Defne Soyhan. Alkolik ve paraya düşkün, onları terk eden bir baba. Kızının okuması için cansız bedenini verebilen ölü anne. Geride kalan tek değerli varlık kız kardeşi. Bu onun hayatı. Bu onun 'şanssız' hayatı...

♛ Born To Die ♛ Hayat sizin için ne ifade ediyor ? Neden dünya'ya geldiğinizi hiç düşündünüz mü ? Herkeze neden dünya'ya geldiğini sorsak muhtemelen aynı cevapları alırdık . Eğlenmek için. Mutlu olmak için . Aşık olmak için . Ama kimse ölmek için demez . Diyemez… Bunu diyebilmeleri için yaşam lazım . Karanlık bir yaşam . Kimi insanlar vardır diğerlerine göre bir adım önde başlayan . Onu seven bir aileye sahiptir . Ama o bunun değerini bilmeden bu mucizeyi ayağının tersiyle teper . Kimi insan vardır doğmadan , kayıp eden .Aile sıcaklığını yaşamadan bu mucizeden mahrum büyüyen . Her insan mutlu olmak ister , sevilmek ister , birilerine güvenmek ister ve en önemlisi tutunabileceği bir dal ister . Ama her insan buna sahip olamaz . Çağla ise sadece onlardan biriydi . Çocukken kalbinde hep bir umut besledi . Sevilmeyi , ilgi görmeyi bekledi .Diğer çocuklar gibi babası ve annesiyle parka gidip gerçek bir aile olabilmeyi umut etti . Ama sadece etti . Hiçbir zaman bu gerçek olmadı ve olmayacaktı . Kalbinde ki bu umut yavaş yavaş sönmeye başladı ve kalbinide o umutla birlikte söndürdü . O artık sadece kemik , et ve kandan ibaretti . Ruhu var yada yoktu . Zaten bunun bir önemi de yoktu . O doğuştan mağlup olan taraftı . Doğuştan lanetliydi . Üzerinde mutsuzluk laneti vardı . Sanki cehennemi bu dünyada yaşıyor gibiydi. Ve o sadece yaşıyordu . Mutlu olamayacağını bildiği halde yaşamaya devam ediyordu . O doğmuştu . Ama sadece ölmek için doğmuştu. [Kitap @BerylStone'e ithafen yazılmıştır.]

Hissiz, acımasız,yakışıklı, güçlü ve zengin. Hepsi kadınlara güvenmeyen Alexander'ı tanımlamak için kullanılabilecek kelimelerdi. Hissiz ise en başı çekerdi çünkü o bütün hislerini rafa kaldırmıştı, ta ki Heaven'ı görene kadar. Kendisine muhtaç bu kız Alexander'ın bütün hayatını ve bütün inançlarını ters yüz edecekti. Peki o ne yapacaktı? Hissetmeyi reddettiği bütün duygulara kendini bırakacak mıydı yoksa herşeyi yıkıp geçip Heaven'ı da kendi fırtınasında boğacak mıydı? Heaven, masum, saf ve kırılgan. Tecrubesisliğiyle Alexander'ın fırtınasına karşı ayakta durabilecek miydi yoksa cennetten gelen bu masum melek o fırtına da yok olup gidecek miydi? Alexander yakıp yıkıp yok eden bir fırtınaysa Heaven bir papatyaydı... Not: Hikaye yetişkin içerik ihtiva edeceğinden rahatsız olacak olanları şimdiden uyarıyorum. - Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. Daha da dip not: okuduğunu anlayamayanlar ve başlıkları okumayı es geçenler için bu sadece bir ön okumadır!

Arkadaşlıklar, aşk, aile, okul... Hayatınızda her şey mükemmelken, elinizdekilerin farkına tam olarak varamazsınız... On yedi yaşındaki Güneş, anne babasını ve küçük kardeşini kaybettikten sonra, yaşadığı acıların ardından hayatına devam etmek istiyordu. Güçlü olmak zorundaydı. Eski okulundan işlemediği bir suç yüzünden atılınca, kendini "Başka yere kabul edilmeyenlerin gittiği okulda" buldu. Karanlık geçmişleri olan insanların toplandığı bu okulda; -Güneş nasıl ayakta kalacaktı? -Böyle bir okulda dost edinebilir miydi? -En önemlisi, bu karanlık okulun en karanlık öğrencisi olan Demir'in karşısında kalbini koruyabilecek miydi? -Ya saf, hayatı kayıplarla ve gözyaşlarıyla dolu olan Güneş,Demir'in gölgesine razı olursa? Burası Karanlık Lise... Burası Güneş için sadece bir başlangıç... KARANLIK LİSE EPSİLON YAYINEVİ İLE 02.02.2015'TEN İTİBAREN RAFLARDA :) Artık kitabı satın alabilirsiniz :) Karanlık Lise serisinin fragmanı: https://www.youtube.com/watch?v=UsDitPn01IM

''Baba?'' Elimden geldiğince bağırdım. Boğazımdaki yanma hissi ile çaresizliğim eşdeğerdi. Beynim bu kadar ağrıyı kaldıramayacağını anladım. Kısık kısık nefes alabiliyordum. Sonunun olmadığını bildiğim bir karanlığa sürükleniyordum. Bir şey beni çağırıyordu. Kimseye bu kadar muhtaç olmamıştım. Korkuyordum. Karanlığın beni daha kötü yapacağını biliyordum, korkuyordum ama yine de gidiyordum. Çünkü tehlikedeydim. Hepimiz tehlikedeydik. Ailem, ben, dostlarım ve hatta birkaç sene önce sahiplendiğim japon balığım, evimiz, hepimiz tehlikedeydik. ''Şimdi ne yapacaksın Lexi?'' kalın bir kadın sesi duyuldu. ''Şimdi de o ergen tavırlarına devam edip önceden de yaptığın gibi aileni terk edeceksin? Yoksa şu okuduğun saçma salak kitaplardaki gibi onları mı kurtaracaksın? Hiç sanmıyorum. Sonun geldi Lexi, artık itiraf et, bugüne kadar her şeyin üstesinden gelmiş olabilirsin ama bütün hepsi burada bitecek. Bu senin için bir yıkım olacak. Bu sefer yardım edemeyeceksin ailene, ama ne fark eder. Onlar sanki senin yanındaydılar.'' İki kurşun , sadece iki kurşun annem ile babamın hayatını sonlandıran şeylerdi. Ama hayır. Bütün bu doğru konuşmasının içinde yanlış bir şey vardı. Bu benim için bir yıkım olmayacaktı, aksine, karanlığın en koyu tonu kanıma işleyecekti. İntikam ateşiyle yanıp kavrulacaktım. Öldürecektim, parçalayacaktım, hayatını darmaduman edecektim. Pişman edecektim, yaptıklarından sonra ayağıma kapanacaktı. Fakat bunlardan önce ben... Yeniden doğuyordum. Bir katil olarak.

"Evet, O'ydu. Bütün kadınların aşık olduğu adam! Benimle çılgınlar gibi dans etmişti. Ben kendimi onun kollarına bırakmış ve ben mi yoksa bütün dünya mı dönerken her şeyi unutmuştum. Kim olduğumu, nerede olduğumu, neler olduğunu.. Biri omzuma dokunmuştu ve bütün dünya farklı bir yöne dönmeye başlamıştı.." ©DemetriaHemsworth ©Tüm Hakları Saklıdır. / All Rigths Reserved. 21.03.2014