Lieve Max en Nev, Kunnen jullie mij helpen mijn online vriendje te ontmoeten ? ------ [ copyright anchorahoy ] ----- 19 September - #13 Fanfictie 19 September - #24 tienerficite

Priscilla en Harry proberen er samen wat van de maken, maar Priscilla haar vader is hier niet blij mee. Daarnaast krijgen ze er een onverwacht gezelschap bij, maar dit zorgt er uiteindelijk voor dat Priscilla's vader zich meer openstelt voor haar en Harry's verhaal.

Priscilla krijgt een wel heel bijzonder telefoontje. Al heeft ze dat zelf niet helemaal door. Ze praat met de vreemdeling voor twee maanden lang, en vertelt hem over wat zij vind van de haat die de wereld bevat. Totdat ze naar de tv kijkt en ineens doorkrijgt met wie ze eigenlijk aan het praten was...

“When you look at me like that my darling, What did you expect, I'd probably still adore you with your hands around my neck, Or I did last time I checked," All rights reserved. Geinspireerd op American Horror Story's Murder House

[SHORT PART OF THIS BOOK] "Ik loop over straat, met een beker Starbucks koffie in mijn hand. Als ik net een slok van mijn koffie wil nemen, loop ik met mijn doffe kop tegen iemand aan. 'Oh sorry!' Roept de jongen. Ik herken hem, maar waarvan? 'Ik ben trouwens Harry,' glimlacht hij. 'Ik ben Gemma, aangenaam,' antwoord ik glimlachend. Hij glimlacht, en kijkt me diep in mijn ogen aan. Die ogen, Zo herkenbaar..." Dit boek gaat over Gemma. Het lieve meisje, die haar ouders niet kent. Ze is afgestudeerd in Londen, en heeft daar ook een appartementje. Ze heeft geen vriend, en daarom noemt ze zichzelf ook "happy single". Ze heeft niet veel vrienden, alleen 1 meisje en 1 jongen. Pemmie en Dylan. Dylan ziet ze niet vaak, maar Pemmie is daarentegen ieder dag bij Gemma thuis.

Hij had nooit geweten dat het leven zo kon zijn, maar zelfs als hij het had geweten, had het hem niets uitgemaakt. Hij gaf nergens om, niet eens om zichzelf, na haar. Voor haar, was hij leeg. Voor hij haar kende wist hij niets van vreugde of voltooiing, en dit is zijn reis naar het leven na haar.

He never knew life could be this way, but truly if he did, he wouldn't have cared. He cared about nothing, not even himself until her. Before her, he was empty/ Before her he knew nothing of joy or completion, and this is his journey to his life After her.

"Harry, what does...Harry mean?" "Um...army something," There is a long pause, "Ruler...Army ruler."

My thoughts you can't decode.. Sequel : Escape Route.

✔ [COMPLETED] ❝He acted like he was all okay, while he was slowly breaking down from the inside❞ © dylanoblivion 2014 All rights reserved || cover credits @navigate.