Το πνεύμα των εορτών ψάχνει απεγνωσμένα έναν τρόπο για να αναστηθεί και να θέσει εκ νέου σε λειτουργία τα εργοστάσια του Βόρειου Πόλου. Αναζητά ανάμεσα στο πλήθος εκείνη τη μοναδική καρδιά που θα το φιλοξενήσει και θα αλλάξει τα σχέδια του Άγιου, για μία ακόμη χρονιά δίχως δώρα, δίχως προσφορά. Στην αφετηρία της περιπέτειας, ένα ραγισμένο στολίδι, που τυχαία θα πέσει στα χέρια της δεκαεξάχρονης Σάρα και της εννιάχρονης αδερφής της Ζωή. Τι να σημαίνουν άραγε τα αρχικά που είναι χαραγμένα επάνω του; Μήπως τελικά τα Χριστούγεννα υπάρχουν στ'αλήθεια;

Σε αυτό το βιβλίο, θα πέρνω συνεντεύξεις. Αλλά με μια διαφορά! Θα ρωτάω μερικές φορές περίεργα ή τουλάχιστον ασυνήθιστα ( για συνεντεύξεις) πράγματα. Αυτα! Ελπίζω να σας αρέσουν οι ερωτήσεις μου! ❤ #5 questions 09/12/20 #2 interviews 09/12/20 #2 weird 09/12/20

"Φτιαχνεις κανόνες για να τους σπας... " Ειπε και τοποθέτησε ένα μισοσβησμενο τσιγάρο στα χείλη της . Οσα απαγόρευα τόσο καιρό έγιναν στάχτες στην φωτιά που άναψε . Ήμουν ο πρώτος που τους έλεγα να μην πηγαίνουν στην Απαγορευμένη πόλη και να που τώρα , μετά από σχεδόν ένα χρόνο, εγώ συνεχίζω να χανω τον εαυτό μου μέσα της .... Πάντα έλεγα ότι αυτή η πόλη σε τυλίγει στον βούρκο. Αυτός ήταν και ο σκοπός της δημιουργίας της. Έκρυβε μέσα της τους χειρότερους... Τους Εξόριστους... Ακόμα κι έτσι όμως , γι αυτούς θα παραμείνω ένας άγνωστος , ενας ξενος χωρις ταυτότητα... Ενας απλος περαστικος που ερχεται και φεύγει. Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

"Σου απαγορεύω να τον ξαναδείς!" Φώναξε ο Ίαν και Η Φαιθ τον αγριοκοιταξε... "Δεν καταλαβαίνεις! Πότε δεν θα καταλάβεις!" απάντησε και αμέσως τα πανέμορφα διχρωμα μάτια της άλλαξαν χρώμα. "Είναι θνητός που να πάρει η οργή! Πότε δεν σου απαγορεψα τίποτα αλλά κατάλαβε το ! Μας βάζεις όλους σε κίνδυνο!" Χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι δίχως να φοβάται την άγνωστη ακόμα φύση της. "Τον αγαπάω... Όπως κι εσύ αγαπας την μαμα πατέρα" Ο Ίαν πλησίασε και κοίταξε έξω από το παράθυρο. Είδε την γυναίκα του να κάθεται στον κήπο και αναστέναξε. Δεν μπορούσε καν να βρει το κουράγιο για να της πει πως η Φαιθ μπλέχτηκε με έναν θνητό... "Πρέπει να τον ξεχάσεις. Αν εμοιαζες λιγο με την αδερφή σου όλα θα ήταν τόσο διαφορετικά...Παει και τελειωσε! Από δω και πέρα θα κυκλοφορείς με τον Λιαμ παντού!" Ακούγοντας τις τελευταίες του λέξεις ένιωσε θυμό. Τον Λιαμ τον σιχαινοταν ... Η πόρτα άνοιξε με μόνο ένα της νεύμα... Έφυγε δίχως να πει λέξη αλλά η σιωπή της τα έλεγε όλα... Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

το βιβλίο αποτελεί την συνέχεια του "Shadows : The Beginning " "Ως πότε θα με αντιμετωπίζεις σαν μωρό πατέρα?" "Δεν σηκώνω κουβέντα Ελπίδα! πάει και τελείωσε από δω και πέρα ο Ίαν θα βρίσκεται μαζί σου συνεχώς!" "Σου είπα... το όνομα μου είναι Χόουπ ...Και Δεν θέλω ακόμα έναν ηλίθιο να τρέχει από πίσω μου !" Εκείνη νόμιζε πως όλος ο κόσμος είναι λάθος... Με τις δυνάμεις της να μεγαλώνουν και τα προβλήματα να την ακολουθούν σε μια εποχή που η νεολαία ήταν ανεξέλεγκτη πάσχιζε να αναδείξει την ανεξαρτησία της πηγαίνοντας κόντρα σε όλα τα" πρέπει" και τα "μη" που έβαζαν οι δικοί της . Δείχνοντας απειλητικά τους κυνόδοντες της στον μαυροντυμενο άντρα πίσω από τον πατέρα της , ύψωσε το κεφαλι της περήφανα αποχωρώντας από το δωμάτιο , δεν θα άφηνε κανέναν να γίνει η σκιά της ξανά ... Και ο Ίαν θα το μάθαινε με τον δικό της τρόπο ... Αυτό όμως που εκείνη αγνοούσε ήταν πως κι εκείνος ήταν το ίδιο αποφασισμένος. Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα. Κατοχυρωμένο κάθε νομικό δικαίωμα

Ένα σκοτεινό σχέδιο, ένα ψέμα και μια λάθος πληροφορία θα φέρουν το χάος... Ενας άντρας που ξέρει ακριβώς τι θέλει... Ποιος είναι άραγε; "Άφησε με ήσυχη ρε!!" Αποκρίθηκε αλλά εκείνος συνέχισε... "Μην με πλησιάζεις σε παρακαλώ..." Η φωνή της έσπασε, λύγισε και έσβησε... σε δευτερόλεπτα βρέθηκε μπροστά της. Η ανάσα του έπεφτε καυτή στο πρόσωπο της , κάνοντας τον φόβο να φωλιάσει μέσα της. "Σταματα να προσπαθείς.. Δεν πρόκειται να πας πουθενά τώρα.." Γέλασε σαν το διάολο κι εκείνη παγωμένη έχασε έναν χτύπο από την καρδιά της. Η φωνή του σταθερή, κρύα , διχως ίχνος συναίσθηματος. Έκανε τα μαλλιά της στο πλάι και άφησε τον γυμνο της ώμο σε κοινή θέα . "Μου ανήκεις..." Δήλωσε και εγυρε προς το μέρος της... Και μετά σκοτάδι.... Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα