Gece için yaşamanın tek bir amacı vardı. Ailesinin ölümünden sonra , sadece onlara verdiği sözleri tutmak , babasının hayallerini gerçekleştirmek için ayakta duruyordu. Nereden bilebilirdi ki onun için tehlikeli olan acımasız , taş kalpli , ruhsuz bir adama aşık olacağını. Ne demişti adam "ben aşık olamam , ben kimseyi sevmem Sevemem." Aras'ın hayatında aşka sevgiye yer yoktu. Tehlikeli hayatında böyle şeylere yer vermek gibi bir düşüncesi hiç bir zaman olmamıştı. Her şeye inancını yitiren bir adamın sevgiye inanması neredeyse imkansızdı. Basit bir çarpışmanın hayatlarını değiştireceğinden ikiside habersizdi. "Bir daha karşıma çıkma demişti adam." Ama kader onları bir araya getirmekten hiçbir zaman vazgeçmedi. "Aşk uzaktı , bir o kadar da yakın..."

İki Kitap Bir Arada! Hangisini isterseniz onu okuyun! İki kız düşünün, biri korktuğu aşktan kaçarken diğeri birlikte büyüdüğü adamın her bir cümlesinde kırılan.. Birisinin kalbi yangından kaçarken diğerinin kalbi alevler içinde yanan.. Destina aşık olduğu adamın gözlerine onu görmesi için bakarken, Melsa aşık olduğu adamın gözlerindeki boşluğu her gördüğünde alevler içinde yanan kalbinin artık acı çekmemesini dileyen.. Ve iki adam, biri aşık olduğu kızın onu sevmesini beklerken diğeri sadece günden güne kıran..

Aşıktı toprak gözlüsü. Güzel gözleri, aşık olduğu kişiyi görünce ışıl ışıl parlardı. Bakmaya, tutmaya kıyamadığı o erkeksi, güçlü, sıcak elleri başka bir kızın elini tutardı. Canı yanardı o zaman genç kızın. Canından bile çok sevdiği toprak gözlüsü, başka bir kızın elini tutarken, nasıl canı yanmasındı ki? Her şeyini bilirdi Aslı, O'nun. Neyi sever, neye kızar, çayına kaç şeker atar, kahvesini nasıl içer, en çok hangi kitabı sever, neyi ister ..hepsini bilirdi. Mehmet'in kendisinden bile daha yakındı Aslı, O'na. Bebeklikleri, çocuklukları, gençlikleri birdi onların. Kalpleri birdi. Ama Aslı, seviyordu işte çocukluk arkadaşını. Çok seviyordu hem de. İçi gidiyordu Mehmet'ine bakarken. Mehmet ona dostça sarılıp, öperken içi gidiyordu genç kızın. Titriyordu elleri, eriyordu kalbi. Öyle güzel bakardı ki Mehmet kendisine...toprak gözlerini öyle güzel gezdirirdi ki Aslı'nın üzerinde. Bir de tatlı tatlı gülümserdi ya hani! İşte Aslı, kaybederdi kendini. Mehmet'i onu sevse, onu görse, onu bilse, onu öpse, onun elini tutsa olmaz mıydı? Ne gerek vardı yabancı ellere? Onun için titreyen, onun tenine değecek olmanın heyecanıyla terleyen kendi elleri dururken, neden başka bir kızın elini tutardı ki Mehmet? Kalbi onun için delicesine çarparken, nasıl da fark etmezdi bunu genç adam? Peki ya Mehmet? Horoz ibiğini(Öyle derdi Aslı'sına Mehmet) paylaşabilir miydi kimseyle? Fark etmeden içine yerleşen o tarifi mümkün olmayan duygularla nasıl baş edebilirdi? --- Aslı ve Mehmet, Nefretten Gelen Aşk(NGA) hikayesindeki Elif ile Ali ve Kenan ile Hayal'in çocuklarıdır. Bu hikaye NGA'nın devam hikayesidir. NGA'daki Aslı ve Mehmet kısımlarını okumak için son bölüm ve özel bölümlere bakın. Hadi, başlayalım.

