Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!

********** "O kim?Neden herkes ondan korkuyor?" Benim bu sözlerim üzerine herkes bana bakmaya başladı.Sanırım yine ve yine sesimin tonunu en olmadık zamanda yükselttim.Yeni tanıştığım arkadaşım bana üzüntü,korku ve endişe ile bakarken ben 'O' na bakıyordum. Üstündeki yiyiştiği kızı kenara itip bana doğru gelmeye başladı. O her bir adım attığında insanlar da benden bir adım uzaklaşıyordu.Sonunda karşımda durduğunda beim hikayemi başlatan sözleri söyledi. "Benim kim olduğumu mu merak ediyorsun?Merak etme küçük cadı,sana bunu uygulayarak göstereceğim." Bunları söyledikten sonra bana bir adım yaklaşıp sadece ikimizin duyabileceği sözleri söylemeyi de unutmadı. "Ve bunu istesen de istemesen de kabul edeceksin." Yada benim hikayemi bitiren sözleri söyledi.

Görev; Bir kızı her gün biraz daha, yavaş yavaş öldürmek. Ona işkenceler yapmak ve ölmeyi istemesini sağlamak. Acımasız ama yaralı bir adam. Umutlu ama kırılmış bir kız. Bu görevde ne olacak? Görev onlara ne getirecek? Kız görevin sonunda ölecek mi? Yoksa görevin amacı mı değişecek? Bilmiyoruz. Göreceğiz. *Hikaye gerçek kişilerle alakasızdır. -Tüm hakları saklıdır. Sadece Wattpad'te yayınlanmaktadır. Burada yazılanlar başka bir isimle başka bir yerden paylaşılamaz, çoğaltılamaz. İznim gereklidir. Hikayeyi veya bir benzerini başka sitede görenlerin bildirmesini istiyorum. Kapak Tasarımı @MissBollywood

"Hadi ama karıcığım bu kadar uzak mı yatacaksın bana ?" Cevap vermedim. Belki uyuduğumu düşünür diye. "Uyumadığını biliyorum Malik." "Tanrı aşkına bana Malik deyip durma." "Ama seviyorum." diye cevapladı çocuksu bir tonda. "Bana Malik demeyi mi ?" "Evet." deyip belimden tutup beni kendine çekti.Nefesi tenime deydikçe ürperiyordum. "Ayrıca nefesini boynuma üflemeyide kes." dedim ondan kutulmaya çalışarak. Belimdeki elini daha da bastırıp saçlarımla oynamaya başladı. "Malik uyumaya çalışıyorum." "Uykum yok." "Ama benim var." dedim sesli bir şekilde nefesimi bırakarak. "Ama benim yok." "Zayn o zaman git kızlarla oyna saçımla değil." "Saçların çok güzel." Zayn'den bu tür şeyler beklemediğimden ağzımı kocaman açmıştım resmen. "Teşekkürler diye bir kelime var bilmem biliyor musun Malik ? " Zayn hala şok yaşadığımı bilmiyor tabi. Ona döndüm. "Uyumam gerek." "Uyumana yardımcı olabilecek bir şeyler yapabilirim ? " "Çeneni kapat yeter Zayn." Tekrar arkamı dönmek üzereyken Zayn çenemi tuttu ve : "Belki çenemi kapatmam da bana yardımcı olabilirsin " bunu dudaklarıma bakarak ve kendi dudaklarını yalayarak söylemişti. İster istemez benim gözlerimde onun dudaklarına kaymıştı. Dudağımı ısırmaya başlamıştım. İkilemdeyim. Hem onu öpmek istiyor hemde öpmek istemiyorum. Tabi çoğunluk öpmemden yana ama yine de... Ürkek bir şekilde sordum : "Seni öpmemi mi istiyorsun ?" Gözleri dudaklarımdan gözlerime çıktı ve beni cevapladı : "Seni öpmek istiyorum."

... ''Bana bir söz ver '' nefesi yüzüme çarparken zorlukla yutkunup ela gözlerine baktım. Bakışlarında o kadar çok duygu besliyordu ki saatlerce gözlerine bakmak istiyordum. Aşk-Nefret-Özlem-Hüzün-Acı ve daha bir çok duygu dolu bakışları dudaklarıma kaydı. '' Ne olursa olsun , ölüm bizi ayırana kadar beni bırakmayacağına söz ver Lucy. '' Onun çok sevdiği dudaklarımı dişlemeye başladım. Bakışlarım gözlerinden , öpüşmekten dolayı pembeleşen dudaklarına kaydı. Seslice yutkunup heyecanla aldığım nefesimi düzene katarak konuştum. '' Ölüm bile bizi ayıramaz Zayn. Seni asla bırakmayacağım. '' Dudaklarımızı tekrar birleştirdiğinde gözlerimi kapadım ve kendimi ona teslim ettim. Since: 14.08.2013