Wattpadın en ilginç anket kitabı olacağından şüpheniz olmasın. (:

Eski bir elf efsanesi şöyle der; Karlı dağların kalbinde, En soğuk olanın içinde, Kış rüzgarlarıyla, Buzdan beslenerek büyür. ❄ ❄ ❄ Yanardağların kalbinde, En sıcak olanın içinde, Lav akıntılarıyla, Ateşten beslenerek büyür. ❄ ❄ ❄ Asırlar sonra tekrar, İki zıt güç bir araya gelince, Işık yayılır her yere... ❄ ❄ ❄ Bir ihanet, bir çığlık... Ateş, buz ve karanlık... Getirir kendi sonunu böylece... ❄ ❄ ❄ Yüzyıllar geçince aradan, Kimse hatırlamaz ve bilmez... Karanlığa karşı kazanılan zaferi... Ve ödenen bedeli... ★Tüm hakları saklıdır®★ ★All rights Reserved®★

Doğduğu günden beri karanlık ömrün de geçen vakti bilmeyen adam, Spot ışıklarının parladığı kadar ışıldayan kelebek misali ömür de kanat çırpan bir peri...... Geceyi aydınlatmak isteyen ateş böceği Karanlıkta saklanmak isteyen siyah bir kurbağanın karanlığına aşık olmuştu şans eseri.....

Biz ay ve yıldız gibiyiz. O ay, hep bir tane yukarda parlayan, bense bir yıldız heryer de benim gibiler olan ama onun için bir tane. Onun seçeceği bir tane.. Legolas'la beraber olmamız ay ve yıldız'ın beraber olmaması gibi.. Ay ve yıldız gibiydik biz. O, yıldız ben ise ay. Milyonlarca olmasına rağmen ay'ın yanında bir tane yıldız parlamalıydı. Benim seçeceğim yıldız. Ve o yıldız kesinlikle Tauriel'di. O bunun farkında olmasa bile...

Gecenin bir yarısı odanda bir İskandinav Tanrısı belirseydi ne yapardın?

"Elf gözlerin neler görüyor Legolas?" dedim, kaşlarımı çatıp manzaraya bakarak. Sarı saçlı Elf, kafasını bana çevirip anlamaz gözlerle baktı. "İlk olarak, adım Aramil Oronra Galanodel. İkinci olarakta çorak bir araziye bakıp ne görebilirim, söyler misin?" "Hiç eğlenceli değilsin." Söylediğim sözlere nazaran, arkamdaki bir yere bakışlarını dikti. Ve fısıldadı; "Bu topraklar eğlence arayışı içinde değil, küçük insan. Kan arayışında..." O sözlerini bitirir bitirmez, kulağımın hemen yanından geçen ok bana hangi Dünya'da olduğumu fazlaca hatırlatmıştı. Ben kendi dünyamda değildim. Kusurlu Topraklarda'ydım. Beni öldürmeye yemin içmiş iri yapılı bir ork, savaş naraları atarak koştuğunda, her seferinde nasıl daha fazla korktuğumu merak ediyordum doğrusu! *** Elf, insan ve cüce...Bu takım, artık ölü olan Kusurlu Toprakları, yeniden canlandırabilmek için yola çıkmıştı. Yanlarındaki küçük insan, başka bir dünyadan gelen üniversiteli bir genç kızdı. Üstelik esen rüzgardan bile korkuyordu!