Şimdi ben bayat bir ruhla, yüzüme yerleştirdiğim sahte olmayan ama içten de olamayan en önemlisi de ruhumu yansıtan buruk bir gülümsemeyle ilerliyorum. Bir nebze pencere açılsa şu güçsüz kalbimden diye bekliyorum hala bir umutla . Çünkü ben asla pes etmeyi kabullenemeyen ,kolayca kaybetmeyi kabullenen bir insan olmadım hiçbir zaman. Şimdi düşündüğüm tek şeyde batarmı ay, doğarmı Güneş ? İçimdeki bu zifiri karanlık geceden kurtulabilirmiyim,veyahut anahtarı bilinmeyenlere saklanmış olan kapıyı açabilecekmiyim? Diz çökermi bu karanlık çöküş, galib gelebilirmiyim bu sefer? ..💫💫 (19.11.2017)