Kumral olan "Metresin kızı değil misin?" dediğinde donup kalmıştım. Küçük çocuklardan duymak başkaydı, aklı başında insanlardan duymak başkaydı. Arkamdan konuşmaları bir yere kadar tamamdı, korkak işiydi de yüzüme söyleyecek haddi, cesareti nereden buluyordu bunlar? Her pazar bölüm gelecektir. İlerleyen bölümlerde +18 kısımlar olacaktır. Kapak tasarımı umutsuzdesing İlk yayınlama tarihi: 05.04.2023 Final yayınlanma tarihi: 18.12.2023

Umut Çağlayan. Bu isim benim çocukluğum. İlk kalp çarpıntım, ilk acım, ilk yaramdı. Bana hem, ömrüm boyunca kimsenin veremeyeceği güveni veren, hem de bana ömrüm boyunca insanlara güvenemeyeceğimi öğreten kişiydi. O benim zaafımdı. Çoğu zaman gözlerime dolan yaşların sebebiydi, hiçbir şey yapmadığı anlarda bile. Çünkü o bir kere yapacağını yapmıştı ve dahasına gerek kalmamıştı. O benim en güzel yıllarıma ihanet lekesini süren bir zalimdi. Hem de hala kalbimi hızlı hızlı çarptırabilen aşık olduğum zalim.

"Tanıdın mı beni?" Daha fazla tahammül edememiştim bu sessizliğe. Elalarına çıkardım harelerimi. O an gözlerinde gördüğüm ifadeyle irkildim. Kararan gözlerinde en net gördüğüm duygu nefretti. Bana nefretle bakıyordu. Uzunca bir süre çıkamadım o bakışların etkisinden. "Git buradan!" Ne? Şaşkınlıkla bakıyordum yüzüne. Yıllar sonra bana söylediği ilk şey bu muydu? Öfkeyle bir adım attı bana. "Git buradan dedim sana, git!" Sarsakça bir adım attım geriye. İrice açılmış gözlerimle bakıyordum öfkeyle çevrili elalarına. Git diyordu bana. Tanımıştı beni. Gözlerindeki saf öfkeye şahit olmak soluğumu kesti. Nemli gözlerimle baktım ona. Buraya gelmeden önce günlerce yaşatmıştım kendime ilk karşılaştığımız anı. Hepsinde öfkeliydim, kırgındım. Ben hesap soruyordum, o başı önünde dinliyordu beni. Böyle bir karşılama aklımın ucundan dahi geçmemişti. Kendimi ikna etmeye çalışmıştım gecelerce beni bırakmaya mecbur kaldığına. Belki çok fakirdi, bakamadı bana. Çaresizdi. Kocasından dayak diyordu belki. Ama bunu tahmin etmemiştim. Gözlerinde görmek istediğim duygu pişmanlıktı, özlemdi, korkuydu. Bunu beklemiyordum. Hak etmemiştim. Bana nefretle bakmamalıydı.

"Sen siyahlar içinde kalmış bir adamsın. Bense aydınlığa alışmış bir kadın... sence hangisi daha baskın gelir? Karanlık, aydınlığa alıştığı zaman mı yoksa aydınlık, karanlığa doğru çekildiğinde mi?" ꧁ꕥ꧂

Gerçek aile (aşiret ) ve mahalle kurgusudur. Gerçek ailesinden haberi olmayan üniversite 3. Sınıfa giden bir Deniz . Ailesinin gerçek olmadığını öğrendiği de ne yapacak. Asıl gerçek ailesinin bir mahallede oturduğunu öğrenen ve ağabeyleri olduğunu öğrenen Deniz bunu nasıl karşılayacak? Yalnız ve zengin bir aile kızi olan Deniz .. Kalabalık ve aşiret olan bir aile.. Deniz , ağabeyler ve aşiret bir aile... Hadi bakalım.

