Anlaşmalı evlilik hikayelerinden birini de MSÇ kaleminden okumaya ne dersiniz? Zamanın çapkın, havai genci Erhan, anne sözü dinleyerek evlenmiş, üç de çocuk yapmıştır. Bir de üstüne belediye başkanı olunca hayatı düzene girmiştir. Ta ki üç çocuğunun annesi olan karısı ölüp de tekrar evlenmesi için çevre baskısı yediği karanlık günler gelene dek. Bütün bunlar Erhan'ı yıldırmamış aksine dahiyane bir planla hayatına yeniden el atmıştır. Ailesinin çenesini kapatmak için elinden tutup güzeller güzeli Çiçek'i çocuklarına annelik etmek üzere evine getirmiş ve çok aşık olduğunu söylemiştir. Cebindeki evlilik sözleşmesinden ve güzel Çiçek'in kendisine Bey diye hitap ettiğinden ise kimseye bahsetmemiştir. Erhan Başkan, Çiçek Gelin'i en küçük kızı okulunu bitirene kadar yanında tutmayı düşünürken planları yaşadıkları ile örtüşecek mi acaba?

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

his paradise and her angel, to jeon_dae.

İnsanı sadece sevdiklerinin ihaneti yıkar, kalp kırılır izi derinlerde kalır. Kişiliği oturmuş olan, yaşadıklarından sıyrılıp küllerinden yeniden doğar. Daha güçlü, daha dirayetli... daha... yalnız!..

❤️ Epsilon Yayınevi ile raflarda! Kitaptan ilk üç bölüm okuyabilmeniz için yayında! #1 Romantizm Yaman, Rüya için, tıpkı onun söylediği gibi, bir kahraman olmak istemişti. Bir katil değil, öfke ve sertlik dolu bir adam değil, basit bir kahraman... Sadece bir anlığına da olsa, uzanıp kızın elini tutsa, değişebileceğini hissetmişti. Yoktan var olup bambaşka bir adam olabileceğini... Karanlık denizi aydınlatan bir deniz fenerinin ışığını görmüştü gözlerinin içinde. Öyle parlak, öyle güzel bir ışıktı ki gözlerindeki, adama o karanlık denizi aşabileceğini hissettirmişti...Sanki yalnızca bir kez sıkıca yakalasa o eli, tüm kirleri terk edecekti bedenini. Ama adam o eli tutmamıştı. Nasıl tutardı ki? Tutamazdı. Tutarsa kirletirdi. Tutarsa değişmesi gerekirdi. Başlangıç : 31.12.2013 Bitiş Tarihi :11.10.2016 İnstagram / llchaim Facebook grubu / BUSE ATMACA HİKAYELERİ

ŞİMDİ EPSİLON YAYINEVİ KATKILARIYLA TÜM KİTAPÇILARDA... ------- "Biz, aynı rengin iki farklı tonuyduk. Bir yanda soğuk bir gecenin üzerine dökülen ay ışığı, diğer yanda kar yağarken bile parıldayan bir güneş... O ve ben, birbirinden uzak ama aslında bir o kadar yakın iki kişiydik. O ateş, ben baruttum. Temasımız son derece yakıcı olabilirdi ve birbirimizden uzak durma ihtimalimiz, bir buzulun ortasında can çekişen kıvılcım kadar yetersizdi. Kimisi buna kader diyebilirdi, kimisi tesadüf... Ne söylendiğinin önemi yoktu; şu noktada önemli olan tek şey ateşin kuvvetiydi."

Umudun ufka yelken açmasıydı aşk. Kimine göre tekti, hayat boyu… Kimine göre ise hiç yoktu, yalandan ibaretti. Acılarla yoğrulmuş iki bedendi onlar. Bir olmak akıllarının ucundan geçmezken kader sessiz oyunlarına oyuncak etmişti ikisini de. Gökyüzü siyaha boyanırken dudakları kanıyordu aşkın. Yeryüzü gölgelerin hükmüne boyun eğmiş, kazanan kara kalem olmuştu. Acı veren siyah bütün umutları silerken yaşanmışlıklardan, soğuk kalpleri dağlıyordu. İkinci kez ağlayan kalplerin hikâyesi saman kâğıdını boyarken gözyaşı eşlik ediyordu her satıra. ♙♟ Sustu kadın. Konuşmak haramdı artık ona. Bambaşka bir aşka düşmüştü küçücük yüreği. Sevilmemek belki atlatılabilirdi ama bunu her gün en acı şekilde hissetmek dudaklara mühür, kalbe yaraydı. Ne gidebilirdi artık ne de kalabilirdi. Sevdiği adama koşulsuz boyun eğmek zorundaydı. Ruhu olmayan bir adamın avuçlarına kalın halatlarla bağlanmış bir oyuncaktı artık o. Koşulsuz, şartsız O’nundu. “Seni en çok ben seveceğim…” Ve sustu adam. Aşka dair tek kelimesi yoktu kurumuş dudaklarında. Düştüğü bataklıktan yüzeye çıkmak, her bir zerresi çamura bulanmış bir hayatı temizlemek imkânsızdı. Onun günlerine güneş doğmayalı çok olmuştu. Karanlık iyiydi, intikam savaşının ezeli dostuydu. Oynaması gereken basit bir oyun, avcuna hapsettiği güzel bir oyuncağı vardı. “Beni başta herkes sevdi…” ♟ Sahipsiz Umutlar Serisi 1. Kitap♟

" Ve Nefret, başarısızlığa uğramış sevgidir."