#1 βιβλίο της σειράς DARK STATES. «Η ψύχωσή μου θολώνει τα πάντα εκτός από εκείνη.»

A story of pain, suffer and love. True, unfiltered love. Σε μία κοινωνία όπου η αγάπη θεωρείται δευτερεύον, στον κόσμο μου θέλω να κυριαρχεί. ^°•^ Η Πορφυρή μια 23χρονη φοιτήτρια Ιατρικής παλεύει κάτω από την επιφάνεια μιας θάλασσας για να επιπλεύσει και να ανασαίνει. Ο Οδυσσέας είναι συγγενής του εχθρού. Παρότι γνωρίζονται από μικρά παιδιά η Πορφυρή δεν θέλει καμία επαφή μαζί του. Εκείνος όμως επιστρέφει και επιμένει. PorfirixOdysseas. Trigger warnings στο πρώτο κεφάλαιο.

"Δεν περιμενα να με αφήσατε ελευθερη τοσο γρηγ-ΑΑΑΑ!"λεω ενω βγαζω την κορδελα και συνειδητοποιώ οτι με εχουν αφησει πανω στο καλαθι της μπασκετας. Στην κανονικη!Που ειναι σχεδον 3πλασια το υψος μου ! Σε λιγο περιμενω να χορέψουν αυτον το χορο που παει ασορτι με το swish swish !! "Αχιλλεα , σου εύχομαι να μην βρεις ποτε τον μόνοκερο."του λεω ενω βαζω τα χερια μου στο γυρω γυρω για να κρατηθω ενω κοιτάω κατω . Μην κοιτας κατω .Πανω στον ουρανό. Ωπ ενα συννεφο που μοιαζει με εναν δρακο.Και ενα αλλο που μοιαζει με εμενα να χτυπαω τον Αχιλλεα . Και αλλο ενα που δειχνει τον Αχιλλεα πεθαμενο.

𝓘'𝓶 𝓸𝓯𝓽𝓮𝓷 𝓼𝓲𝓵𝓮𝓷𝓽 𝔀𝓱𝓮𝓷 𝓘'𝓶 𝓼𝓬𝓻𝓮𝓪𝓶𝓲𝓷𝓰 𝓲𝓷𝓼𝓲𝓭𝓮. Ανοίγω το παράθυρο και βλέπω το ηλιοβασίλεμα. Πως γίνεται όμως να μην νιώθω τίποτα; Ή μάλλον νιώθω ένα κενό. Χρόνια τώρα. «Αγόρι μου, θες να φάμε μαζί; Έχουμε καιρό...» με ρωτάει ο παππούς μου ο οποίος δειλά μπαίνει στο δωμάτιο μου. Πάλι δεν πεινάω. Πάλι θέλω να μείνω μόνος. Πάλι θέλω να εξαφανιστώ από αυτόν τον κόσμο. «Όχι παππού. Δεν πεινάω. Μάλλον θα πρέπει να φας πάλι μόνος σου» του λέω κοιτώντας έξω. «Αγόρι μου, ο γιατρός είπε να τρως. Έλα κάτω μαζί μου. Κι ας φας μόνο δύο μπουκιές» μου λέει και καταλαβαίνω πως τον απογοητεύω από τον τόνο της φωνής του. Δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό. Ο Tristan Ford αυτό κάνει συνεχώς. . . . . . Η ιστορία περιγράφει την ζωή του Tristan Ford ενός έφηβου ο οποίος αντιμετωπίζει το τέρας της κατάθλιψης και του αυτοτραυματισμου. Μοναδική του οικογένεια ο παππούς του, με τον οποίο τον συνδέει παραπάνω από μια σχέση αγάπης. Ο Tristan έχει χάσει την παιδική του ηλικία, την ψυχική του υγεία και την ηρεμία του. Θα ξανασυναντησει την ευτυχία ή θα βουλιάξει στην δυστυχία;

A promise never sounded so right. Περιλαμβάνει βία, σεξουαλικές και ψυχολογικά αρνητικές σκηνές. All Rights Reserved ® Copyright © 2017 Debbie Lant

Γουόλτερ Κάρλ Μπάουερ. Η ιστορία ενός πιανίστα, που από Λοχαγός έγινε Λιποτάκτης. Υπόδειγμα αρσενικού από όλες τις απόψεις και μουσικού. Το ταλέντο του μάγεψε τον μαέστρο της ορχήστρας της πόλης του. Το πάθος του και οι αξίες του τον ώθησαν να συμμετάσχει στις εκδηλώσεις του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος, όπου ήταν μέλος ο πατέρας του, και χάρις σε αυτόν απέκτησε γρήγορα αξιώματα. Οι κατακτήσεις αυτού, πολλές. Με σημαντικό σταθμό την Κλάρα, τη γυναίκα του, και την Εύα τη μοναδική αγάπη της ζωής του. Η φρίκη του πολέμου εκτυλίσσεται μέσα από τα σκοτεινά μάτια του νεαρού πιανίστα, γεμάτα πόνο, μίσος και αίμα.

