_MButterfly_
"Beni neden çağırdın?" diye sitem ettim karşımda duran kişiye. Kahve saçları olması gerekenden daha dağınıktı. Yeşil gözleri yorgun ve duygusuzca bakıyordu.
"Bana yardım edeceksin, küçük kalp." dedi donuk sesiyle. Ne saçmalıyordu bu? Ona neden yardım edecektim ki? Bana emin verme hakkını nereden bulmuştu? Yine...
"Neden yardım edecekmişim?" derken tüm ciddiyetimi takınmıştım. Üzerini süzdüm. Yeni bir yarası yoktu. Eskiler hala kabuk tutmakla meşguldü. Bana doğru yaklaştı ve tam karşımda durdu.
"Çünkü o tatlı dudaklarına ihtiyacım var."
Kötü çocuk ve iyi kız masalı.... Kız daha ciddi ve net olsa bu hikayeler nasıl olurdu?..