Arkadaşlar bu hikaye tamamen bana aittir ,kişilerde yalnızca benim sevdiğim kişilerden oluşmaktadır.Zevkime güveniyorum, inşallah sizlerde seversiniz vote yapmayı unutmayın öpüyorum sizi...

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Sağ gözünden yanağına doğru süzülen bir damla yaşı boynunda hissetti ve silmeye bile tenezzül etmeden gözyaşının kalbine damlamasına izin verdi.Babasının öfkeli sesi köşeli beyninde yankılanıp durmuştu.Ve üzerine gelen kolej arkadaşları...Belki tüm bu acıları ve dünyanın yorgunluğunu annesi ile unutabilirdi ama,onu bağrına basacak ve omzunda ağlayabileceği bir annesi yoktu ki.Gözünden gelen ikinci yaşı bu sefer elinin tersiyle sildi ve önündeki yüce kitabı açarak gözüne çarpan ayet ile tüm acılarını unuttu.Gözleri mutlulukla parlamıştı.Ve artık her şeyin değişme vakti gelmişti. ''Allah sabredenlerle beraberdir.'' Bakara Suresi,157 ~ İkisi için minik bir kıvılcım gerekiyordu sadece.Onların karşılaşmaları Allah'ın bir taktiri olmalıydı.İkisi de kader ortağıydılar ve mutlu olmak için birbirlerine ihtiyaçları vardı.Üç yıldır imam hatipte okumuş ve tam bir imam hatipli ruhuna sahip bir genç kızın koleje gitmek zorunda kalması ve yıllardır kolejde okumaktan bıkmış bir delikanlı...Onların kesişen eşsiz hayatları ve birbirlerini tamamlayışları...Biri annesini değerlisi,diğeri annesinin ışığı.Değerli bir şeyin parlaması için ışığa ihtiyacı varken,ışığında aydınlatması için değerli bir şeye ihtiyacı vardı.Onların hayatları toz pembe hayatlar değildi,aksine tüm acıyı çekmiş ruhlardı.Gülümseyen yüzlerin ardındaki yaralı ruhlar.O yaraları saracak olan yine birbirleriydi.Değerli bir ışık... ''Mucize,aslında sen gökyüzüsün bense ay.Çünkü senin ihtişamın benim ışığımı söndürmeye yeter.'' KOLEJDEKİ FERACELİ Başlama Tarihi:15.10.2015

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

××× "Neden bu kadar sinirlisin?" alev saçan bal gözleri gözlerimi buldu. Ellerini saçlarından geçirirken adeta saçlarını yoluyordu. Alayla güldü. "Neden bu kadar sinirliyim?" yüzüme doğru kükrediğinde istemsizce bir adım geriledim. Çıplak ayaklarım çakıl taşlarının üzerinde hafif sızısını belli etmişti. Arkasını dönüp arabanın kaputuna bir tekme savurdu. Çıkan sesle korkuyla yerimde sıçradım. Sormak istedigim bir soru vardı ama cevabından korkuyordum. Boğazımdaki kuruluk nedeniyle yutkunamadığımı hissettim. "Aşık olduğun...kızla mı ilgili?"alayla kahkaha attı. Sinirli bir gülüştü. Neden sinirle güldüğüne anlam veremesemde içim burkuldu. "Aşık olduğum kız..." dedi ve tekrar güldü. Ruhsuz bir gülüştü. Normal gülüşlerinin aksine etrafa neşe saçmıyordu. Midemdeki tavukları kanatlandırmıyordu. Gözlerimi aydınlatmıyordu. Sadece içimi yakıp kavuruyordu. Yere sert bir tekme savurdu. Yerde bulunan çakıl taşları uçurumdan aşağıya yuvarlanırken kulaklarımda hoş bir tını bırakmıştı. Yerinde bir tur dönerken ellerini saçlarından sertçe geçirdi. Delirmiş gibiydi. İşte o an aldığım cevap beklediğimin aksine iliklerime kadar titretti bedenimi. "O KIZ SENSİN APTAL" ××× 14.04.2016 GKE #2 ~1.sırada olmak dileğiyle^^~ *Wattpad'de Sert Bela isimli ilk ve tek hikayedir. Hiç bir şekilde kopyalanamaz! [Bu kitapta tutku, ihtiras ve şehvetli bir aşk yok. Bu kitap aşkın masum, saf ve en güzel halini anlatıyor. Sizleri de pişman olmayacağınız bu serüvende yanımızda görmek istiyoruz.] Kitap genel olarak 12-16 yaş aralığına hitap etmektedir, ona göre yorum yapmanızı tavsiye ederim. Ergenlik barındırabilir. Eğer olgun ve daha gelişmiş bir kitap okumak isterseniz profilimden Kuzgun'a ulaşabilirsiniz. {Ç}alıntı konusunda yasal işlemler başlatılacaktır! Bu konuda oldukça ciddiyim.