"Dinle beni" diyorum son nefesini veren kuşlar misali. "Düne kadar bu hayattaki en büyük arzun benden kurtulmaktı. Seni kendimden kurtaracağım." titreyen ellerimi saklamaya çalışıyorum. Benden kurtulmak fikri ona cazip gelmiş olacakki dikkatle dinliyor sözlerimi. "Yapacağım ama bir şartım var." "Gitmeden önce benimle el ele koşmanı istiyorum." Bu kez hayretle bakıyor yüzüme. Söylediğim şeyin imkansızlığına mı şaşırıyor, saçmalığına mı bilemiyorum. Ömrüm boyunca onu aramışken ondan gitmek fikri yüreğimi dağlıyor. Düşünceli ama gideceğimi duyduğu için mutlu olan yüzüne bakamıyorum. Gözlerim yerde kırılan kalbimle beni onaylamasını dinliyorum. "Eğer hayatımdan çıkacaksan, kanat takıp uçmaya bile razıyım." [31.03.2021]

Ali diyorum... Ali bakmıyor yüzüme suçlu çocuklar gibi eğmiş başını. Bakamıyor... Ali diyorum yine sesim kalbimden mütevellit kırık dökük... Ali anlıyor beni. Anlıyor da ses edemiyor. Biliyor ki bu son konuşmamız. Biliyorki yıllardır kovduğu halde yamacından ayrılmayan kadın uzağa hem de çok uzağa gidecek. Biliyor ki sevilmeyen kadınlar gider. Gidiyorum. Ardımda geç kalmış bir adam yüreğimde eskimeye yüz tutmuş sevdam. Nasıl seviyorsun onu diyor içimdeki çocuk. Kızmış bana. Sırtındaki kemer izlerinin sebebi o adam diyor. Sırtımdaki yaralar sızlıyor. Susuyorum. Elimi karnıma koyuyorum. Haberi dahi olmadığı bebeğini alıp gidiyorsun diyor içimdeki çocuk. Haberi olsa da gitme demezdi üzülme sen ona diyorum. Üzülmüyor. Ben üzüntüden ölüyorum. [20 eylül 2020 başlıyoruz...]

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

Aşk...1 kelime 3 harf. 'Ee bunu zaten biliyoruz'diyenleri duyar gibiyim. Evet kesinlikle haklısınız.Aşk'ın bir kelimeden ve üç harften oluştuğunu biliyorsunuz.Ama kesinlikle bilmediğiniz birşey var; SİZ AŞK'I BİLMİYORSUNUZ..! Bildiğinizi sanıyorsunuz.Bunu Toprak'ın Yağmur'a olan aşkını okudukça anlayacak,anladıkça da bildiklerinizi unutacaksınız... Yağmur'un inatla,tüm saflığı ve temizliği ile yağdığı,Toprak'ın ise Yağmur'a beden olmaktan asla kaçınmadığı,onu sarmaladıkça içine hapsettiği ve Yağmur'un içinde kaybolurken etrafa armağan ettiği o aşkın kokusunu duymak ister misiniz bu sayfalarda? Öyleyse Bildiğiniz Tüm Besmelesiz Aşk'ları unutup,güzel bir Besmele çekerek başlayın Aşk'ı okumaya,yaşamaya,duymaya ve hissetmeye. Aşkı birde Toprak ve Yağmur'dan dinleyelim mi? Öyleyse Aşk kokan bu sayfalara; HAYDİ BİSMİLLAH.. 7 KASIM 2015-Yayın Tarihi