Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir...
''Ne demek hiçbir şey? Az önce ellerinden ale-'' lafımı bitiremeden eliyle ağzımı kapayıp arkama geçti. Beni yürütüp hemen önümüzde olan kızlar tuvaletine götürdü ve kapıyı kitleyip ağzımı serbest bıraktı. Arkamda durmayı kesip önüme geldiğinde tek kaşımı havaya kaldırmış ağzım açık bir şekilde ona bakıyordum. ''Evet...
"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana...