Widziałem go wiele razy wcześniej, ale wtedy zobaczyłem go naprawdę po raz pierwszy. Hinata Shoyo, człowiek, który potrafi latać. Patrzyłem na niego i już wiedziałem, że nie umiem odwrócić wzroku. Że zmusi mnie do patrzenia na siebie przez wieczność.

Przeszłość to jakiś pieprzony bumerang. Zawsze powraca. Zawsze w najmniej oczekiwanych i odpowiednich momentach. Uderza cię z impetem w twarz, a ty jedyne co możesz zrobić to pozbierać wybite zęby. Kageyama Tobio, dwudziestojednoletni student na jednym z Tokijskich uniwersytetów już od wielu lat ucieka przed cieniem swoich czynów z przeszłości. Poczucie winy i okazjonalne retrospekcje przesiąknięte żalem do samego siebie, nękają go niemal każdego dnia. Gdy wydaje mu się, że po dawnych ranach pozostały już tylko blizny, do jego życia powraca osoba, która nawiedza go w koszmarach, przypominając jak marną imitacją człowieka był. Czy i tym razem za sprawą tej jednej istoty jego dotychczasowe, układane z najwyższą precyzją życie runie jak domek z kart? Czy może finał wydarzeń będzie inny?

23 letni Hinata Shouyou od straty swojej rodziny zmienił się diametralnie. Przestał się uśmiechać, wszystko co robi jest dla niego bez sensu i utracił jakąkolwiek nadzieję na odzyskanie tego szczęścia. W czasach liceum Shouyou był zakochany w swoim koledze z drużyny, Kageyamie Tobio. Jednak przez wszystkie trzy lata nie powiedział mu tego iż bał się o ich późniejsze relacje. Bał się, że chłopak po prostu go odtrąci. Minęły 4 lata od śmierci rodziców i siostry. Z każdym dniem jego dusza rozrywała się na mniejsze kawałki, powoli znikając. Pewnego dnia spotyka swoją wciąż istniejącą miłość licealną. Czy Kageyama pomoże Hinacie odnaleźć szczęście? Czy Shouyou pozwoli pomóc sobie dawnemu znajomemu i powiedzieć mu o swoich uczuciach?

One-Shot KageHina, gdzie wszystko dzieje się zbyt szybko, a Kageyama zaczyna szaleć z miłości.

Historia dwóch kolegów z drużyny, których połączyła silna więź. Nie mogę wam powiedzieć jaka, ale zapewne domyślacie się o czym mówię. Niedowiary, że wszystko to za sprawą siatki do gry.

Jest to kontynuacja ''Chwyć mnie za rekę''. Oby ta, jak i poprzednia część się spodobała. ********** ''Wszedłem na salę. Inni już robili okrążenia. Dołączyłem do nich. Po rozgrzewce zaczęliśmy trening. Wszystkie moje wystawy w stronę Tanaki i Asa były nieudane. Nie mogłem się na niczym skupić. W głowie ciągle były te okropne myśli. Serce cały czas bolało mnie i waliło bardzo mocno. Wystawiłem kolejną piłkę. Wyobrazilem sobie biegnącego w moją stronę Shouyou. Uderza i piłka ląduje na parkiecie. Jednak powróciłem do rzeczywistości. Hinata nie odbił tej piłki. Hinata nie przyszedł. Hinata nie skakał. Hinaty nie było.''

Kageyama Tobio od czasów liceum nie potrafił odwzajemnić uczuć Hinaty, a właściwie bał się do tego przyznać. Shoyo nie radził sobie z odrzuceniem przez co nie raz próbował popełnić samobójstwo. Jednak zawsze z opresji ratował go Tobio drąc się na jego głupotę. Co się stanie, gdy po półrocznej rozłące spotkają się na weselu czarnowłosego?