Bir insan düşününki pazartesinden nefret etsin ve bu uğursa canını dişine takıp herkese hayatı zindan etsin. Düşünmeye devam ediyorsunuz değil mi? Güzel bu kişi girdiği iddianın sonuncunda "Seninle özel dakikalar geçirmek istiyorum" yılışık birinin Doğum gününe gitmek zorunda kalsın ve gittiği Doğum gününde elbisesinin yırtılması sonrasında yaşanılan bir dizi felaket yüzünden kırdığı bir vazo yüzünden lanetlenip pazartesi gününe hapis edilip lanetlensin. Şimdi herşeyi anladıysanız artık tanışabiliriz: Ben Aydan. İçine düştüğüm bu laneti kurabilmem için önümde sadece yedi gün var ve benim bunu nasıl yapacağım hakkında bir fikrim yok! Beni lanetleyen o cadıyı elime geçirirsem ortadan kendisini ortadan ikiye ayıracağımın garantisini veriyorum. Bunları neden mi anlatıyorum? Çünkü birilerinin bunları bilmesi gerekiyor!

Beni hatırladın mı? Kelimelerde karşılaşmıştık. Bulutlu bir gündü hani, Mavide tanışmıştık. Deniz kokan cümlelerde... Mavi kadar derin, Gökyüzü kadar sonsuz umutta... Hatırlıyorsun değil mi? Mavi herşeydi. Mavi, sen... Mavi, umut...

Tüm kitaplarda kız ve erkek ya üniversite koridorunda hızlı giderken çarpışarak, ya erkeğin arkadaş grubu ile iddalaşması sonucu, ya rast gele numara sallayıp mesajlaşarak, ya yeni bir yere taşınarak, ya öyle, ya böyle, ya şöyle tanışıyor. Bizim tanışmamız böyle sıradan olsun olur mu? Sen sahilde böyle otururken ben senin yanına geldim. Aşk hikeyemiz böyle başladı. Ne ben kötü çocuğum ne sen saf kızsın. Ne ben egoluyum, ne de sen çılgınsın. Geldim. Girdim hayatına. Başladı sıradan aşkımız. Ne sen bana diklendin ne de ben seni zorladım. Böyle sıradan başladı..." Anlattıklarına güldüm. "Yani sen şimdi egolu olmadın mı böyle?" diye sordum. Oturduğu bankta geri yaslandı. "Hiçte bile. Tamamen sıradan bir erkek vatandaşım. Ne zenginim ne kötü çocuk ne egolu ne de yalancı. Baya baya sıradan biriyim." "Peki anlaştık. Ama bir şartla." dedim. İlgiyle bana döndü. "Nedir şartın?" "Beni sen inandır."

Zihni birçok benliğe bölünmüş bir kız... Onu o bölünen kişiliklerinden kurtarmaya çalışan bir çocuk... /\ Sözcüklerin anlamını yitirdiği araf denen kısımda ikimizin ruhları idam edildi. O an gözlerimizin birbirine değen gözbebekleri birbirine uzattı ellerini. Akan her damla yaş çektiğim her acıdan intikam aldı. Büyük bir savaş başlattı gözlerimiz. Bu savaşta kazanan olmayacaktı. Yenilen olmayacaktı. Galibiyet kavramı çöplüğe atılmıştı. Ve her horoz kendi çöplüğünde öterdi. Galibiyet çöplükte yok oldu. Acıyan canımı avuçladı adam. Avcunu yakarım diye korktum. Avcunda yok olurum diye korktum. Halbuki yok oluşum en güzel de avcuna yakışırdı ya. "Bir gün ölürsem, ellerinde olayım." diye fısıldadım.

Eczane gibi çalışan yayınevleri. Tefeciye bir ton borç. Tuhaf bir yazı atölyesi. Kitaplar aracılığıyla yayılmaya çalışan tehlikeli bir virüs. Teksas'ta belalı bir kumarhane. Ve bir de biz, ben ve o. Başkalarının deyişiyle: Morfin ve Vitamin.

Size bir aşk hikayesi anlatmayacağım. Ben buraya size her şeyin nasıl bu şekilde sona erdiğini anlatmaya geldim. Bu Mehmet Sönmez ve Ayşe Çağlar'ın, yer yer aşk ögeleri içeren, bu uğurda akıttığım gözyaşlarından mütevellit geceleri sağanak yağışlı, kalp kırıklarıyla dolu hikayesi. Biraz farklı bir hikaye işte bizimkisi. Bir Boşanma Hikayesi... **** #Wattys2017 Orijinaller kategorisi kazananı!

🏆 WATTYS 2017 KAZANANI🏆 Seren Çağrı on yedi yıllık hayatının sorunsuz ilerlemesini üç özelliğine bağlıyordu; Gücüne, sabrına ve cesaretine. Bu özellikler sayesinde birbirinden sorunlu üç abisiyle başa çıkabiliyor, lise takımında oynadığı futbol ile erkeklerin yüreklerine korku salıyordu. Ta ki geçirdiği trafik kazasına kadar. Seren kazadan sonra gözlerini açtığında kendini narin kolej kızı Asel Demir'in bedeninde bulur. Kendi bedenine nasıl geri döneceğini bulmaya çalışırken Asel'in bedeninde okuduğu yatılı okula gidecek, söylediği her sözle tepesini attıran bir ukala, yaptığı her hareketle başına iş açan bir kötü çocuk ve Asel'in hayatını cehenneme çevirmeye yemin etmiş bir kız çetesiyle uğraşmak zorunda kalacaktır. Bu romanda yanlışların nasıl kenetlendiğini okuyacaksınız.

Huysuz ve yalnız bir adam. Münasebetsiz ve geveze bir komşu. Ve ikisini bir araya getiren sürprizlerle dolu bir akşam. "Hayatta öğrendiğim her şeyi üç kelime ile özetleyebilirim. Hayat devam ediyor." -Robert Frost Pişmanlıklarla, ikinci şanslarla ve kayıp kedilerle ilgili kısacık bir hikaye. Söyleyemediklerinden pişmanlık duyanlara, ikinci şanslara inanlara ve kedisini kaybedip gecenin bir vakti onu aramaya çıkanlara ithaf edilmiştir. Keyifli okumalar! Kapakta kullanılan çizim Pascal Campion'a aittir. Illustration Credit: Pascal Campion

.