no

"Bakmayın siz benim kuru bir yaprak gibi sallandığıma.. Köküm sağlamdır sarsılsam da kopmam dalımdan.. Öyle kolay değil rüzgarın önüne kapılıp gitmem.. Son ana kadar 'vazgeçmem' yaşamaktan.. Ne fırtınalar koptu benim hayat dallarımda.. Hiç birinde vazgeçmedim umutlarımdan içimde kıyametler kopsa da.. Ben baharıyım yarınlarımın,çiçek açarım her kışın ardından" (Nazım Hikmet) Her okuduğumda kendimi buluyordum bu mısralarda.Ne kadar kırılsamda, kuru bir yaprak gibi rüzgarın oyuncağı olup bilinmez sonlara doğru savrulsamda şairin dediği gibi hiçbir zaman vazgeçmemiştim yaşamaktan.. İçimdeki virane olmuş harabelerime kimseyi misafir etmemiştim yıllardır ne kadar çok yıkıldığımı kimseler görmesin,kimseler acımasın diye.Çünkü bu hayatta beni ben yapan şey kazandığım savaşlar değil kaybettiğim,acımasızca kaybetmeye zorlandığım savaşlardı. Ben Cansu.. Sevdiği adam tarafından nedensiz bir şekilde terkedilen ve hiç bir şey olmamış gibi hayatına devam eden kadın.Ta ki bedenen kusurlu,ruhen kusursuz biriyle tanışıncaya kadar..

"En korkulu anlarda bile ümidini kırma unutma ki iliklerin en lezetlisi en sert kemikte bulunur" HAYAT YILMAZ:18 yaşında bir lise öğrencisi derslerinde çok başarılı ilerideki hayalide doktor olmak çok merhametli sıcak kanlı insanlara tepeden bakan biri deil, dine düşkün hayatın her zeresini dinine göre yaşayan ve hayatını islama göre yönlendiren iyilik meleği gibi bir kız babası işçi annesi ev hanımı babası kızının adını çevresindeki umutsuz insanlara hayat versin diye koymuş aile kavramına çok önem veren ailesine düşkün ve hayalerinden birisi iyi bir anne olmaktır UMUT CAN KARASU:21 yaşında kibirli kendini beyenmiş,inatçı,kendisinden başka kimseyi düşğnmeyen hayatın her zeresinin tadını çıkaran (kötü huylarla) bencil bir insan. Bencil ve inantçı olan bu adam söz konusu sevdikleri olunca kimseyi göremiyecek kadar kör olabilecek bir adamdır. Tüm sevdiklerini kaybetmiş bu adam (annesi hariç)insanlara karşı sevgisini ve güveninide kay betmiştir. umut karasu keşkelele dolu bu zamana kadar yaptığı kötülüklerden pişman duymayan bir adam babasının ölümünden sonra şirke,ev (villa),arabalar vb. mal varlığının hepsi ona kalmıştır. bu HAYAT UMUT'un hayatıdır onu hayata tutan tek kişide HAYAT'ın ta kendisidir. ❤❤❤❤❤selamun aleyküm arkadaşlar hikayemin tanıtımıda yaptım sizleri çok seviyorum yazım hatalarından dolayı kusura bakmayın bol bol yorumlarınızı bekliyorum hikayemi arkadşlarınıza tanıtmanızı istiyorum salıcakla kalın❤❤❤❤❤

Teninin kokusunu hissedecek kadar yakınında olsada, uzanıp dokunamazsın korkarsın yanmaktan. O ateşten kor gibi bakar gözlerine, kalbin bağlanır,dilin susar da, "Seni seviyorum" diyemezsin.

" Sapık mısın? Bırak beni! diye bağırdım. Belimi tutmaya devam ederken " Sapık olan sensin beni dikizliyordun"dedi. Aradan perde kalkınca yüzümü gördü . " Sensin " dedi şaşkın bir şekilde. " Bırak beni " dedim elinden kurtulmaya çalışırken. "Ne işin var burada yoksa beni dikizlemeye mi geldin " dedi beni zapt etmeye çalışırken." Hayır !" dedim sonunda kıvranmaktan vazgeçip "Çantamı unutmuşum almaya geldim. " Erkeklerin soyunma odasındamı?"