Ateş suyu elinden tutup etrafında döndürürken nazikçe gülümsedi ve suyun bir eli ateşin beline kaydığında birbirlerine olan bakışları insanoğlunun tüm temaslarını sıradan hale getirdi... Ateşi hiç hissettiniz mi? Peki ya suyu? Ateş hiç içinizi yaktı mı? Peki ya su sizi serinletti mi? İkisinin aynı anda bulunmasına hiç olanak verdiniz mi? İkisinin tehlikeli dansını dışarıdan izlerken bir anda kendinizi o dansın içinde bulduğunuz oldu mu? Size temas eden şey bir fiziksel güç değil de duygular ise eğer ne yapardınız? Tamamen duygularla yönetilen bir dansın içindeyim ve duyguların ne demek olduğunu bilmeyen bir kız olarak partnerime ayak uydurmak oldukça zor çünkü o bu dansın beden bulmuş hali olarak karşımda duruyor. Ateş yakardı,su serinletirdi. Benim bildiğim tek gerçek buydu. Ama kendimi bu tehlikeli cazibesi olan dansın içinde bulduğum anda tüm bildiklerim koca bir yalana dönüştü. Yalanlarla dolu bu dünyada hep duyduklarıma göre hareket ettim. Şimdi ise yaşayarak öğrenme vakti.. Peki ya siz,dans gösterisi izlemek ister misiniz?

O kızıl güzel, masamıza ilk oturduğu an içime kor bıraktı. Onu asla kardeşim olarak görmedim. Yüzündeki her bir çilin yerini ezbere biliyorum. Bir gün benim olacak. Tek yapmam gereken büyümesini beklemek. - Komşu çocuğu Barış- 8 yaşımdan beri her sabah onların kahvaltı sofralarındayım. Tam karşısındaki sandalye benim yerim. Simsiyah zindan gözleri beni içine hapsetti. Birgün beni seveceğini hayal bile edemezdim. - Komşu kızı Gamze - BAŞLAYINCA DURAMAYACAĞINIZ, İÇTEN BİR HİKAYE.. Küfür ve +18 sahneler içerir.

Nefesi kesildi. Kalp atışları hızlandı. En kötüsü ise; yine kasıklarında tatlı bir sızı dolandı. Bu adam farklıydı. Bu adamın zümrüt yeşillerinin siyaha çalacak kadar koyulaşması bile muazzamdı. Bu adam tehlikeliydi. Ama bu adam arzuydu. Bu adam kırmızıydı.

Donmak üzereyken buldum onu, beyaz teni neredeyse tamamen morarmak üzereydi. Belkide geç kalmıştım... Çaresizlik içinde çırıl çıplak soyundum ve ölü gibi yatan kadının üzerine uzandım. Bedenime yayılan soğuğa inat Azrail ile savaşmaya başladım. Bana gelen bu mucizeyi ona vermeyecektim...

" Bana vereceğin son hediyeyi istiyorum Demirhan." yutkunup, "Hediyemi verecek misin?" diye sordu. Elinde olmadan sesi titremişti. Kömür karası gözleri de titrek bakıyordu. Aslında tüm bedeni titriyordu. Adam kızın titreyen vücuduna baktıkça kalbinin acıyla sıkıştığını fark etti. İstediği neyse tabii ki yapacaktı. Onun kendisinden son isteğini yerine getirecekti. "Vereceğim." dedi kendinden emin bir ses tonuyla. "Nasıl bir hediye istiyorsun?" Kızın titremesi biraz geçmişti. Karşısındaki adamın ne olursa olsun sözlerinin arkasında durduğunu bilmesi içine bir ferahlık verdi. Omuzlarını dikleştirdi. Kendisi de kararlarının arkasında durduğunu belirtmek istiyordu. "Senin olmak istiyorum. " * * * * * Yasemin Mercan & Ares Demirhan Küçük bir hediyenin, acı veren unutulmamış bir aşkın yeniden doğmasına vesile olacağı bir hikaye; SON HEDİYE... *** 05.07.2015*** Son Durak Serisi 2. kitabı olup, serinin ilk kitabından bağımsızdır. Tüm hakları tarafımca saklıdır. ***

Tanıtım bölümüne göz atınız...

Tanrıça Serisi-1, devamı Buzdan Cehennem'de. Avcı ve element kullanıcıları olmak üzere ikiye ayrılıyorduk. Ben ikisine de dahil olamıyordum çünkü avcıların aksine bir element kullanabiliyordum ; Ruh. Element kullanıcılarına dahil olamayacak kadar hızlı ve çeviktim. Ben bir Tanrıça Çocuğuydum hatta bundan da fazlasıydım. Hades'in ihaneti sonucu yıkılan tahtına ben geçmiştim , ben Son Tanrıçaydım. Titanlar ve onlarla birlikte olan tanrılara karşı , Olimpos'u son nefesime kadar koruyacaktım. Sevdiğim kişilerin yaşamaları için ; ya ölecektim ya da öldürecektim. Fantastik'te #4

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

-Yarım kalmış bir hikâyedir. Bunu bilip ona göre başlamanızı tavsiye ederim. "Belime dolanmış kolları hareket ettirmemeye çalışarak tek hareketle döndüm usulca. Kalbimin kanatları gösterişli bir şekilde çırpındı. Güzel yüzü tam karşımdaydı işte şimdi. Altı yıldır hiç bıkmadan izlediğim, bedensel olarak asla yaklaşmaya cesaret edemediğim.. En acısı da gözlerinin rengini bile bilemediğim adam şimdi yanımda alıyordu en derin nefeslerini. Gece mavileri yanımda kapanmıştı sakince. Oysa ki şimdi gözlerinin içinde dönen her tonu, ara sıra arasına serpiştirdiği siyahları en iyi ben biliyordum. Onun kirpiklerini bile tek tek sayacaktım ben hayatımdaki en büyük uğraş buymuş gibi."

- 19 Mayıs 2015 tarihinde yayımlanmaya başlanmıştır - Yaşayacağım hayatı biliyor olsaydım yine doğmak ister miydim, çok merak ediyorum. Öyle bir kozanın içinde açtım ki gözlerimi, kapkaranlık, dapdar. Nefes alsam yok olacakmışım gibi. Her geçen gün biraz daha küçük gelen, öyle ki hareket etmemi bile engelleyen bir koza. Beni korumak için değil de hapsetmek için etrafıma örülmüş duvarların arasında kalakaldım. Ve bir kelebek bir günlük de olsa tadacağı özgürlük için o kozayı yarıp hayata kavuşabilirken, benim bir kelebek kadar bile umudum yok. Benim adım Sahra. Adım artık annemin kaderi değil benim hikayemin ön sözü.