Zazdrość potrafi pochłonąć niczym piekielny ogień, a Gregory nienawidzi bawić się w płomieniach...

66 osób Każda z nich miała znajomych, rodzinę, prace. Życie jak z bajki. Wystarczy tylko jeden błąd, jedno potknięcie, jeden telefon by ta osoba w najbliższym czasie straciła życie. Ktoś dzwoni, daje pieniądze, imię i nazwisko, a ja w niecałe 24 godziny pozbawiam tą osobę życia. Proste? Nie dla każdego, lecz dla mnie tak.

Radosna (lub wcale nie) twórczość jako rekompensata za brak rozdziałów historii "Snowflames". Hope you enjoy it :) Mawiają, że z gówna bicza nie ukręcisz - przekonajmy się!

Pisane między obieraniem buraków, a krojeniem grzybów. Pół na kolanie, pół serio. Okupione bólem nadgarstków i motylami w brzuchu. Zapraszam wszystkich serdecznie na podszytego świętami oneshota! Wesołych Świat! 😘

Słońce wstawało, a jego promienie oświetliły podkrążone oczy, zaczerwienione od łez. Erwin co chwilę musiał brać głęboki oddech i hamować szloch, chcący wyrwać mu się z piersi. Drżącymi palcami obracał na palcu złotą obrączkę - przedmiot, bez którego nie wyobrażał sobie wyjść z domu. Który sprawiał, że jego dzień stawał się radośniejszy zaraz po przebudzeniu, gdy jej blask wyrywał go ze snu. I który następnego dnia miał zniknąć bezpowrotnie. Bo tak zadecydowała rodzina. Happy Morwin Everyone ;)

Ziarno zasiane przez przypadek nie miało szans wykiełkować. Czemu więc spisana na straty roślina pnie się wciąż w górę? Wiecie co jest wyznacznikiem genialnej historii? Kiedy nie możesz powstrzymać się przed napisaniem fanfika do fanfika :D padam do stóp Kitaszki, która dała mi przeżyć jedną z najwspanialszych przygód. Jeśli jeszcze nie mieliście okazji przeczytać jej prac (bo części są aż dwie!), to serdecznie zapraszam do niej po "Fake love" oraz "Broken" https://www.wattpad.com/user/Kitaszka ! A to tu - to moje zakończenie :)

Widok miasta z TEGO dachu zawsze zapierał mu dech w piersiach. Nie potrafił pojąć jak wiele skrajnych emocji wiązało się z tym miejscem - duma, radość, smutek, strach. A teraz do wszystkiego dołączyła bezsilność, której nie potrafił dać ulecieć. Nie czuł siły by krzyczeć, by wyć, nawet by płakać. Po prostu siedział i analizował w sercu to najprostsze, najbardziej oklepane powiedzonko - „jeśli coś kochasz, pozwól temu odejść". Szczęśliwych Walentynek ;>

Gdy bursztynowy blask znów ukazał się oczom Montanhy, nie był już pełen niepewności i dezorientacji. Iskrzyły w nim radość i... szaleństwo. Krótki oneshot, w sam raz na lekturę w przerwie wojny shipów. Zapraszam!

Na pierwszy rzut oka wyglądał na cholernie znudzonego. Siedział na kanapie z lampką czerwonego wina i sączył je powoli, przyglądając się jak David i Nicollo grają na konsoli. Przekrzykiwali się przy tym potwornie, jednak żaden dźwięk nie wyprowadzał siwowłosego Erwina ze stanu, w jakim się znajdował. Stanu potężnego zamyślenia. W gruncie rzeczy powinien być szczęśliwy - ulubiony trunek, przyjaciele u boku, na koncie kolejny udany napad na bank, a do tego w końcu błogi, święty spokój. Ciężko jednak było mu nie rozmyślać o białej kopercie, spoczywającej na regale obok telewizora. Chociaż leżała płasko od momentu, gdy ją tam wrzucił, przed oczami wyryty miał obraz swojego imienia i nazwiska, wypisanych złotym atramentem. Tekst powstał na podstawie pomysłu i notatek Kitaszki, na ręce której składam serdeczne (tu oficjalne, bo prywatne już poszły :D) podziękowania i zapraszam do czytania jej prac - po raz pierwszy, jeśli jeszcze ich nie znacie, i po raz kolejny, bo i wracać jest do czego <3

Późna noc, boczna uliczka oraz dwa serca, które nie potrafiły się wcześniej odnaleźć. -- Oneshot morwinowy 18+ z (jak to kiedyś ktoś określił na Twitterze) genitaliami w roli głównej :D Oczywiście shipuję tylko fikcyjne postaci, a nie prawdziwe osoby.