"Bazı aşklar ruhunu yakar... ama o küllerin içinden hâlâ onun adını fısıldarsın." Bal sıradan bir hayatın içinde sıkışmıştı. Ta ki gözleri, onunla sınıfta kesişene kadar. O adam... Çok fazlaydı. Fazla soğukkanlı, fazla bilmiş, fazla... tehlikeli. Ve Bal, yavaş yavaş öğrenmeye başladı: Herkesin kaçtığı şey, bazı kalplerin kaderi olabilir. Adını söylediğinde dudaklarını yakan, sustuğunda içinde yankılanan bir adamdı o. İki gözle bakıldığında bir öğretmen... ama üçüncü bir göz gerekirdi onun kim olduğunu anlamak için. Tutku başladığında, hiçbir şey göründüğü gibi kalmadı. Ne şehir, ne gökyüzü, ne Bal'ın bedenindeki sıcaklık. Aşk dönüştü. Bal dönüştü. Ve hayat... artık eski haline dönemeyecek kadar karanlıkla kutsandı. Ama bazı duyguların bedeli olur. Bazı sevişmelerin kefareti vardır. Ve bazen... doğum, sadece başlangıç değil, cehennemin ta kendisidir. Bal, kaderin en çarpık oyununun içine düştü. İki dünya arasında, iki adam arasında, iki gerçeklik arasında sıkıştı. Ve sonunda öyle bir karar verdi ki, gökyüzü bile nefesini tuttu. Ama tam her şeyin bittiğini sandığında, tanıdık bir ses yeniden fısıldadı: "Ölmene izin verir miyim sandın, küçük öğrenci?" Bu hikâye, bir aşk masalı değil. Bu, kaderin bile yazmaktan korktuğu bir hikâye. Ateşe uzanmış bir ruhun, cennete göz diken bir kalbin ve aşkın en karanlık halinin anlatısı. Bazı insanlar unutulmaz. Bazı bağlar kesilemez. Bazı aşklar... seni sonsuza kadar izler. #1-şeytan #1-sır #1-romantik #1-kurgusal #1-daddy #1-komedi #2-fantastik #3-roman #3-edebiyat

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

21. Bölüme kadar düzenlendi devamı da yakında düzenlenecek.

Havada süzülürken "Seni seviyorum!" diye bağırdım. Aynı anda kahkahalar atıyordum. "Sana aşığım!" diye bağırdığını duydum. Gülümseyip "Senin için yanıyorum!" diye bağırdım bu sefer. "Sana ölüyorum!" diye bağırdığını duydum. "Beni sözlerinle kendine hasta ediyorsun be adam!" diye bağırırken kahkahalarımı durduramıyordum. Salıncak aniden durduğunda sarsılmıştım ama belimdeki eller düşmemi engellemişti. Söz verdiği gibi beni tutmuştu... Tenimde nefesini hissettiğimde irkildim ama kulağıma fısıldadığı sözler beni kendimden geçirmeye yetmişti... "Sana hastayım be kadın..." #1-Karanlık Geçmiş

Kıdemli iki ajana verilen bir görev üzerine köstebek olarak girdikleri teşkilat ve yaşadıkları...

Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız? "Ben notalarını değil seni istiyorum Efe..."

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

T A M A M L A N D I Nokta: Beni de o çizdiğin, ince ince ayrıntılarını düşündüğün dövmelerin gibi çizer misin? Nokta: Beni de dövme yapmayı sevdiğin gibi sever misin? Nokta: Çünkü ben sana aşık olmak üzereyim.

''Beni öldürmek mi istiyorsun?'' dedi kadın fısıltıyla. Konuştukça gözlerinin içindeki mezarlıklar titredi. ''Ölümü mü istiyorsun?'' Adamın sorusu, geceye bir yıldırım düşürdü.''Sen söyle, insan öldürmeli mi sığındığı cehennemi?'' ''Ateşleri yakıyorsa parmak uçlarını ne yapmalı?'' dedi kadın gerçekleri bir yalanmış gibi sahtekarca sunarken. Bir kez daha bağırdı gök, onların fısıltılarını kimse duymasın diye. Bu son şanstı, bu son bağırış son feryattı. ''Öpmeli parmak uçlarını,'' yanık parmaklar adamın zehirli ellerine sarıldı. ''Ya da öldürmeli kadının ruhunu.'' Bir sarmaşık, onun parmak uçlarından adamın kalbine ekildi. Kopmaz bir bağ vardı aralarında, bir cinayet, bir ceset. Ya ikisi de ölecekti; ya da öldürecekti. ''Öldür o zaman ruhumu, senin öpüşlerin iyileştirmez yaralı parmak uçlarımı.'' Ve adam öldürdü kadının ruhunu. Bir ölü armağan edildi ikisine, artık bir sır vardı gözlerinde; kadın ölmeli, adam öldürülmeliydi. Tanrı ikisinin ortak olduğu yalanı ruhlarına ektiğinde ikisi de geç kalmıştı. ❝Beni öp, ya da ruhumu ateşe ver sevgilim; kelebekler acıtıyor. ❞ • Kan, cinayet, cinsellik; kötü örnek oluşturabilecek davranışlar bulunur 23.01.22

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.