O her kadının sahip olmak istediği kadar yakışıklı ama o kadınları değil tek bir şeyi istiyor:Baba olabilmeyi. O her şeyini kaybetmiş,çaresiz bir kadın. O terk edilmiş,yalnız bir kız çocuğu. Herkes birbirinin hayatında belirli izler taşır.Kimisi silik,kimisi ise asla silinemeyecek kadar kalıcı.Sen ise benim için hayatın ta kendisisin.Sen hayatsın...

“…Sen çok farklı biriydin , hayatıma girdiğin andan itibaren seni herkesten farklı tutmaya çalıştım.Gözlerin yüreğime öyle işlemişti ki , belki de bakışlarına aşıktım senin.Seni öpmek güneşe dokunmak gibiydi , tüm kelimeleri yakmak gibiydi.Senin yanındayken kendimi cennete gibi hissederdim ve içimden geçen tek şey “ O hiç gitmesin biz hiç bitmeyelim “ olurdu.Bazen saatlerce oturur ya bir gün gidersen diye düşünürdüm ve ağlardım.Ama bilemedim , zamana bırakmak gerekirmiş bazı şeyleri , her şeyden çok sevmek yeterli olmazmışBelkide bu kadar çok düşündüğüm için bırakıp gittin beni sevgilim.Hangi şarkıyı duysam bizim için söylenmiş gibi.Ve o gün… Resmini öpüp yattım o gün… Her şey tam bitti derken yeniden yanmaya başlıyor canım.Her gün biraz daha acır canın , sonra biraz daha ve biraz daha . Geçti sanırsın ama geçmez .İnsan yapamıyor ne olursa olsun izin vermiyor kalbi.Aşk , acıyla besleniyor .Biliyor musun ? Seni binlerce farklı şekillerde özledim…”

yakında RAFLARDA. PAPİLLON YAYIN. ZOR KADINLAR SERİSİ-1 ÜÇ KİTABIN KURGUSUNUN BİRBİRİ İLE İLGİSİ YOKTUR. KARAKTER VE KURGULAR FARKLIDIR. Çınar Çelebi düşündü ;"O bir bahar dalıydı. Gözlerinin yeşili ağaçları kıskandırırdı. O bir bahar dalı. Isıtırken, hasta ederdi. Gencecik, tazecik. Su gibi. Duru, sakin. O bir bahar dalı. Bir ömrün kışında; hiçbir yaz tadamayacağınız tadı vardı pembe dudaklarında. Yeşil gözleri severken, bakır rengi saçları saldırırdı. O bir bahar dalı. Akasya kokan, camdan bir bebek." Mavi Eker düşündü; "Adıyla müsemma. Çınar gibi sağlam. Net. Kesin. Güvenilir. Sığınacak liman. Geniş omuzlarında yılların yorgunluğu ve tecrübesi. Ben ise o omuzların gölgesinde nefesimi verebilirdim." Amerika'dan, İstanbul'a sürgün edilen bir mafya babasının kızı. On sekiz yılına büyük acılar sığdırmış. İstanbul'da yalnızlığıyla baş başa başarılı bir iş adamı. Otuz iki yılını boşa geçirmiş. Çınar, Bir ömrün kışında hiçbir yaz tadamayacağım acıların tadını aldım dudaklarından. Gün be gün zehir içtiğini bilmeyen küçük bir çocuktum ben. Senin benim ulaşamayacağım bir yerde olmanı ne çok isterdim…Ben bir hata ettim, kimse bana dur demedi. Bunun cezasını sensizlikle ödeyecek olmak acı veriyor. Ama dönüp bakıyorum da; sen beni sevmekten çok hırpaladın. Önünde ki sehpanın üzerinde duran kurumuş akasyalardan farkım var mıydı? Sen onları dalından kopardın, bana getirdin ve bırakıp gittin. Onlarda kurudu ve döküldü.Sana içimde büyüttüğüm bağlardan, bahçelerden kalan tek şey o kuru akasyalar. Biliyor musun? Sen kırdığın her dalla kendine bir sığınak yaptığını düşünürken; ben gün be gün eksildim. Kader onları bir araya getirmekle hata mı etti dersiniz? Tüm hakları saklıdır. Hiçbir bölümü kopyalanıp kullanılamaz.