahan'da yaşamaktadır. Sıcacık bir ailede büyüyen Mihra, hayatın sert ve acımasız yüzüyle henüz tanışmamıştır. Ta ki ülkesinde baş gösteren iç savaşa kadar. Ülkenin çeşitli bölgelerinden ayaklanma, silahlanma haberleri gelirken hiçbir sorun olmadığına inanarak yaşayan genç kız, bir sabah bulundukları kasabaya ülkesini ve kendi topraklarını korumak için Türkiye'den askerlerin gönderildiğini öğrenir. Bu askerlerin arasında hayatının aşkının da olacağından bihaberdir. Yağmurlu bir günde şarkı söyleyip kendi kendine eğlenirken çitlerin arkasından kendini izleyen Türk askeri Yusuf Agâh Demiral'ı görünce Mihra'nın kalbi o zamana dek hiç atmadığı kadar kuvvetli atmaya başlar.

"Bu kadar kolay değil Berzan. Sen beni sadece kırmadın. Sen bana çok şey yaptın. Ben de salaktım, ya da hayır. Asla inkar etmiyorum ben sana aşıktım ve yaptığın hiç bir şeyi görmüyordum. Her zaman alttan almaya çalışıyordum, kendimi suçluyordum tıpkı senin gibi. Tıpkı senin beni suçladığın gibi bende kendimi suçluyordum ama öyle değildi Berzan. Ben hiçbir zaman suçlu olmadım ama sen... Sen hep suçluydun. Sen her sorunda, her evliliğimizle ilgili bir çatlaklık gördüğünde beni suçladın. Neden? Neden ben? Benim tek yaptığım yanlış, sana aşık oluşumdu. Bunun cezası bu kadar ağır olmamalıydı." Berzan başını eğdi. Ne söylese haklıydı. Ne yapsa haklıydı. "Haklısın galiba." Diye mırıldandı. Kaşları çatılmıştı. "Senin en büyük yanlışın bendim." Aylin başını salladı. "Benim en büyük yanlışım sendin." * /FARK YARATMAK İÇİN YAZILMIŞ BİR HİKAYEDİR./ Çiçekler de ölür hikayesinden tanıdığınız Berzan&Aylin'in hikayesi...

Bekir altında olan Erem'in tekrar kıpırdanmasıyla küçük bir küfür savurarak inledi. Erem masum bir endişeyle "Ne oldu yoksa elinin dikişlerimi mi patladı? Bekir lütfen ellerimi bırak senin eline bakmak istiyorum" diyerek daha çok kıpırdanınca Bekir kızı yatağa daha çok bastırarak alnını kızın alnına bastırıp sakinleşmeye çalışırken boğuk bir sesle "Minik kedi eğer biraz daha hareket edersen bu ikimiz içinde iyi olmaz!" Erem ne olduğunu anlamasa da bu etkileyici sese karşı çıkmayıp hareketsiz kaldı ama bacak arasına baskı uygulayan sertlikle iç çekerek o sertliğe doğru içgüdüsel olarak hareket etmemek için nefesini tuttu. Bekir alev alev yanıyordu ve onu bu hale getiren minik cadının ise hiçbir şeyden haberi yoktu! Erem bulundukları etkileyici duruma daha fazla dayanamayarak fısıltı şeklinde "Bekir o bacak arama baskı yapan sertliğin ne olduğunu anlamasam da içgüdüsel olarak kendimi ona bastırmak istiyorum" diyerek dudağını dişleyince Bekir çaresizce inleyip büyük bir küfür savurarak kendini hızla yataktan aşağıya attı. Erem üstünde olan ağırlığın kalkmasıyla, adamın bedeni üzerindeyken dokunmak dışında hiçbir şey yapmasa da verdiği hoş duygular gittiği için üzüntüyle inleyerek gözlerini kapattı...

VURGUN I, Kelebek Çiçekler çok yakında Lapis Yayınları ile raflarda!.. Geçmiş; yazılmayı bekleyen bir romanın ilk cümlelerini kulağıma fısıldadığında kurtarıcım olan adamın rahesinde ağzımdan akan kan vardı. ''Seni bulduğum gün kollarıma almasaydım, bunca kan durmazdı,'' dedi, sesi çığ düşüren dağların aşınmaz karlarını taşıyordu. Dağlar onun yuvasıydı, sinesine sakladığı yalnızlık ise bendim. Ondan ağabeyini alan acımasızlar benden de zihnimde taşıdığım hatıraları almıştı. ''Seni bulduğum günden sağ kurtulurdum ama affet, Leylifer. Sadece enkaz altında kalırım sanırken, sana bakarken titreyen sol yanımdan vuruldum.'' Bir eşikten öbürüne atlarken anladım; kanatları siyah benekli, kırmızı zehirli kelebek, ben senin dağlanan yarana vurgundum. Eğer bir gün ümit etmekten vazgeçecek olursan hatırla; göğsünün içindeki ağrılar seni bulduğum uçurumun kalbinde sızlamaya başlar. 🌨

Görevini aşk ile perdeleyen bir adam ve o aşka yalnızca yüreğiyle kanat çırpan bir kadın. *** "Gözlerin dünyanın en güzel, en ihtişamlı masalını anlatıyor ve ben o masalda bana yer olmamasından deli gibi korkuyorum...'' dedi sarhoşluğuna rağmen kelimeleri net kullanmayı başararak. Saçlarındaki ellerimi alnına kaydırarak oradaki tutamları sevdim hiç acele etmeden... Ardından da şakaklarında, siyah sakallarıyla bezeli yanaklarında ve çenesinde dolaştırdım parmak uçlarımı... ''Neden o masalda sana yer olmasın Barış?'' diye fısıldadım. Gözlerini kapatarak gülümsedi. Birkaç dakika yüzünü inceledim, göğsü düzenli soluklarla inip kalkmaya başladığında uykuya tamamen kavuşmuştu artık. Elimi tekrar yumuşak saçları arasına gömerek iç çektim hüzünle. ''Senin olmadığın bir masalda bana yer kalır mı sanıyorsun?''

