"Ben..." diye kekeledim avcumun içinde tuttuğum künyeyi bırakıp geriye çekilmeye çalıştığımda. "Asya," diyerek tuttu elimin üzerini. Künyesini tutan ben, benim elimi tutan Yavuz'du şimdi. "Sen de hissediyor musun?" "Neyi?" dedim kısık çıkan sesimle. "Bunu," dedi bakışlarını ikimizin arasındaki zaten çok az olan boşlukta dolaştırarak. "Çekiliyorum sana, görmüyor musun? Elim uzak dursa gözlerim, gözlerim uzak dursa nefesim karışıyor sana." Cevap veremedim ancak bir cevap beklediği de söylenemezdi. İkimizde aramızdaki bu çekimi hissediyorduk. Yoksa ne ben durduk yere onun kafasını karıştırırdım ne o benim. Ortada söze dökülmemiş saf duyguların gücü hakimdi ve biz o an buna boyun eğdik, kabullendik. "Yavuz..." diye fısıldadım adını. Kara gözleri nasıl bu kadar aydınlık olurdu aklım almıyordu. "Doğru söylüyormuşsun." O neyi der gibi bakınca avcumun içinde tuttuğum künyeyi daha sıkı kavradım. Sanki tenimi yarsın, kanıma karışsın istercesine. "Karışanın yalnızca kafam olmadığını..." Künyeyi asıldığımda aramızda kalan o küçücük boşluğu da yok ettim ve hiç düşünmeden benim için aralanan dudaklarının arasına sızdım.

Kumral olan "Metresin kızı değil misin?" dediğinde donup kalmıştım. Küçük çocuklardan duymak başkaydı, aklı başında insanlardan duymak başkaydı. Arkamdan konuşmaları bir yere kadar tamamdı, korkak işiydi de yüzüme söyleyecek haddi, cesareti nereden buluyordu bunlar? Her pazar bölüm gelecektir. İlerleyen bölümlerde +18 kısımlar olacaktır. Kapak tasarımı umutsuzdesing İlk yayınlama tarihi: 05.04.2023 Final yayınlanma tarihi: 18.12.2023

İkinci Bahar Çok sevdiği karısı ve iki kızıyla mutlu mesut yaşarken bir sabah evden çıkıp giden karısından bir daha haber alınamamış. Karısının kendisini ve kızlarını terk etmesi ile hayatı altüst olmuş bir adam. Daha on dokuz yaşındayken evlenmiş. İki sene sonra bir trafik kazasında annesini babasını ve kocasını kaybetmiş, aynı kazadan hafif yaralarla kurtulmuş, geçirdiği şok nedeniyle kaldırıldığı hastanede hamile olduğunu öğrenmiş ve bununla hayata yeniden tutunmuş bir kadın. Bu iki yaşam, çocukları için bir araya gelirse ne olur dersiniz?

İlk karşılaşmamız mı? O günü sonsuza dek hatırlayacağım. Bana bakan o öfkeli gözlerini, sert yüz hatlarını ve arsızca burun deliklerimden içeriye sızan ter ve barut kokusu... Suriyenin bilmem hangi köyünde, güneş altında alev alev parlayan o mavi harelerini ve ciğerlerime tek bir boş yer kalmayana kadar arsızca dolan kokusunu o andan sonra hep aradım. Aramaya da devam ediyorum. Bu benim hayatımın başladığı günün ve devamının hikayesi. Bu aslında benim, Dilruba'nın değil, hayatımın başlangıcı olan o adamın hikayesi, Selçuk'un hikayesi. Çünkü ben, hiçbir zaman hayatımın başrol oyuncusu olmayı başaramadım ama o adamı, hayatımın başrolü yapmayı başardım.

