-Çünkü bu sadece basit bir an-

"Kapımın önünden başka bayılacak yer bulamadın mı?" "Sen ne kadar kaba bir adamsın ya? Sanki ben seçtim bayılacağım yeri! Hatta inanır mısın? Kapının önünden geçerken dedim ki burası bayılmak için çok uygun bir yer. Burada bayılırsam dağdan inen bir takım elbiseli ayı gelir ve beni kurtarır! O ayı da sen oldun!" "Sen benimle dalga mı geçiyorsun? Bana ayı mı dedin sen?" "Ben sana takım elbiseli ayı dedim. Sadece niye bir kısmını alındın ki?" * "Bu yazı da ne?" "Dikkat! Mafya var!" "Hadi ya! İyi ki okudun! Benim okuma yazmam yoktu zaten" "Sen kültürsüz bir mafya mısın? Hiç yakıştıramadım! Çok ayıp! İstersen öğretebilirim!" "Hay Allah'ım sen bana sabır ver! Sülük gibi yapıştın bir de gitmiyorsun ya! Ben sana ne yazıyor demedim! Niye arabamın camındaydı bu?" "Hani bebek olan arabalara yazıyorlar ya 'dikkat! Bebek var!' ben de düşündüm ve dedim ki mafya olan arabaya 'dikkat! Mafya var' yazmak gerekir? Kötü mü düşünmüşüm?"

Kate Londra'ya gider ve orda bir ev tutar.Tabi bu evde onun dışındanda birkaç kişi daha yaşıyordur.Kimi zaman adeta facia kimi zaman aşk dolu anların yaşanılacağı bir kitap.Eğlencenin ve aşkın son durağı neresi? Merhaba 1D..... Merhaba Londra....

❝Küçüklükten bu yana, her zaman hayatımın yaşadığımdan çokta farklı olamayacağını düşünmüştüm. Ailem her zaman paramparça ve toplumun alışılagelmiş aile yapısından farklı kalacağını sanmıştım. Benimde sonumun bu şekilde kalacağı, babam gibi hiçbir zaman doğru düzgün bir meslek sahibi olamayacağımı sanırdım. Şu an bile anneme olanlar konusunu sindirememiş ve hala konuşmamak için saklanır hale gelmiştim. Bazıları her ne yaşamış olursa olsun sürmüş oldukları hayattan daima umut beklerlerdi. Onlara göre umut olmadan yaşamı sürdürmek imkânsızdı. Bana göre bu tam tersiydi. Ben hayatın en kötü taraflarını yaşamış kızdım. Dünyanın en karanlık tarafında kalmıştım. Benim olduğum tarafta umut yoktu, sevgi yoktu, aile yoktu. Sefillik vardı, cinayet vardı, alkol vardı. Kötü insanlar her tarafımdaydı, en yakınımdaydı; babamdaydı. Sanırım bu kısımdan asla bahsetmedim. Bu bataklıktan kurtulup, dünyanın en aydınlık tarafına birden ulaşmıştım. Hemde hiç tanımadığım bir adam tarafından. Beni köhne mahallemizin, köhne olan bir marketin kasiyerlik kısmından alıp spot ışıklarının altına yerleştirmişti. Ben hayattan bir umut bile beklemezken, hayat bana bir mucize vermişti. Ve bana verilen bu mucizeye sıkıca tutunmaya çalışırken kendi umudumuda kendim yaratmıştım. Mutlu olmaya ant içtiğim zamanların içine dünyaca ünlü bir yıldız girivermişti. Öyle güzel sevmişti ki, ikinci mucizem de O oluvermişti. Harry Styles. Hayatımın Aşkı. Tüm oluverenler de bizim hikâyemizdi işte. ❞ #Wattys2016 | Gizli Cevherler #onedirection kategorisinde #1 numara! #adventure kategorisinde #1 numara! #harrystyles kategorisinde #1 numara! #selenagomez kategorisinde #1 numara! © Tüm hakları saklıdır.

“Birincisi-” “Harika, bir de maddelemiş.” gözlerimi devirdim. Beni önemsemeden, devam etti. “Birincisi, kimse bilmeyecek.” “Hah, ben de insanlara piçin tekiyle düzüştüğümü anlatmak için ölüyordum.” Sen bilirsin, der gibi omuz silkti. “İkincisi, duygusal hiçbir şey istemiyorum,” yüzünü buruşturmuştu. “Onlar olmayacak, tamam mı? El ele tutuşmam, asla dudaktan öpüşmem. Şu ağlama şeyleri beni her zaman hasta eder, bu arada.” şüpheyle yüzüme baktı. “Bir de bana aşık olmazsan, sevinirim.”

