Her şey 8. Sınıfın Yaz Tatilinde Başladı O Zamana Kadar Bende Hiç Birşey Yoktu Zarif Karincayi Incitmez Saf Kizmak Nedir Bilmezdim 1.50 Boyum 35 Kilom Vardı Herkes Alay Eder Güler Diz Çöker 'Şimdi Benden Uzunsun' Derlerdi Bende Hep Küçük Bir Tebessüm Ile Onlara Katilirdim Hayata Olumlu Bakıyordum Ta Ki Liseye Geçene Kadar

.

Herkesten farklıydım ve herkes de bunu biliyordu. Bilmekle kalmıyor benden korkuyor, benim yok olmamı istiyor, tiksiniyor ama bana şaşırmaktan da kendilerini alamıyorlardı. Avcılar denen illet bir kuruluş beni ve benim gibi olan 9 kişiyi bulup insanları güvende tutmaya and içmişlerdi. İnsanların koruyucu melekleriydiler. Ama ne Avcılar ne de kalan tüm insanlar aslında çocukluğunu güçlerini kontrol etmeye çalışmakla harcamış masum bir kız çocuğu olduğumu göremiyorlardı. Taki Avcılar beni buluncaya kadar. İşler artık daha kötü olamaz derken hem eğitmenimi, hem de yıllardır sakladığım kimliğimi birden kaybetmiştim. Ama her beyazın içinde bir siyah olduğu gibi, her siyahın içinde de bir beyaz vardı.Nereden bilebilirdim ki Avcı karşıtı güçlü bir grubun var olduğunu ve aslında binlerce kişinin Avcılar'a inanmadığını?Nereden bilebilirdim ki kalan numaraların istikametinin tam olarak bulunduğum yer olacağını? Ve nereden bilebilirdim ki hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını.

14 yaşında yazdığım bir hikaye. Birçok eksik var farkındayım. Ancak lütfen, 14. En azından burada dursun, 14 yaşında iyi iş çıkardığımı düşünüyordum. Dolayısıyla o yaşlardaki kitlenin hoşuna gideceğini de biliyorum. İyi okumalar. -Beyza Doğuç.

Bizim hikâyemizde isimler yok; sadece o ve ben varız. O, dünyadaki bütün kitapları okumak istiyordu. Ben ise sadece onu istiyordum... (Obur Okumalar kategorisinde bir Watty ödülü: Kancalarını takıp çıkarmayan o hikayeleri biliyorsun değil mi? Cümlenin ortasında uykuya dalsan bile okumayı bırakamadığın o hikayeleri? Bu ödül en çok bağımlılık yapan Watty yarışmacısına gidiyor.) Ekler: BÜH 1.1 (özel) bölümler. Diğer çalışmalarım için profilimi incelemeyi unutmayın.

❎Sanki sıra ölmeye geldi.Öldürdüm umutlarımı,bu intikam gerçekleşmeyecek. ➡Adalet değil bu,yaptığın intikam. ➡İntikam adalettir. ➡Ne zaman duracaksın? Söylediklerim bir fısıltı kadar sesiz bir ölü kadar soğuktu.Dudaklarında bir tebessüm belirir gibi gördüm önce.Sonra bu tebessüm zevk aldığını belirten alaylı bir sırıtışa döndü. ➡Ihlamurlar çiçek açtığı zaman benim intikamım son bulacak. Onunkine eş değer bir yalancı sırıtışta bulundum.Çünkü biliyordum ki ıhlamurlar hiç bir zaman çiçek açmazdı...