Aşiret + gerçek ailem kurgusu. Birçok klişenin toplamından meydana geliyor, istediğimiz de zaten klişeler değil mi? İrem yaşadığı şehri temsil etmiş ve Muay Thai alanında Avrupa şampiyonu olmuş başarılı bir genç kızdır. Hedefi, Dünya şampiyonası olan ve onu delirterek çalıştıran koçuyla birlikte Türkiye'yi temsilen şampiyon olmak istemektedir. Ailesi, arkadaşları ya da bir başka şeyi hayatında asla öncelik olarak görmeyen, hepsinin eksikliğini iliklerine kadar hisseden lakin burnundan kıl aldırmayan İrem Sevinç, aslında İrem Sevinç değil; Mardin'in en büyük ağası olan Mehmet Mazharoğlu'nun tek kız torunudur. Mazharoğulları, kızlarının kasten değiştirildiğini öğrendiklerinde deliye dönmüş ve hızla kızlarını aramaya başlamışlardır. Onlara göre kızları hemen onlara koşup, tıpkı onlar gibi özlem giderecektir. Ortadaki tek ve en büyük sorun ise, küçük Mazharoğlu'nun ailesine rağmen hiçbirinin yüzüne bakmamasıdır. Önyargılı ağabeyler, küçük kardeşler ve bolca kaos. Mizahın sınırlarını aşmaya ve İrem Mazharoğlu'nun kaos dolu hayatına eşlik etmek istiyorsanız, buyurun. <> Kurgu içerisinde cinsellik, ağır argolar barındırır. Yaşı küçük okuyucular için uygun değildir.

Bir kadın ve zor bir Aşk.. Bir adam ve zor bir Tutku.. Ece Aslan ve Ömer Parlayan zorlu bir Aşk ihtiras dolu bedenler.. Zorba bir adam güçlü bir kadın.. Gelin bu aşka birlikte tanık olalım..

Ben Asi kaya yüzbaşıyım 28 yaşındayım 18 yaşıma kadar yetimanede kaldım benim hikayemde mutluluk yok açı var kırgınlık var istenilmeyen var Benim hikayem gittiğim görevi tamamlayıp görev yerime geri dönmekle başladı tek kişilik yaşadığım hayatıma biyolojik ailem düşdükten sonraki serivenümü gelin birlikte okuyalım && "Asya hanım 15 yaşıma kadar sevginin ne olduğunu bilmiyordum ve hala daha bilmiyorum 15 yaşıma kadar beni bırakan ailemi bekledim bekledim ama kimse gelmedi 16 yaşımda evlatlık verildim mutlu bir ailem olucağını sandım ama hayat bana bir tekmedaha atı evlatlık verilen aile tarafından tecavüze uğradım işte o zaman beklemeyi bıraktım kimse inanmadı bana kanıtlayamadım kendimi kendimden tiksiniyorum aynaya bakamıyorum bu gördünüz kişiyi ben olmak istemedim evet soğuk yapım var ama benim de bir kalbim var gözünüzün içine bakıyorum bana dair biraz sevgi kırıntısı varmı diye ama yok beni biraz sevseydiniz bir kez kızım deseydiniz bazen çiçeğin yerinde olmak istiyorum beni koruyan bir babam seven bir annem olsun istiyorum ama bu imkansız hiç görmediniz beni bir kez içten baksaydınız ruhumun çoktan öldüğünü görürdünüz niye çiçeğin Ayazın hakaretlerine sesiz kalıyorum biliyormusunuz çünkü haklılar yetimhanedeki çoçuklar anası babası bile beli olmadı için piç diye anıldım sizden para soyadı hiç bir şey beklemiyordum sadece sevgi belki ölen çoçukluğum canlanır sandım ama olmadı ben sizin ailenizden birisi olamayacağımı çok iyi gösterdiniz huzurunuzu daha fazla bozmiycağım sadece beni bu hayata getirmeseydiniz artık yaşama gücüm kalmadı yanlızlık sevgisizlik kimsesizlik sırtıma kambur oldu nefes aldırmıyor beni yaşarken mezara koydular ben tam 11 senedir ölüyüm " &&

Yetişkin okurlar içindir! "Beni ilk gördüğünde ne düşündün?" Başını yana eğerken işaret parmağıyla dudağının altındaki çizgiyi kaşıdı. "Buraya ne kadar aykırı durduğunu." Kadir ağır hareketlerle ayağa kalkınca tam önümde durdu. Masada oturmama rağmen benden çok büyük duruyordu. Yüzüne bakmak için başımı geriye atmak zorunda kalmıştım. Bana doğru eğildiğinde aramızdaki tansiyon o kadar hızla yükseldi ki... Mesafeyi iyice azaltırken boğuk çıkan kalın sesiyle konuşmaya devam etti. "Aykırı ve güzel..." dedi yavaşça."Çok güzel." Kuruyan dudaklarım aralandığında bana doğru bir adım daha attı ve aralana bacaklarımın arasında durdu. "Zararlı olan her şey gibi..." Dilimi alt dudağımda gezdirdim. "Sana zarar vermek istemem." Biraz daha yaklaştığında dolgun dudakları dudağıma dokunuyordu. Kalbim göğüs kafesime şiddetli darbeler indirirken kısık sesiyle cevap verdi. "Ama ben isterim." • Gitmek mi zor kalmak mı? Kalana zorsa gidene ölümdü.