Ο Κάρλος τη διέκοψε απότομα, σηκώνοντας το χέρι του κι η Κριστίν νόμισε προς στιγμή ότι θα τη χτυπούσε και πισωπάτησε. Εκείνος αναστέναξε βαριά κι όταν μίλησε η φωνή του ακούστηκε ακόμα πιο βραχνή απ΄ό,τι ήταν και...ραγισμένη. Ακούστηκε σαν ξεκούρδιστο γραμμόφωνο, ένα κουβάρι από νότες, σαν άναρχη μελωδία που κάποιος άσχετος με τη μουσική είχε αραδιάσει σ΄ένα πεντάγραμμο. Η φράση που ξεστόμισε έκανε την Κριστίν να σωριαστεί στον καναπέ. Ήταν σα να έπεσε κεραυνός στο διαμέρισμα, όλα γύρω τους έγιναν χίλια κομμάτια, φώτα και σκοτάδι έγιναν ένα και μια αλήθεια σήκωσε ανάμεσά τους ένα τείχος, που άφησε τον καθένα τους μόνο του απέναντι στην δική του αλήθεια, τα δικά του μυστικά και ψέμματα, τις δικές του ενοχές.

"Ποιον παντρεύομαι;" "Εμένα." Ένας βιασμός κι ένας φόνος. Κι ένα μοιραίο βράδυ που θα αλλάξει τη ζωή δύο ανθρώπων για πάντα. ___________________________________________________________________________ Disclaimer: This is just for fun. The characters are not mine, and I do not make any profit from writing this story. Αποποίηση ευθυνών: Αυτή η ιστορία είναι για πλάκα. Οι χαρακτήρες δεν μου ανήκουν, ούτε έχω κέρδος γράφοντας αυτή την ιστορία.

Έχοντας χάσει τη δουλειά της στη πόλη, η Μυρτώ επιστρέφει στο χωριό της για να βοηθήσει τους γονείς της. Θα μάθει πως το σπίτι που μεγάλωσε μπήκε υποθήκη στον πλούσιο Μακρυγιάννη και για να τον ξεχρεώσει θα πρέπει να δουλέψει για εκείνον. Εκεί θα (ξανά) συναντήσει τον αινιγματικό Σέργιο, το δεξί χέρι του Μακρυγιάννη που για να μπορέσει να εκδικηθεί τον τελευταίο θα πρέπει να γίνει ερωμένη του... «Αν ήμουν χρονιά, θα ήμουν το 2020. Αν ήμουν ταινία, θα ήμουν το The Room. Αν η ζωή μου ήταν σήριαλ, θα ήταν μεταγλωττισμένο βραζιλιάνικο. Aν ήμουν σιρόπι, θα ήμουν για το βήχα. Αν ήμουν χάπι, θα ήμουν υπόθετο. Αν ήμουν ιστορία αγάπης, θα ήμουν αυτή της Ρούλας Βροχοπούλου και του Φραν.»

Μόλις στα εικοσιδύο της χρόνια η Μπέλα Γκριν νόμιζε πως είχε την τέλεια ζωή, παντρεμένη με τον δισεκατομμυριούχο Φίλιπ Ντάιαμοντ- τον άντρα που όλες οι γυναίκες θα ήθελαν δικό τους και φυσικά τον άντρα με τον οποίο ήταν ερωτευμένη από το λύκειο. Τι γίνεται όμως όταν μια μέρα γυρνώντας σπίτι βρει τον σύζυγό της σε έξαλλη κατάσταση; Όταν πετάει μπροστά της διάφορες φωτογραφίες που δείχνουν εκείνη να τον απατάει; Παρά τις προσπάθειες της να του εξηγήσει, εκείνος δεν την ακούει και την πετάει έξω από το σπίτι του και την ζωή του. Εκείνη και το αγέννητο μωρό τους για το οποίο δεν έχει ιδέα. Τι θα γίνει λοιπόν όταν μετά από πέντε χρόνια, όταν η Μπέλα επιτέλους αποφασίζει να ξαναφτιάξει την ζωή της, την συναντάει τυχαία σε ένα κλαμπ; Όταν μαθαίνει για την ύπαρξη του γιου του; Φαίνεται αποφασισμένος να την διεκδικήσει ξανά, θα τα καταφέρει όμως; ~•~•~ «ΒΓΕΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΝΑ ΠΆΡΕΙ!» μου φωνάζει έχοντας χάσει την υπομονή του. ~•~•~ «Είμαι έγκυος στο παιδί σου, Φίλιπ» ψιθυρίζω, τόσο σιγανά που αμφιβάλλω αν με άκουσε και κλείνω την πόρτα πίσω μου.