Hayata dair milyonlarca plan yaparız. Peki verdiği karşılık bizi ne kadar güldürür? Hayalleri için Londra'ya gelmiş şaşkın, sıradan bir genç kız. Düşlemiş olduğu şeylerin ne kadarını buldu?İçine düştüğü ilginç kargaşanın neresi daha komikti? Peki ya rüyalarındaki prensi beklerken karşılaştığı adama ne demeli? O sıradan bir kızdı, ta ki gözleri sıradan olmaktan çok uzak Harold'ın gözleriyle buluşana kadar...

“Birazcık üstelesem, benimle yatmak için bana yalvarırsın Colin.” Ben mi? Bir erkeğe mi? Yalvaracak mıyım? Hah! Dalga geçiyor olmalıydı. Kaşlarımı kaldırdım ve alaylı bir sesle konuştum, “Tanrım! Üzerimdeki tişörtü çıkarıp yanına gelsem üstüme çıkmak için yapmayacağın şey kalmaz.” Fark ettiniz değil mi millet? O başlatmıştı, teknik olarak ben bir şey yapmamıştım. Yani şimdiye kadar. Üstelik lütfen, asla bir erkeğe yalvarmam. Genelde bu işi onlar üstlenirler. “Kendine fazla güveniyorsun Colin.” Kaşlarını çatmış, dilini dudakları üstünde gezdirmişti. Dudakları ise midemi bulandırmayan tek yeriydi. Her neyse. Bir şey duymadınız tamam mı? Eğer size ‘Colin Harold’ın dudakları hakkında ne düşünüyor?’ diye sorarlarsa, bir şeyler saçmalayıp koşmaya başlıyorsunuz. Bir daha arkanıza dahi bakmadan koşmaya başlıyorsunuz… “Deneyimlerim yüzünden, Harold. Anlarsın ya?” Göz kırpışıma başını sallamakla karşılık vermiş, “Harry.” Diye de düzeltmişti. Düzeltmesine karşın umursamazca omuz silktim ve tam tekrar telefonumu elime alacağı sırada, boğuk sesiyle irkildim, “Ufak bir iddiaya ne dersin Colin?” “Nasıl bir iddia dan söz ediyoruz?” Bir kez daha gözlerimi kısmış, direkt olarak gözlerine dikmiştim. “Bilirsin, belli bir süre belirleyeceğiz ve ilk dayanamayan, pes eden-“ “Yalvaran,” Bunu gülerek söylemiştim. "Kaybeder.” “Bana aşık olma sakın.” Evet, sanki hiçbir işi yokmuş gibi, bir de onun bana aşık olmasına katlanamazdım… “Lütfen, kural bir, aşk yok.”

Çıkmazlarla dolu karanlık bir aşk hikayesi.

"Bir rüyanın asla yapamayacağı bir şeyi yaptım ben. Kurallarımı çiğnedim. Hala bunu nasıl yaptığımı düşünüyorum." Üzgün gözüküyordu. Normalde hiç böyle olmazdı. Hep bana tavsiyeler verir, şakalar yapardı. Bir rüya olması ona olan sevgimi hiçbir zaman azaltmamıştı. Şimdi ise fazlasıyla kötü gözüküyordu. "Ne olduğunu artık anlatacak mısın?" Görüntüsü yavaş yavaş siliniyordu. Yanımda uyuyan Harry'e baktım. Hiç uyanacak gibi gözükmüyordu. O zaman neden rüya adamım silikleşiyordu? Ellerini yanaklarıma yerleştirdi. Alnıma bir öpücük kondurdu. "Benim görevim bitti. Gidiyorum." Söyledikleri bütün bedenimin titremesine neden olmuştu. Gerçek ve rüya arasında bir fark olmasa da ben gerçeğe âşık olmuş ve rüyaya arkadaşlık bağlarımla bağlanmıştım. "Gidemezsin." Dudaklarını burnuma bastırdı. "Yapmam gereken bir şey yaptım. Şimdi de sonsuzlukta kaybolmaya gidiyorum." Endişeyle konuşmak için ağzımı açtım. "Neden bana bunun ne olduğunu söylemiyorsun?" Görüntüsü daha fazla silikleşirken cevap vermeye çalışıyordu. "Ben bir rüya olarak sana âşık oldum Gabrielle." Ve tamamen kayboldu. NOT: okumanızı tavsiye etmem...