Deli miydim ben? Hayır, sadece aşıktım... Kim ne derse desin, hakkımda ne düşünürse düşünsün umrumda değil. En yakın arkadaşımın ağabeyine tutulmuş ve defalarca kez görmezden gelinmiştim! Bu kez değil, bu kez beni görmezden gelmesi için bütün yollarını kapatarak yoluna çıkmıştım. Mahalledekiler 'Deli bu, yaklaşmayın!' dediğinde benim gerçekten deli olduğumu düşünmüş olmalı ki bana yaklaşmıyordu. Bilemem ama asla peşinden ayrılmadığım adamı kendime aşık etmek için elimden geleni yapacaktım. Bu yüzden buradaydım işte, tam karşısında. Henüz görmemişti beni. Koskoca amfide farketmesi biraz zaman alacaktı tabii. Belki de hiç anlamazdı, sonuçta yüzüme doğru düzgün baktığı yoktu. Bu okulu ve bölümü sırf onun için yazmış, sonra da ders hocam olarak onu seçmiştim. Uzun boyu, geniş omuzları, devamlı olarak gittiği spor salonu dolayısıyla kaslı olduğu her halinden belli olan vücudu ve o koyu kahve gözleri... Bu adam benim kaderimdi. Hissediyordum. Sınıfta kısa bir an göz gezdirmek amaçlı başını kaldırdığı sırada heyecanla yerimde dikleştim. Gözlüğümü elimle hafifçe düzelterek beni görmesini bekledim. Herkesin üzerinde saliselik dolanan bakışları beni bulduğunda nefesimi tutmuştum ki başkasına baktı. Sonrasında elindeki kitapları masasına bıraktı. Beni yine görmemişti! KAÇAK SAVAŞ isimli ilk kitaptır.

-Yaş farkı içerir- Cebinden bir gerdanlık çıkardı Aldemir. Kızın gözünün önünde kaldırdı. "Al." dedi. "Yüz görümlüğü." Kız almadı. Aldemir, yatağın üstüne bıraktı. Geri çıktı, ceketini çıkarıp sandığın üstüne attı. O vakit fark etti. Yeni gelin tir tir titriyordu. "Korkma," dedi Aldemir. Perdeyi azıcık araladı, pencereden aşağı baktı. Evin önü iyiden iyiye boşalmıştı. Geri döndü, yatağa, kızın yanına oturdu. "Adın ne senin?" "Adımı bilmiyon mu?" dedi incecik, nahif bir ses. Su şırıltısı, kuş cıvıltısı, meltem sesi gibiydi. "Cık. Bilmiyom." "Attan indiren sen değil miydin? Yanımda oturan sen değil miydin? Demin alan kabul eden sen değil miydin?" "Bendim amma.." dedi Aldemir. "Adet yerini bulsun diye." Gelin derin bir nefes aldı. Aldemir, kızın işi anladığını fark etti. Amma da zeki çocuktu ha. İyi. Saf olanla uğraşamazdı Aldemir bu yaştan sonra. İşin en çok dert ettiği kısmı hallolmuş oluyordu böylece, hamdolsun. ~~~~ Aldemir'in kalbi Gülayşe'ye, Gülayşe'nin kalbi Aldemir'e düğümlüdür... Ve güzeller güzeli Gazâl, Aldemir'in eli kınalı yüreği umutlu tazecik karısıdır 🌱 Ve bir gün, bu topraklarda, bir sevda için bir destan yazılır...

Sınıfın sessiz, asosyal çocuğu Halil ve Umursamaz, haşarı kızı Feride. Text-metin karışık. BU HİKAYE 13.3.2022 TARİHİNDE YAYIMLANMIŞTIR. Bölümler kısa aralıkla gelecektir.

Henüz 19 yaşındayken, kendisini pek tanımadığı halde çok hoşlandığı Ege'nin sarhoş olduğu bir gece onunla birlikte olup, hamile kalan Nihal, bebeğini Ege'den gizlice doğurmuş ve bu sorumluluğun altından kalkamayınca bebeğini Ege'nin kapısının önüne bırakıp, ardında hiç iz bırakmadan kayıplara karışmış bir kadındır fakat üç yıl sonra bebeğini tekrar görüp, o büyürken yanında olabilmeyi istediğine karar verir ve Ege'nin onu hatırlamıyor oluşundan faydalanarak, kendi bebeğinin bakıcısı olarak eve sızar ancak esas kimliği er ya da geç ortaya çıkacaktır. Klişe hikayelerde erkekler, kadınların sarhoşluğundan faydalanırdı, değil mi? Klişeleri unutturacak bir hikaye arayanlara... ❣️ Kapak Tasarımı: bitterqueen ❣️

