Hiç istemese de şişman ve ezik olarak gördüğü kadınla çocuğu için evlenen adam... Platonik olarak aşık olduğu adamla evlenen saf ve iyi niyetli bir kadın... Aşkın en saf ve en çıkarcı hali...

"Peki en sevdiğin renk ne Şervano?" Gökyüzüne bakıyordu bende ona. Onu izlemek gökyüzünü izlemekten daha cazip geliyordu bana. "Firuze. " " Efendim? " Kıkırdadı. Gülünce daha bu güzel olduğundan haberi var mıydı? Olmasın bence. "En sevdiğim renk Firuze Lidyalı." Gözlerimi devirdim. İki dakika romantik konuşamıyoruz arkadaş. "Adımla daha ne kadar dalga geçeceksin?" "Küçük Prens Gülüne kavuştuğu zaman." Kaşlarımı çattım. Ben Küçük Prens okumamıştım ki. "Ha?" Tepkim onu güldürmüş ve kahkaha atmasına sebeb olmuştu. Ne gülüyon be adam? "Diyorum ki. Soracağım soruya evet dersen sonsuza kadar diyeceğim." "Ya hayır dersem?" Sorduğum soru onu germiş, gülen yüzünün solmasına sebep olmuştu. "O zaman benim için sadece Lidyalı olursun." Sonrada duymadığım birseyler fısıldadı. "Lidyam olmak varken Lidyalı olursun."

Azîz Ağa: "Varsın hiç çocuğumuz olmasın, Kırlangıç. Biz, anne-baba hasretiyle kavrulan çocuklara yuva oluruz." Ayşe: "Anneler hep can yakar, Azîz... Ya ben de annem gibi olursam? Ya onların canını yakarsam... Çok korkuyorum. Yüreğim... onun gibi bir anne olmaktan korkuyor. Eğer bir gün çocuğumun canını yakarsam... Babamın yapamadığını yapar mısın? Çocuğumu benden korur musun? Olur musun onun kalkanı?"

"Miniğim, benden korkmuyorsun." Küçük öpücük bıraktıktan sonra avuç içini karnıma yasladı ve alev alev yanan bedenimin kül olmasına sebep oldu. "Senden korkmuyorum, Eduard. Korkmayacağım da." Ruhumu da, bedenimi de elde etmeye yeminliydi. Bir anda beni kendine çevirdiğinde yüz yüze geldik. "İyi, çünkü cesur olacağın gece seni bekliyor." Bedenim titredi, bebeklerimde harlanan alevin, aldığım cesaretin kaynağı oydu. Eduard Lersonov'un mükemmel cazibesiydi. "Ne için?" "Bana hesap vereceksin." "Ne hesabı?" Her şeyi öğrenmiş olamazdı değil mi? Eduard... Lütfen gerçekleri öğrenme. "Yaptığın onca planları anlatacaksın, sevgilim. Beni kandırırken arkamdan nasıl güldüğünü anlatacaksın. Dalga geçerken mutluluğunu konuşacaksın. Eğlendin mi, detka?" Üzerime doğru gelmeye başladığında sertçe yutkundum. Korkmuyordum ama bu Eduard'ı tanıyordum. İçindeki o korkunç tarafın yüzüne yansımasını ezbere biliyordum. "Hayır, bak sana her şeyi izah edebilirim. Yemin ederim bir suçum yok. Yanlış anlıyorsun şu an. Ben bir şey yapmadım. Seni ifşa eden ben değildim." 🎭 "Sen benim en güzel maskemdin." Kapak tasarımı- @cheaftrsx 06.07.2024

*TÖRE HİKAYESİ DEĞİLDİR* Kınalı ellerim tutundu önce kulaklarıma. Kurşuni bir ses çınlattı yüreğimi. . . Sevdiğim adamın, sevdiği kadının kanı; usulca süzülüp yapıştı gelinliğimin eteklerine. Benim düğünümde, benim kocam. Ama kollarında sevdiği kadın... Parmağında adımı taşıyan bir alyans ama gözlerinde sevdiği kadının mührü... Bir AZAP kuyusuna düştüm. Ne kurban edildim, ne kurban seçildim. Aşk uğruna kendimi kurban ettim. Ben, Asya! Ateş oldum, sadece kendimi yaktım. Yandım ama hiç sönmedim. Kül oldum, hiç doğmadım. Ben, Asya! Ölü bir kadının, gölgesinde bir ölü. Hep ölen ama hiç gömülmeyen. Gönlü hep kış, gözleri hep yağmur, gölgesiz bir kadın. Sevdiği adamın, kirpiklerine takılıp gözlerinde boğulan kadın. Ve şimdi hiç tanımadığı bir çocuğa ANNE olan kadın... ACI BİR AŞK HİKAYESİDİR! BİR 'AZAP' HİKAYESİDİR!