Hiç tanımadığı, hiç görmediği ve hiç bilmediği birinden gelen bir mesaj.. Karanlık bir adamın, yıllar önce kendini genç kıza kaptırmasıyla yola çıkan bir aşk.. Adam, genç kız için onu üzenlerden sessizce, habersizce intikam alırken genç kızın yanına yaklaşan herkesi tehdit ediyordu. Aşkı için her şeyi yapmaya hazırdı. Kendisi karanlıktı ama sevgisi beyazdı. Bir aşk hiç bu kadar Gizemli ve Güzel olmamıştı. -KısaHikaye #3 Başlangıç T: 17 temmuz 2017 Bitiş T : 28 ağustos 2017

Öfkesini kontrol edemeyen, müziğe aşık Akif Yücel... Yüksek sesten ve ani hareketlerden korkan, her gözlerini açışında kendinden nefret eden Aynura Türkmen... Biri tiryaki, diğeri astım hastası. Tek ortak noktaları müzik olan iki insan, ortada sadece bir gitar ve gitarın ilk perdesine gizlenen duygular var. Tüm Hakları Saklıdır ©

Nerde olduğumu bilmediğim bir yerde sebepsiz yere hem dayak yemiş hemde ağır hakaretler işitmiştim. Kapının sertçe açılmasıyla ağrıdan çatlayan başımı hafifçe kaldırdım günlerdir aç ve susuzdum. İçeri giren siyah takım elbiseli adama yorgun ve uykusuz gözlerimi diktim. Bana bakmadan hatta hiç umursamadan yanımdan geçti. Bende gittiği yöne doğru kafamı çevirdim ve son gücümle "ben bişey yapmadım" dedim. Ayak sesleri birden kesilince durduğunu anladım. Sonra tekrar yürümeye başladı ama bu sefer bana doğru geliyordu adım seslerinin artmasından bunu anlamıştım. Gelip tam karşımda durdu ve yüzümü kapatan saçlarımdan sertçe çekerek kafamı dikleştirip yüzüme baktı. Acıyla inledim ama belli etmemeye çalışarak bende ona nefretle baktım. Kirli sakalları kalemle çizilmiş gibi dudakları ve kaşları. Kendimde değildim ama karşımda duran adam gerçekten de kendine hayran bırakacak türdendi. O sert ve nefret dolu bakışları aniden yerini şaşkınlığa ve büyük bir öfkeye bıraktı. Ellerini hızla saçlarımdan çekti ve arkasını dönerek diğer takım elbiseli adamlara var gücüyle bağırdı - Aptal herifler bu o değil yanlış kızı kaçırmışsınız ! 17 Ağustos 2018 tarihinde yayımlandı.

Ve diyeceğim ki; Aşk güzel şey.. vɑktinde ve doğru insɑnlɑ geldiği sürece...

"İşte benim hayatım da böyle." Fısıldamıştı. "Tüm hayatım tepe taklak. Olmadığım biri gibi davranıyorum ya da olmak istediğim kişiyi saklıyorum ama..." Yüzünü yavaşça benden tarafa çevirdiğini göz ucuyla gördüm. "Ama sana baktığımda başım öyle bir dönüyor ki... Ben.. seninleyken... mola olsun olmasın gerçek Özgür olmak istiyorum. Sen de.. gerçek Yosun olamaz mısın? Bana bakamaz mısın?"

Yiğit Sarsılmaz'a yirmi sekiz yıllık hayatın nasıl geçti?diye sorsalar hiç kuşkusuz "çapkınlıkla"derdi.Tabi bu durum Güneş Doğan'a aşık olmadan önceydi... Güneş Doğan...Ölüm üzerine inşa edilen bir evliliğin meyvesi olarak yaşamı acıyla geçmiştir.İlk kez aşkı tattığı adamla en yakın dostum dediği insanın ihaneti ona kapanmayacak yeni bir yarayı beraberinde getirmiştir... -Bu isimle yazılan ilk hikayedir. -Başlangıç 27.05.2017 -Bitiş 28.08.2017 Özel bölümler ile devam edecektir. Hikayenin kopyalanması halinde hukuki haklarımı kullanacağımı belli etmek isterim.