''Sevmiyorum, yalnız kalmayı sevmiyorum. Herkesle arkadaş olmayı, herkesi tanımayı, herkesle konuşmayı istiyorum.'' dedim boştaki ellerimi kaldırıp onun beline yerleştirirken. 'Kalmayacaksın,' dedi hafifçe geri çekilip elleriyle yüzümü kavrarken, 'söz veriyorum seni hiç yalnız bırakmayacağım. Hiçbir zaman hissetmeyeceksin yalnızlığı.' Başımı iki yana salladım. Başar, benim annem, kardeşim olabilir miydi, olmazdı. Ben o yalnızlığı on bir yıldır yaşıyordum, bir anda, bir sözle geçmezdi ki. ''Benim yalnızlığım kalbime işlemiş, o yalnızlığı alamazsın oradan.'' 'Alacağım, sen bana inanırsan yapacağım. Belki hiçbir şeyi unutamazsın ama bu saatten sonra telafi edebileceğimiz ne varsa edeceğiz, yeniden mutlu olacaksın, Zeren. Söz veriyorum, yalnızca benim sözüme güven.' Parmaklarıyla yüzüme düşen damlaları yok ederken, saçlarımı okşarken nasıl güvenemezdim ki zaten? ''Kimse benim başımı okşayıp bana her şeyin geçeceğini söylememişti, Başar.'' 'Ben yaparım, başını da okşarım, her şeyin geçeceğini de söylerim sana.' ''Hep yapar mısın peki?'' diye sorduğumda başını hızlıca salladı. Tekrar yaşlı gözlerle ona sarıldım. Ruhumun ilacı, bir çift kolun tesellisine bağlıymış, fark ettikçe sarsılıyordum. 20.04.2021 başlangıç. 11.10.2021 bitiş. Çalıntı durumu olursa direkt rapor ederim, hesabınız da elinizden gider, ona göre. Tüm sosyal medya hesaplarımdan da yayımlarım, herkese şikayet ettiririm. Herhangi bir bahanenizi de kabul etmiyorum, zaten hırsızlık yapan bir insana yapılabilecek tek yaptırım bu, saygılı olun. Bu hikayede, Wattpad üzerinde yayımlanan diğer hiçbir kitaptan esinlenme veya alıntı yapma gibi bir saygısızlık yapılmamıştır. Tüm olay ve cümleler şahsıma ait olup kurgu, kendi hayal ürünümdür.

O, aslında kimdi? Bir adam, gizemlerle dolu... Geceleri, şehrin karanlık sokaklarında Barut ismiyle hayat buluyor. Ve şehrin yüzlerce mahallesinden birinde genç bir kadın, onlarca yazma girişimine rağmen asıl romanını yazmak için ilham kaynağını bekliyor. Barut, Şifa'ya ilham kaynağı olabilecek mi? Peki Şifa'nın tanıdığı kişi gerçekten Barut mu?

Bu hikaye bir kadının hikayesi değildi. Bu hikaye bir erkeğin hikayesi de değildi. Bu hikaye erkek kılığına giren bir kadının hikayesiydi. Bu hikaye ikiz kardeşi Deniz'in kılığına giren Derya'nın hikayesiydi. Mükemmel planının tek kusuruydu Fırat. Hem planın sebebi hem de kusuruydu. Hayatının aşkı değil, İmkansız Aşkı Fırat... Tüm hakları saklıdır.

Ömrünü adadığı erkek ona ihanet ettiğinde bir insan ne yapmalıdır? Pelin'in hayatı boka sarıyordu. Hayal ettiği işi yapamadığı gibi çocuk istediği eşinin başka bir kadından çocuğu olduğunu öğrenmişti. Hayatından ne istediyse hiçbir zaman elde edememişti. Aslında hayatının hangi nokta da ters gitmeye başladığını biliyordu. Lise yılları.... Ama geri dönüş yoktu öyle değil mi? Bir gece annesinin evinde kalırken ev telefonunun çaldığını duydu. 90'lardan kalma telefonun hala çalıştığını bile bilmiyordu. Aldığı uyku ilaçlarının etkisi bedenini ele geçirirken telefonu kaldırdı ve kulağına götürdü. Sonrası ise karanlık. Kendine geldiğinde annesinin evindeki yatağında uyandı. Ne olduğunu çok geçmeden anlamıştı. 1998 yılındaydı. 17 yaşındaki haline geri dönmüştü. Geriye hayatını değiştirmek kalıyordu. Üstelik eğer başarılı olursa okulun popüler çocuğunun da hayatını kurtarabilirdi. Tabi bunu yaparken ona aşık olmazsa. Bunu başarabilir miydi?

Ulaş Ulucan ile aramızda yaşanmış birçok şey var. Örneğin onun beni zatürre etmişliği var. Benim onu hareket eden tekneden aşağıya itmişliğim var. Onun defalarca oturmak üzere olduğum sandalyeyi çekmişliği, beni defalarca yere düşürmüşlüğü var. Ancak tüm bunlara rağmen, aramızda yaşanmış bunca şeye rağmen Ulaş'ın gözlerine baktığımda yaşanmamışlık görüyorum. Yaşanmamış ve 12 yıl boyunca içime kök salmış bir aşk.

Karadeniz'in mahalle sıcaklığı uğruna yanan odunlardı onlar. Erkekleri kütük, kadınları daldı. İnadı kemer diye bellerine bağlamış, gücü zırh diye kuşananlardı. Sadece sevdiklerine karşı çıplak kalmayı kabullenmiş kalplerdi. ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! Platonik teşhisi konulmuş bir kızın, virüsü olan adamla tedavi sürecidiydi bu satırlar. Her bir kelime hap tanesiydi sevmeye muhtaç gönüller için. Ben mi? Bende bu hikaye isimli hastanenin doktoruydum işte. Randevuya gerek yok, kapıyı çalıp girmeniz yeterli... *Argo içerir!