Londra'nın gri gökyüzü, yüzleri fazla tanınan beş genci saklamaya yetmeyebilirdi. Ama onlar, iki genç kızın yanı başındayken, 'sıradan' insanlardan başkası değillerdi. Anormal hayatlarını 'normal' yaşamaya çalışan bu yedili, ün etraflarını sarmış olsun ya da olmasın, bir aradayken zaten hiç bir zaman 'normal' kalma...
“Birincisi-” “Harika, bir de maddelemiş.” gözlerimi devirdim. Beni önemsemeden, devam etti. “Birincisi, kimse bilmeyecek.” “Hah, ben de insanlara piçin tekiyle düzüştüğümü anlatmak için ölüyordum.” Sen bilirsin, der gibi omuz silkti. “İkincisi, duygusal hiçbir şey istemiyorum,” yüzünü buruşturmuştu. “Onlar olmayacak...
“Ben Zayn,” dedi sonunda. Gözlerimi irice açarak bana uzattığı ele baktım. Ne yapmak istiyor olabilirdi? Boğazımı temizleyip, bir şekilde ona iyi görünmeye çalıştım. “Ben de, Effie.” Anlam veremediğim elini boşta bekletmek yerine uzanıp, kucağımda birleşmiş ellerimden tekini tuttu. “Seninle oynayabilir miyim?”