Alara Yılmaz babasının antrenörlüğünü yaptığı milli erkek voleybol takımının kaptanına aşık olur... '300423

Romans #1 🩷 Romantizm #3 🩷 Romantik #4 🩷 Neydi gonca gülü açtıran? Bahar mı, bülbülün aşkı mı? Bülbülün aşkı olmasa gül açmaz mıydı? Ya baharın geldiğini nasıl anlardı? Gülnihan Karaca... Ne bahar görmüştü ne de ona aşık bir bülbül. Bedenini hapseden mührün etrafında pervaneydi ruhu. Her kadın kadar kadındı, ama kendi kadar olamamıştı. Argun Turayev... Çok bahar görmüştü ama hiç güle bakmamıştı. Kalbini hapseden hayatının etrafında aşka yer yoktu. Her erkek kadar erkekti, ama hiç bir güle ait olmamıştı.

"Kış güneşi deyip geçmeyin. Aşık olduğum adamın yüzüne vurduğunda benim kalbimi parçalardı." Onun için hissettiğim şey tam da buydu. Bir bardak suyla başlayan hikaye kan dolu bir yatakla son buldu. Ben Alaz. Hayatı tek bir günde ikiye ayrılan kadın. **08.03.15** "Ben o gece orada ölmeliydim. Ama Tanrı beni bağışlamadı ve yaşamaya mahkum edildim." Elimin değdiği ışığı mahvedeceği biliyordum. Ama yine de ona kapıldım. Ben Kenan Ali. Yitirdiklerinde boğulan adam.

" Meğer o geceki deprem,benim yenilgim değil en şanlı zaferimmiş,bilemedim." Düzenli bir yaşam neydi ki hayatın oyunları yanında. Boynu bükük,emrine amadeydi. Öyle de oldu. Bir deprem, tüm varlığını kaybetmesi için yetmişti. Özene bözene elleriyle kuleler kurduğu emeklerinin enkaza dönüşmesi sadece kırk yedi saniyeye bedeldi. Hiç bilmediği suların derinliklerinde parçalanmış bir yelkenli gibiydi. Oysa bilmiyordu ki Linda, kaybettiğini sandığı tüm değerleri ,eski yaşamının karmaşası arasında "hiç" etmişti. Kaderlerin düğümlendiği o çarkta, Seyit Ali ile eşlenmişti... 🌹"Zihnimde kurduğum tüm mahkemelerin sonucu sana çıkıyor. Müebbet yemişim kalbinden." 🎑 "Umutlar indi mi dibe, Kaderler girer role, Çark başlayınca dönmeye, Bağlanır kalpler birbirine." 🎑 Bu isimle yayınlanan ilk ve tek kitaptır! Kitap kapağı için writerladyy'e teşekkür ederim. Her hafta bölüm gelir. Tüm haklar şahsıma aittir.

Melek; çocukluğundan beri doğduğu kasabanın dışına çıkmamış, küçük hayatında herkes kadar sevilmeyi istemiş bir genç kadındı. Hayatı bilindik hayaller kurup, umutla geleceği düşleyerek geçiyordu. Ancak artık çocukluk bitmişti ve yetişkin hayatının hayallerle bağdaşmadığı noktada Melek de herkes gibi kalp yorgunluğunun ne demek olduğunu öğrenmişti. Düşleri herkesinki kadar klişe olsa da hayat karşısına hep trajikomik sürprizler çıkarıyordu. Ve bu genç kızın artık klişe hayallerinin gerçeğe dönüşmesini beklemeye değil yola koyulmaya ihtiyacı vardı. Çünkü mutluluk bekleyenleri değil uğrunda savaşanları buluyordu. Klişe Hayaller Durağı; sıradan mutlulukları kovalayan, bizden insanların hikâyesi...

YETİŞKİN OKURLAR İÇİNDİR! Haksız iddialar sonucunda kendi kurduğu müzik grubundan atılan Gazel, elinde avcunda kalan son parayla şehrin dışında, izbe bir apartmanda kendine bir daire tutar ancak aynı katı paylaştığı komşusu pek de hoşgörülü değildir. Tartışmalarla alevlenen arzunun ateşiyle ikisi de yanacak mıydı yoksa yeniden mi doğacaklardı? Etrafa ördükleri duvarları aşabilecekler miydi? Yeniden sevebilecekler miydi? Gazi ve eski solist, birbirilerini tamamlayabilecekler miydi? Bu hikayede geçen kurum, kuruluş ve kişiler tamamen hayal ürünüdür. Gerçek ile hiçbir alakası yoktur.