Mensen laten zich al eeuwen lang fascineren door het idee dat er iets grootsers is dan zij, iets dat de grenzen der realiteit overstijgt. Dat kan een God zijn, een leven na de dood of zoiets magisch als een sprookje. Hele paleizen kunnen gevuld worden met boeken vol betoverende verhalen, de één nog opmerkelijker dan de ander. Mijn grootmoeder noemt dat bespottelijk, volgens haar zijn mensen nutteloze schepsels die de "echte" wereld proberen te verdoezelen met alles wat mooi lijkt. De waarheid zou te duister voor ze zijn, waardoor ze vervolgens zijn gaan geloven in hun eigen leugens. In mijn ogen zijn die verhalen niet waardeloos. Ze geven mensen hoop, een reden van bestaan, een manier om al het onverklaarbare te verklaren. En dat wat ze dan uiteindelijk geloven, dat is wat ik zo fascinerend vind. Mensen zijn zo wanhopig op zoek naar bewijs, naar wetenschappelijke verklaringen voor dingen die niet bewezen kunnen worden, dat wanneer ze iets vinden, ze het weigeren te zien als de werkelijkheid. Ze hebben een glitterfilter over de realiteit gegooid, waardoor de wereld plotseling sprankelend is geworden. Het is geloven in een illusie. Ergens benijd ik ze om het simpele, ongecompliceerde leven dat ze kunnen leiden. Wat zou complete onwetendheid fijn zijn... Maar dat was voor mij geen optie. Want als je ogen eenmaal geopend waren, dan zou je ze nooit meer kunnen sluiten. Bezweringen, offerrituelen, bezeten geesten, vloeken en ondoden? Dat was mijn realiteit. Magie bestond en voor mij was dat niet iets dat kwam uit een sprookjesboek of een oude legende, het was echt.

Helena [licht,lichtende, de stralende] had altijd geweten wat haar toekomst was. Ze was geboren met hetzelfde bloed als Zeus, Aphrodite en andere goden. Elke dag die voorbij ging, was er één minder op aarde en één dichter bij haar lot. Op haar twintigste verjaardag zou ze officieel een lid worden van Olympus. Op die dag zou ze ook te weten komen welke gave ze had. Bij welke goden ze hoorde. Op die dag zou ze haar leven op aarde vaarwel zeggen en een hele nieuwe wereld zou voor haar open gaan. Een week voor haar twintigste verjaardag komen de goden haar halen. In amper één week moet ze leren hoe het is om een godin te zijn én dat leert ze van de goden zelf. //Review// @ShadowThin Ik heb je verhaal van begin tot eind gelezen sinds van de nacht omdat ik niet kon slapen. Het was super en kan niet wachten op nog! @Gemini336 Life As A Goddess is zo'n mooi boek. Echt goed gedaan. Kan niet wachten om hem uit te lezen :D <3

Vervolg van "the fallen ones". Het is ten zeerste aan te raden om dat deel eerst te lezen! --- De achtste dimensie is veilig, nu Feline en Jurian de gevreesde grensengel Katherine hebben verslagen. Daar is dan ook alles mee gezegd, zeker wanneer er wat minder prettig nieuws hun oren bereikt. De zesde en zevende dimensie, die voorheen onder Katherine's bevel vielen, blijven zonder leider achter. Niet alleen bevatten de dimensies ontelbaar veel aanhangers van de gestorven grensengel, ook is er een zekere duisternis aanwezig die Feline nooit eerder zag. Alsof dat nog niet genoeg is, kampt Feline met een groot probleem. Een probleem dat nog wel eens kan bepalen of ze de volgende strijd die ze gaat leveren wel of niet zal overleven. Nieuwe gevaren, nieuwe vijanden en nieuwe dimensies in deel twee van The fallen ones: The risen ones!

Ik rende zo hard als ik kon. De onheilspellende gillen van de beesten doemde op achter me. Tranen van de inspanning rolde over mijn wangen. Terwijl ik me zelf dwong om nog harder te lopen. "Rennen, Rennen" klonk de stem van Tom in mijn hoofd. Het enige wat ik zag was de zwarte tunnel voor me waar geen eind aan leek te komen. De geluiden werden harder en ik kon de hoge gillen van de wezens nu al te goed horen. Aan het hijgen kwam maar geen eind en ik kreeg bijna geen lucht meer. "Rennen Rennen" klonk hij weer in mijn hoofd. Het water spatte tegen mijn benen en mijn broek kleefde nu aan mijn huid. Voor me verscheen een klein lichtje en ik kreeg weer hoop. Kon ik dan toch The EDS vinden. Als er een zombie apocalyps uitbreekt zijn er weinig overlevende. Fay is een van de weinige. Ze probeert uit alle macht om naar de verzetsgroep The EDS te komen maar wat gebeurt er als ze daar komt. Please niet kopieëren Anders komt de boeman je vermoorden. Nee grapje ;) Behalve kopiëren. Serieus niet doen Als je een fout ziet meld dan effe. Ik bijt niet. Tenminste niet dat ik weet ;) Grommmmmmmmm

|| VOLTOOID || 'Alsjeblieft, laat me gaan.' smeekte ik. Hij had een jongensachtige grijns op zijn gezicht. Hij zette een stap naar voren, waardoor ik naar achter stapte. De regendruppels gleden van zijn gezicht en vielen op de grond. Hij zag er gevaarlijk uit met zijn donkere ogen, maar de aantrekkingskracht tot hem was sterker. Het liefst wilde ik wegrennen, en even dacht ik om dat ook te doen. 'Tesoro, jou laat ik nooit meer gaan,' fluisterde hij in mijn oor. Hij stak zijn handen uit om me vast te pakken, maar ik klemde de rugzak om mijn schouders en rende zo hard mogelijk weg. 'Grijp haar!' hoorde ik hem nog brullen. © Copyrights Jaani_R ~~~Heeft meerdere keren #1 in Fantasy gestaan~~~