"Ελπίζεις; Δεν ελπίζω σε τίποτα πλέον. Πολύ μάταιο. Προσπαθώ να ζω χωρίς ελπίδες." "Εγώ ζω μόνο με αυτές. Αναπνέω ελπίδες, όχι οξυγόνο." . * ✦ . ⁺ . 𝐁𝐞 𝐢𝐧𝐬𝐩𝐢𝐫𝐞𝐝, 𝐛𝐮𝐭 𝐝𝐨𝐧'𝐭 𝐜𝐨𝐩𝐲. 𝐁𝐲 _𝐯𝐚𝐬𝐢𝐥𝐢𝐤𝐨𝐬 | 2020

H ζωή της Νόλας Δομινίκου ανοίγεται μπροστά της σαν ένα ξέφωτο. Είναι τελειόφοιτη φοιτήτρια αρχιτεκτονικής στο Παρίσι, έχει αγαπημένους φίλους και έναν σύντροφο που τη λατρεύει. Και το τελευταίο που φαντάζεται, είναι ότι θα ερωτευτεί, πέρα από κάθε λογική και ένστικτο αυτοσυντήρησης, έναν άντρα που θα παγιδεύσει την ίδια και τη ζωή της κάτω από «πέντε στρώματα πάγου»: σε σχέδια κυριαρχίας και εκδίκησης, που πηγαίνουν αιώνες πίσω και αποβλέπουν αιώνες μπροστά, στη συνωμοσία που εξυφαίνει στις σκιές το Τάγμα της Φωτιάς... Φωτιά και Πάγος, Έρωτας και Κυριαρχία, Πίστη και Προδοσία σε ένα μυθιστόρημα φαντασίας που θα μπορούσε να είναι πραγματικότητα... Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Momentum. https://www.ianos.gr/pente-stromata-pagou-0447673.html

Όταν η δεκατετράχρονη Κλέρι Στιούαρντ μετακομίζει σε ένα απομονωμένο μέρος του Καναδά πιστεύει ότι θα βρει την ησυχία που δεν μπορούσε να βρει για χρόνια στο Βανκούβερ. Ότι θα είναι μόνο οι γονείς της, η αδελφή της και η ίδια. Ότι δεν θα χρειάζεται να κρύβεται από τη σκληρότητα των ανθρώπων. Όμως η μυστηριώδης εμφάνιση ενός λύκου κάτω από το παράθυρό της την ημέρα των γενεθλίων της θα αλλάξει τη ζωή της για πάντα. Η Κλέρι θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπη με κάτι εντελώς καινούριο -έναν κόσμο που υπάρχει μέσα στον δικό μας.

Δύο αδερφές αγαπημένες, η Ερατώ και η Κλειώ, με μοναδικό τους κοινό την αγάπη τους για το θέατρο θα ζήσουν μια από τις πιο αιματοβαμμένες εποχές της Ελληνικής ιστορίας. Η Ερατώ πάντοτε ενάντια στην ιδεολογία του πατέρα της γίνεται αγωνίστρια του ΕΑΜ και μάχεται για την ελευθερία της πατρίδας. Το ταλέντο και η γοητεία της σαγηνεύουν έναν Αξιωματικό της Wehrmacht. Γίνεται ερωμένη του μόνο για να κερδίζει πληροφορίες στην οργάνωση. Η Κλειώ, πάντοτε το καμάρι του πατέρα της, ερωτοτροπεί ξεδιάντροπα με νεαρούς στρατιώτες, όμως προσπαθεί να κερδίσει την καρδιά ενός αδίστακτου Λοχαγού με την ομορφιά και την φαινομενική της αθωότητα. Οι διαφορές των δύο αδερφών θα γίνουν αισθητές περισσότερο με την έναρξη του πολέμου, προκαλώντας αναταραχές στην οικογένεια βάζοντας τους εαυτούς τους σε μέγιστο κίνδυνο.

Σύντομη αλλά ηρωική η ζωή της Αθηνάς Χατζηεσμέρ, που δολοφονήθηκε στην ηλικία των δεκαεφτά ετών. Παιδί προσφύγων, έμενε στα Νέα Γερμανικά Σφαγεία, σε ένα φτωχικό σπίτι και παρά την φτώχεια έζησε όσα θα μπορούσε να ζήσει ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Μέχρι που ξέσπασε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος του '40. Η ίδια εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και έγινε μαχήτρια. Μέχρι που την κατέδοσαν και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς το 1944, δέκα μέρες πριν την απελευθέρωση. Στη σύντομη ζωή της ένιωσε τις χαρές του έρωτα, την ανάγκη του ανθρώπου για ελευθερία και θέριεψε το πάθος της για την ζωή. "Έρχεται η απελευθέρωση, σιμώνει! Και τότε στα γαλάζια ταμπελάκια των δρόμων θα μπουν τα ονόματα των δικών μας ηρώων. Οδός Ηλέκτρα Αποστόλου, οδός Νικολάου Σουκατζίδη, οδός Γιάννη Ιωακειμίδη ετών 17. Και σαν περάσει λίγος καιρός ακόμη θα αλλάξουν κι αυτά μαζί με ολάκερο τον κόσμο. Ανάγκη για ήρωες δεν θα υπάρχει πια. Τα παιδιά θα παίζουν μπάλα στη συμβολή των δρόμων ευτυχίας και λαού." (Απόσπασμα από τον θεατρικό μονόλογο: Αθηνά Χατζηεσμέρ, ετών 17)

