"Sendin Hermione, başından beri sendin." harry-hermione

Bazen Sonbahar gibidir hayat. Yorgun, solgun ve de hüzün doludur. Bazen tüm dünyayı yutacak kadar kalbinde koca bir boşluk gibidir. Bazen de içine hiç sığdıramadığın eskitilmiş, yıpratılmış kendinden çalınmış anıların gibidir yada sahte yüzlerin içinde yaşanan bir oyun gibidir. Tattığın yalnızlık gibidir, daha da ötesi bazen kuru bir yaprak gibi insanı gönülden gönüle savuran bir yel gibidir, bizim sana karşı koymamız ne mümkün! Yarım kalmış bir hikaye bu....zamana teslim ettiğim BEN gibi, aklımı başımdan alıp giden SEN gibi. ÖLMEK sadece bir eylemdi ! Geride kalmak ise yarım kalmış bir hikayeye son noktayı koyabilmek için kan revan olabilmekti. Geride kalmak.... özlem dolu bir uykunun diplerinde yada zaman denilen dizelerde kaybolup hasret çekebilmekti. Çektiğin acıyı gizleyebilmekti. Geride kalmak.....gidenlerin ardından vedalaşabilmekti yada her sonda yeniden başlangıcı bulabilmekti. Kısacası geride kalmak karanlığın içinde tek başına yolunu bulabilmekti. Şimdi ise vakit ikinci el cümlelerin itiraf vaktiydi. Geçmişin kabuk tutmuş yaralarını yolup yeniden kanatabilme vaktiydi. Sebepsiz sevgilerin, şartsız teslimiyetlerin her şeye rağmen düşlerinin peşinden koşup her defasında dizleri kan revan içinde kalanları dinleme vaktiydi. Şimdi zaman Dipsiz kuyularda yusuf olabilme vaktiydi. US⭐️LANMAZ

24.03.2018 kısa hikaye #6 **** anon345ds12ced: Yanına gelen piçten uzak dur. Siyahaburunmuskiz: Ne? Şu bana doğru yürüyen kas yığınından mı bahsediyorsun?? Siyahaburunmuskiz : Eğer onu kastediyorsan vazgeçmek gibi bir niyetim yok. anon345ds12ced: Siktir. Siyahaburunmuskiz: bye. anon345ds12ced: İn onun kucağından. (Bu kullanıcıya mesaj gönderemezsiniz) ^^^^^^^^^

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."