Baran ve Bahar'ın güzeller güzeli kızı Funda'yı aşk gittiği üniversitede buldu. İlk aşkın heyecanı ile yüreği kanatlanıp uçtu ve Atlas'ın yüreğinin yanına kondu. Öğrendiği acı gerçekler ile umutları bir kelebeğin kanatlarında asılı kaldı. Sonra ne mi oldu? O narin kanatlar daha fazla taşıyamadı olmayacak umutları. Güzelim kanatları kopup umutlarla beraber yerle yeksan oldu. Umutsuz masum bir kelebeğin ömrü kadar sürdü mutluluğu. Büyük umutlarla başlayan masal Funda'nın imkânsız aşkı oldu. Hüzün koktu dört bir yanı. Işığı söndü sanki, soldu o güzelim Âhû Nigâh gözleri. Kaderi ise gözyaşlarına, mutsuzluğa ve yeşeren umutlara gebeydi... Mardin Töre Serisinin son kitabıdır. Âhû Nigâh ismiyle yayımlanan ilk hikayedir.

"Ben senin yalnızca bedenini istiyorum, Frezya..." Dudaklarım, dudaklarındaydı... Şimdi ben ayaklarına taş bağlanmış bir kuştum ve uçmamı bekliyorlardı. Öylesine zor. Ve imkansız... Gökyüzü benim kalbimde bir ömür, yara olacaktı. Ben ise onun uğruna, tutsak... 8 Nisan 2020: Romantizm #3 16 Nisan 2020: Gerilim #3 19 Nisan 2020: Spiritüel #1 20 Mayıs 2020: Genç Kurgu #148

Aşkın muazzam yolculuğuna hazır mısınız? Kurgu tamamen şahsıma ait olup noter onaylıdır. Kopyalanma halinde resmî işlem başlatılacaktır.

Geçmişte verilen bir söz ve bu sözleri yerine getirmek için harcanan kanayan bir yürek . 'SEN 'DEYİP SUSACAKSIN 'BEN 'DEYİP AĞLAYACAKSIN.... Umutsuzlukla birlikte gözlerini kapattı genç kız. Tanımadığı insanların gülüşmeleriyle aydınlanmış olan bu gece hayatının en kötü günü olmalıydı. Çıkmak istiyordu bu kâbustan. İstemiyordu bunları, ona zorla yaptırılanları. '' Zamanı geldi.'' diye fısıldadı Kuzey. Suratında kibirli bir gülümseme oluşmuştu '' Artık bir Karahan Gelini olma şansına sahipsin!'' '' Şanslı mı?'' diye mırıldandı, Eyşan. Sesi yorgun ve bitik çıkmıştı. Dikkatli bakıldığında ağır makyajının altındaki şişlik ve koyu halkalar gözükebilirdi. Acaba kaç gecedir ağlayarak uykusuzluk çekiyordu?Sayısını unutmuştu.Kimse de neden ağladığını sormadığı,gibi görmezden geliyordu.Öylece duruyordu karşısında. Tüm hakları saklıdır.

Bela geliyorum demez geldi mi de ? Kara bela gibi gelir... (Klozete tekrar kusarken bu sefer ki daha şiddetliydi.Ellerini karnına koydu''Lütfen yeter ah" diyerek öğürdü. Bir daha beleş içki verseler içmeyi bırak, dönüp bakmayacaktı.İyi halt yemişti midesini bozmakla kalmamış burada kendi pisliğinde boğuluyordu ''Hamile misin!?''diyen sesi duyduğunda aynadan gördü onu. Bade,''Ne işin var burada?''derken hala dönememişti ona.Adamdan ödü patlıyordu hele o kara bakışları var ya öyle derinlerdi ki.. Ürktü bir an ve geri çekti kendini. Nedenini bilmiyordu,ama içini üşütmüştü bu derinlik. "Baş belası!Hamile misin dedim!" Bu deliyle uğraşmaya değmezdi."Henüz değilim ,sarhoşum!!" ****** Ayaz çenesini bırakıp "Yarın akşam hayırlı bir iş için geliriz Enver bey" dedi sanki biraz önce ki adam değildi.Gayet efendi ve sakin görünüyordu. Enver bey ,"Acelesi yoktu oğlum" dedi. Kara gözlerinde çok ciddi ve tehdit eden bir ifade vardı "Ben yarım yamalak işlerden hoşlanmam...Tamam mı?" "Sen bilirsin" diyerek kaçamak yanıtladı Enver bey. Bade tüm cesaretini toparlayıp konuştu "Asla asla böyle bir şey olmayacak.Duydun mu beni ,ölsem de seninle evlenmem!" Ayaz bir kaşı havada,kedi yavrusuna dönmüş kıza baktı,"Asla asla diyerek büyük konuşma müstakbel karıcığım," dedi ve ona son kez bakıp gitti. "Baba beni ona vermeyeceksin değil mi?" "Bunu onu koluna takıp gelmeden önce düşünecektin" Bir kaç dakika önce bu adama canım babam mı diyordu Bade, kesinlikle aynı adam değillerdi. "Baba bu adam beni çiğ çiğ yer"diyerek kendisini acındırma kısmına geçti. "Bok yer!!" diye karşılık veren Enver bey arkasını döndü.Asıl düşünmesi gereken kızını alacak adamdı.