Anlaşmalı evlilik hikayelerinden birini de MSÇ kaleminden okumaya ne dersiniz? Zamanın çapkın, havai genci Erhan, anne sözü dinleyerek evlenmiş, üç de çocuk yapmıştır. Bir de üstüne belediye başkanı olunca hayatı düzene girmiştir. Ta ki üç çocuğunun annesi olan karısı ölüp de tekrar evlenmesi için çevre baskısı yediği karanlık günler gelene dek. Bütün bunlar Erhan'ı yıldırmamış aksine dahiyane bir planla hayatına yeniden el atmıştır. Ailesinin çenesini kapatmak için elinden tutup güzeller güzeli Çiçek'i çocuklarına annelik etmek üzere evine getirmiş ve çok aşık olduğunu söylemiştir. Cebindeki evlilik sözleşmesinden ve güzel Çiçek'in kendisine Bey diye hitap ettiğinden ise kimseye bahsetmemiştir. Erhan Başkan, Çiçek Gelin'i en küçük kızı okulunu bitirene kadar yanında tutmayı düşünürken planları yaşadıkları ile örtüşecek mi acaba?

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Bir insan, bir lakaptan en fazla ne kadar nefret edebilirdi ? Konu Harun ise, bu sorunun bir cevabı yoktu. Mahallesinin ağır abisi Harun'un bu hayatta delirdiği en büyük şey, üzerine sinen o lakaptı. 'Köse' Ve sonra, bir şey daha eklendi bu listeye. Her fırsatta bu kusurunu yüzüne vurma cesaretini gösterebilen, mahallenin mektep gören üç beş kişisinden biri. Nagehan'ın ayarsız dili. & Bir Köse'yle bir Mektepli'nin hikayesi... & Kapak tasarımı: @EmilyJules34 Başlama tarihi, 11.09.2017 Yayımlanma tarihi, 01.01.2018

TAMAMLANMIŞ HİKAYE Bu bir dik duruş hikayesi olmalı. Bir kadın ve bir erkeğin diğerinden bağımsız varoluşlarının hikayesi. Ama ya bir de çocuk varsa... İki noktayı bir üçgen haline getiren üçüncü nokta... Bir aile, bir aşk üçgeni... Ya da hiçbiri, sonsuz bir nefret düzlemi... Taner, ailesini hayal kırıklığına uğratmış bir adam. Belki de tam tersi, ailesi onu hayal kırıklığına uğratmış... Terkeden ve dönen... Ölen ve ölümden geri gelen... Işık, 'dibe ne kadar sert vurursan o kadar hızlı çıkarsın' dedirten kadın. Asalet, zerafet, güzellik... Bunların hiçbiri özgüven ve özsaygı kadar önemli değildir. Işık kendine güvenen, kendine saygısı olan kadın. Ölen ve küllerinden yeniden doğan... Tahir Ozan, annesinin tek kıymetlisi, bir küçük melek. Masum, günahsız.. Bir babaya ihtiyacı var mı? Yoksa babasının mı ona ihtiyacı var? Bir kaçak, bir anka kuşu, bir melek... Tahtanın üstünde bir at, bir kale ve şah... Oyun başlasın!!!

Gece boyu izledim; Çadıra düşen gölgesini. Peçesini indirişini, Sigarayı yakışını.. Üfleyişini geceye.. Yer yer çadıra dönüp bakışını.. Nefes alıp verişini.. Gözlerinde hiç korku yoktu, deli cesareti okunuyordu yüzünün her köşesinden. Büyük kalabalıklarda dahi kaybolmayacak bir güce sahipti. Herkese göz gezdirirdiniz de onun duruşu dönüp tekrar bakmanıza neden olurdu. Bu farklılık gizlenemeyecek türdendi. Siyahlara bürünmesi gecede kaybolmasına yetmiyordu. Karanlıklar içinde bir karanlık, ama günden daha aydınlık.. [Gerçek kişi ve olaylarla bağlantısı yoktur. Tarihi bir değer taşımamaktadır ! Yazar Cadillac değil, at sürmek istediği için fi tarihini seçti. ] Tüm hakları saklıdır. ~31.12.2015~

Gülümsedi; "Dua et bana!" dedi. Başımı eğdim... Benden dua istemese de onun için dua edecek kadar inandırmıştı beni hayatın ona yaptıklarına.Kapıdan çıkmak üzere iken seslendim; "Senin adın ne?" Döndü, "Adım her istasyon da değişiyor sen en iyisi bana yolcu de!" dedi ve gitti.

#73 Genel kurgu (31.7.2016) #78 Genel kurgu (31.3.2018) #7 Hayat (20.01.2019) #64 Genel kurgu (29.01.2019) Dopdolu otobüste hem iyi tutunabileceği bir nokta ararken hem de elindeki kitapları zapt etmeye çalışıyordu, fakat o kadar çok ani frenlerle sallanıyordu ki otobüs daha fazla ne kadar dayanırdı bilinmez. Tam birileri inmiş biraz otobüsün içi rahatlamıştı ki yeni hareket etmeye başlayan araba tekrar aniden durunca dengesini kaybetmiş olan Zeynep yeri boylamamak için bulduğu ilk kolu tutuvermişti! Kolun sahibi ise otobüse Zeynep'ten önceki durakta binmiş olan Emre idi. Hatta otobüsün camından o geçen günkü kızı görünce üniversitede okuyor oluşuna şaşırmış ve Delal'in neden abla dediğini anlamıştı. *** Zeynep kolunu koparacak gibi tuttuğu kişinin Emre olduğunu gördüğünde sanki olabilirmiş gibi biraz daha utandı . Çünkü nedense hep böyle rezil olduğunu düşüneceği durumlarda kalır ve tek tesellisi nasıl olsa kimse beni tanımıyor olurdu. *** Asiye Hanım Mahallesi bu gençlerin ilk gençlik heyecanlarına, arkadaşlıklarına, aşklarına tüm görkemiyle tanıklık ediyordu... &&& "Önemli olan dostluktu." Aklımda şu an hiçbir kurgu yok, isim ise birden aklıma geliveren türden.. Peki birazcık eskiye gitsem akıllı telefonlardan, güzel arabalardan, zengin kötü çocuklardan uzaklaşsam Asiye Hanım Mahallesi sakinlerinin hayatlarını, deli dolu zamanlarını, masum aşklarını, meraklı teyzeleri, pos bıyıklı amcaları, gerçek delikanlıları ve mahallenin kızlarını okumak ister miydiniz? Bakalım neler yaşayacağız not: bu hikayede çirkin kızlar da var zengin olmayan erkelerde. sen de varsın ben de