Τους μισούσε... Τους μισούσε όλους ανεξαιρέτως ο Ορέστης. Μαζί με τον καλύτερο του φίλο, του είχαν στερήσει την ανθρωπιά, τη συνείδηση, την ελευθερία. Η εκδίκηση τον βασάνιζε και ο σκοπός της ζωής του είχε γίνει πια ένας: να καταστρέψει οτιδήποτε ξένο. Εκείνη πάλι ένιωθε ξένη από την ώρα που γεννήθηκε. Δεν υπήρχε ούτε πατρίδα, ούτε οικογένεια να την προστατεύσει. Παντού άγνωστη και από παντού διωγμένη. Μοναδικός σκοπός της η επιβίωση. Λένε πως οι άνθρωποι που έχουν επιλέξει διαφορετικές κατευθύνσεις, είναι αδύνατον να συναντηθούν. Ισχύει, όμως; Μπορεί το μίσος να σβήσει; Μπορεί ο έρωτας να ανατρέψει ιδεολογίες;

Ανοίγω τα μάτια μου στο σκοτάδι και προσπαθώ να καταλάβω που βρίσκομαι. Είναι πρωί η βράδυ; Απόψε οι σκέψεις μου δε με άφησαν να κοιμηθώ. Φώναζαν Φώναζαν δυνατά. Αν έρθεις, μη ρωτήσεις αν είμαι καλά . Γιατί σήμερα προσπαθώ να ακουστώ Σημερα παίζω στο σκοτάδι με σκιές Είναι οι μόνες που μου κρατάνε συντροφιά Που είσαι; Μη σβήσεις τα φώτα.. Θα χαθώ! Είναι σκοτεινά εδώ πέρα. Σήμερα ξεκίνησε μια όμορφη μέρα. Όμως νιώθω τα πάντα πιο έντονα Σήμερα νιώθω τσαλακωμενη από τον ίδιο μου τον εαυτό. Μου χαρίζεις έναν τελευταίο χορό; Μη βάλεις τα καλά σου. Δεν έχει σημασία η εμφάνιση. Κοίτα με. Διωξε τον πόνο που με κυριαρχεί. Βάλε μουσική Και απλά κράτα με. Όπως παλιά. Θυμάσαι; Θυμήσου,σε παρακαλώ... Χρησιμοποίησε τα χέρια σου και διώξε όλη την αρνητική ενέργεια μου. Αγκάλιασε με σφιχτά πριν φύγω. Γιατί το άρωμα σου, έγινε θρύψαλα πια.. Σε παρακαλώ..

Αγαπητό ημερολόγιο, Η ζωή μου είναι σαν την όγδοη σεζόν του Game Of Thrones... ένα απογοητευτικό, ελεεινό μπάχαλο. . * ✦ . ⁺ . 𝐁𝐞 𝐢𝐧𝐬𝐩𝐢𝐫𝐞𝐝, 𝐛𝐮𝐭 𝐝𝐨𝐧'𝐭 𝐜𝐨𝐩𝐲. 𝐁𝐲 _𝐯𝐚𝐬𝐢𝐥𝐢𝐤𝐨𝐬 | 2020

"Κάποτε όλοι οι άνθρωποι, φεύγουν από κόντα μας, χωρίς να το θέλουν. Δεν μπορούμε να το ελέγξουμε". ~~~ Η Ραφαέλα είναι ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι με ανησυχίες για το μέλλον της. Η καημένη θα περάσει όλο το καλοκαίρι πάνω σε βιβλία, για να ολοκληρώσει ένα από τα όνειρα της, να γίνει χημικός. Τι θα γίνει όμως όταν στην ίδια τάξη με αυτήν είναι ένας παλιόφιλος; Ο οποίος τυχένει να είναι μετανιωμένος για τις πράξεις του; ~Σε αγάπησα όταν ήμουνα παιδί και τα παιδία δεν ξεχνάνε~ ~Τα χείλη σου δεν πρέπει να μένουν πολύ καιρό χωρίς να τα φιλάνε~ ___________________________ Γειααα! Είναι η πρώτη μου ιστορία, άρα don't judge people! And please DO NOT COPY MY STORY! Η ιστορία διορθώνεται.