İyi adamlar yanlızlıktan ölüyor,İyi kadınlar ise kötü adamların balkonundan gökyüzüne bakarken...... Dostoyevski Giray karşısındaki kadınların istediği herşeyi kabul etmişti ama onunda bir şartı vardı şimdi bunu söylemeliydi ki ilerde olacakların önüne geçmiş olsun "bakın sizin istediklerinizi kabul ettim ama benimde bir şartım var günü geldiğinde bu evliliği bitireceğim zaman kimse itiraz etmeyecek o küçük kızı gerçek karım olmasını sağlayacak hiç bir adım atmayaksınız aklınızda kalbinizde asla bir umut yeşertmeyeceksiniz o küçük benim için sadece bir emanet olacak günü gelincede hayatımdan çıkıp gidecek"Giray tam bunları söylerken Leyal salonun girişinden dediklerinin hepsini duymuştu başını yere eğip yüzünü göstermeden "bana bu yaptığın iyilik için sana çok teşekkür ederim merak etme zamanı gelince asla sana zorluk çıkarmıycam hayatında hiç var olmamışım gibi çıkıp gideceğim. Sen beni nasıl emanet olarak görüyorsan bende seni abim olarak görüyorum"demişti aslında öyle görmüyordu ama sadece karşısındakinin içi rahat etsin diye öyle söylemişti. Giray'ın kızın laflarından sonra içi bir nebze olsa rahatladı bu küçük kız ilerde onun için hayallere kapılmayacaktı. Onlar içlerinden düşüne dursun zamanı gelince ikiside ne kadar büyük konuştularını anlayacaklardı elbet. Yetişkin içerik ve küfürler olabilir şimdiden okuyucuları uyarıyorum

Biri umutsuzdu diğeri umut oldu, Biri sevgisizdi diğeri sevgi oldu, Biri güçsüzdü diğeri güç oldu, Biri güvensizdi diğeri güven oldu, Biri kördü diğeri göz oldu, Biri kalpsizdi diğeri kalp oldu, İki yürek aynı ateşin içinde pişti adı aşk oldu! ***** Koca bir yumru boğazıma otururken, kalbime büyük bir sızı çöreklendi. Nefes alamadım, omuzlarım aşağı düştü. Uzun zamandır bu kadar güçsüz düştüğümü hatırlamıyordum. Başımı kaldırdığımda güç bela yutkundum. "Ben tek bir kişiye aitim ve o kişi de yıllar önce öldü. Kalbim, ruhum, her bir uzvum o gün onunla birlikte soğuk toprağın altına gömüldü benim. Hala nefes alıyor olabilirim ama ondan gayrısına yokum ben!" Acının harladığı sert sözlerimle sertçe yutkundu. Daha sonra meydan okurcasına tek kaşını havaya kaldırdı. "Varsın Meva, şu an tam karşımdasın ve gözlerin çoktan kalbime mühürlenmiş durumda. Ne kadar kaçmaya çalışsan da bir faydası yok artık! " ***** Ruhu Araf'ta sıkışıp kalan genç bir adam Cennet'e (Meva'sına) ulaşmak için neler yapabilir? Her şey bitti dediginiz anda ya her şey yeni başlıyorsa!!! &&&&&&&&&&&&&&&&&&&& Bir askeri sevmek miydi zor olan? Yoksa hep asker kalacağını bilmek mi? Genç kızın kalbi gibi gözleri de hiçbir zaman geri dönmeyeceğini bildiği bir adama mühürlendi. İki yürek de öldü ama sadece biri gömüldü! MEVA TÜRKER ÷ ARAF DİNÇER Kapak tasarımı ↪ bsudeee Kitapta küfür ve yetişkin unsurlara yer verilmektedir okurun dikkatine!!! ♡AŞK-I MEVA adındaki ilk ve tek kitap♡ Tür:Romantik Kitap şahsıma ait olup her türlü hakkı kendimde saklıdır! Kitap hakkında en ufak bir alıntı, benzerlik ya da çalıntı tespit edildiği takdirde yasal haklarımı almak adına gereken işlemler yapılacaktır!!

Şakadan zerre anlamayan birine okkalı bir şaka yaparsanız elde edeceğiniz şey yüklü bir para ve birkaç bin fazla tıklanma olmaz. En azından benim öyle olmadı. Yayınlanma tarihi: 14.06.2019

İlk karşılaşmamız mı? O günü sonsuza dek hatırlayacağım. Bana bakan o öfkeli gözlerini, sert yüz hatlarını ve arsızca burun deliklerimden içeriye sızan ter ve barut kokusu... Suriyenin bilmem hangi köyünde, güneş altında alev alev parlayan o mavi harelerini ve ciğerlerime tek bir boş yer kalmayana kadar arsızca dolan kokusunu o andan sonra hep aradım. Aramaya da devam ediyorum. Bu benim hayatımın başladığı günün ve devamının hikayesi. Bu aslında benim, Dilruba'nın değil, hayatımın başlangıcı olan o adamın hikayesi, Selçuk'un hikayesi. Çünkü ben, hiçbir zaman hayatımın başrol oyuncusu olmayı başaramadım ama o adamı, hayatımın başrolü yapmayı başardım.