"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Kelebekler ölü. Renkli kanatları ölümü beklerken öldü. 🦋🦋 "İnsanlar kördür, görmezler. İnsanlar sağırdır, duymazlar. İnsanların kalbi taştandır, insanların kalbi buzdandır. Ne o taş çatlar ne de o buz kırılır. Ne o taş parçalanır ne de o buz erir." Biz gölgelerin ardında görünmeyenleriz. Bir gün bizi görseniz bile gölgemizi göremezsiniz. Aranızdayız, sizlerden biriyiz ama sizin gibi değiliz. Biz gözlerinin içine bakamadığınız o sokak çocuklarıyız. Biz kimsesisiz. Ve kimsesiz çocukların büyüdüklerinde kaybedecekleri hiç bir şeyi olmaz. Bizim kaybedecek hiç bir şeyimiz yok. *** "Burası neresi, siz kimsiniz?" "Biz gölgesizleriz, burasıda bizim mabedimiz. Burası gölgesizler mabedi" Duyduklarımı idrak edemiyordum. Kafam allak bullak olmuştu. Onlar kimdi, burası neresiydi, ben onlar için kimdim? "Tam olarak nerdeyiz?" diye sordum kısık sesimle. "Yerin altında" Korkuyla yutkundum. Yerin en dibinde nefes alan ben artık gerçektende yerin altındaydım. Gözlerimi karşımdaki yabancıya diktim. Zihnimde hüküm süren o sorulardan birini sordum. "Neden ben" "Çünkü kimsesizsin, kaybedecek hiçkimsen hiçbir şeyin yok. Tıpkı bizim gibi" (Gölgesizler mabedi adlı ilk romandır)

Her insan bir yalancıdır. Her insan bir yabancı... Bize öğretileni yapar, bir yalanı yaşarız hayat boyu. Vakti geldiğinde ise yalan hayatlarımıza yabancılaşırız. İsteyerek ya da zorunda kalarak... Biz zorunda bırakıldık ve her şey o gün başladı. Hayatlarımıza yalan o gün bulaştı. Ya da biz öyle sanıyorduk. Biz kim miyiz? Bizler yabancıyız. Belki biraz da yalancı...

"Eğer peşinden gelirsem geri dönemeyeceğimi söylemiştin bana," dediğinde sesi titriyordu. "O gün seni dinlemeliydim."

"İçindeki yangına okyanus çare mi sanıyorsun?" ♠️♠️ "İki yalan uydur. Birini yak, Birini öldür. Geçmişi içeri al, Geçene kadar uyut." Siyah ip. Mavi ip. Unuttun beni. Yokluğunun siyah ipleri usulca mavilerimde intihar etti. Ve ben unuttum seni, tutamadım hafızamdaki yerini. Göğüs kafesimde sıkışıp kalan sen misin yoksa senden bir parça mı? Hangisisin bilmiyorum ama canımı çok yakıyorsun ------- "Sen benim ölümüm olacaksın ve ben ölümün koynunda son bulmaktan bir gram korkmayacağım" Bakışları beni ezberlemek için uzun uzun dolaştı üzerimde. Ben onun zaafıydım, ben onun ölümüydüm, ben onun sonuydum. Ona ait en çok sevdiğim gözlerinin içine cesurca baktım. " Sonunu ben getireceğim" "Sonumu sen getireceksin" Bu kitabın tüm hakları yazarın zihnindeki dünyalarda saklıdır.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.